ก่อนอื่นแล้วกดเลยนะสมัยที่ผมฝึกนะทางบ้านไม่สามารถรู้ได้เลยว่าผมตกที่ไหนจนกว่าจะครบประมาณเดือนกว่าถึงจะได้รู้ว่าลงที่ไหนเพราะว่าได้จับมือถือเป็นครั้งแรกแต่ยุคนี้ยุคใหม่ไปไม่ถึงอาทิตย์บางหน่วยก็ให้โทรศัพท์โทรมาหาญาติแล้วมีกลุ่มไลน์มีกลุ่มโซเชียลต่างๆในการติดต่อแต่รุ่นผมนะคือมันไม่มีเลยมันตัดขาดจากโลกภายนอกถ้าใครที่เคยฝึกก็คงจะรู้ว่ามันลำบากแค่ไหนการนับวันเวลาคือเขียนวันที่ในสมุดเพื่อนับวันเวลาแค่นั้นว่าวันที่เท่าไหร่แค่นั้นเองแต่ยุคใหม่นี้ฝึกก็สบายแถมฝึกไม่ถึงเดือนปล่อยกลับบ้านแล้วทั้งญาติทั้งบ้านสามารถรับรู้ได้เลยว่าในแต่ละวันเราฝึกอะไรไปบ้างเราทำอะไรไปบ้างรู้ความเป็นอยู่ของการฝึกของเราเลยแต่ยุคที่ผมฝึกทางบ้านไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเราทำอะไรบ้างในแต่ละวันจะรู้ได้ดีคือตอนเยี่ยมญาติเมื่อครบ 1 เดือนแล้วใครคิดว่าสิ่งที่ผมพูดมานี้มันไม่จริงก็มาเขียนได้แต่ขอยืนยันเลยว่าสมัยนี้ผมฝึกคือมันตัดขาดจากโลกภายนอกตัดขาดจากโซเชียลไม่ได้จับมือถือเป็นเวลา 1 เดือนจับได้แค่ครั้งเดียวแล้วก็ยึดขึ้นกองบัญชาการไม่ให้ใช้นี่คือสมัยก่อนแต่ทุกวันนี้จับมือถือได้แทบทุกวันที่ว่างหรือตามคำสั่งของพวกเขาบัญชา