ทุกๆวันที่เราไปโรงเรียนกำลังเดินเข้าโรงเรียนเราก็รู้สึกดิ่งแปลกๆแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาทุกวันเลยค่ะ พอตอนไปนั่งเรียนก็เป็นเหมือนกันเวลาสมองเราไม่ได้คิดอะไรหรือนึกถึงอะไรอยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาเอง แต่เวลาเพื่อนเรียนระหว่างร้องไห้ก็จะกลับมายิ้มปกติ สต.เราจะร้องไห้กับตัวเองคนเดียวหรือตอนที่ไม่มีคนอยู่ใกล้ๆ แต่ตอนที่ไปหาเพื่อนที่สนิทและเชื่อใจมากๆก็จะร้องไห้ใส่เพื่อนค่ะ พอตอนกลับบ้านเราก็ไม่ได้ร้องไห้เลยรู้สึกมีความสุขแต่พอไปโรงเรียนก็ตามที่เราเล่าเลยค่ะ เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรรึเปล่า แต่บางทีก็อยากหายไปอยากอยู่คนเดียวหรืออยากมีเพื่อนที่ไว้ใจ คือความคิดเราสับสนไปหมดสองจิตสองใจอะไรแบบนี้ แต่เราไม่เคยคิดทำร้ายตัวเองเลยค่ะ ใครมีคำแนะนำมั้ยคะ