สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าประสบการณ์การเจอผีในโรงเรียนแห่งหนึ่งในเมืองขอนแก่นครับ ผมจะใช้นามสมมุติของผมว่าจอนกับเพื่อนอีกสองคนชื่อเอกับบีนะครับ
เท้าความก่อนนะครับว่าผมเองเป็นคนเซ้นแรงมากๆครับ แต่บ่อยครั้งชอบคิดว่าตัวเองคิดไปเอง แต่ไม่เคยลบหลู่เลยครับ
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ครับ ผมกับเพื่อนๆอีกสองคนได้รับมอบหมายงานกลุ่มจากอาจารย์มาให้ถ่ายงานครับ ซึ่งฉากนี้ต้องถ่ายตอนค่ำๆ ผมและเพื่อนเลยตัดสินใจไปซื้อของกินกันหลังโรงเรียนก่อน เพื่อรอแสงหมดครับ ในเวลา6โมงพวกผมก็มาถ่ายแถวๆตึกเรียนของนัดเรียนอีพีครับ ใกล้ๆสนามฟุตบอล พวกผมถ่ายกันไปสักพัก ไม่นาน ประมาณ5-6นาที ตอนถ่ายทุกอย่างปกติมากครับ จนถ่ายฉากแรกเสร็จ พวกผมก็มานั่งดูคลิปกันว่าได้มั้ย แต่ในคลิปเหมือนมีเงาจางๆเดินผ่าน พวกผมไม่แน่ใจเลยครับว่าเป็นเงาผู้ชายหรือผู้หญิง แต่เป็นเงาคนครับ เอเลยถามขึ้นมา "จอร์น แกล้งพวกกูป่ะ ใส่เอ็ฟเฟ็กอะไร ไม่ตลกนะเว้ยมันดึกแล้ว อย่าเล่นแบบนี้" ผมเลยตัดบทตอบมันกลับไปว่า "เอ็ฟเฟ็กเ-ี้ยไร ไม่เห็นหรอกูใช้กล้องแอพกล้องปกติ" ก่อนที่จะทะเลาะกันจริงๆ มันเหมือนเอฟเฟ็กเดินผ่านจริงๆครับ ทั้งๆที่ใช้กล้องโทรศัพท์ปกติ พวกผมไม่ได้คิดอะไร เลยไปถ่ายฉากที่สองต่อตามโลเคชั่นที่วางไว้ รอบนี้พอมาดูมันไม่มีอะไรแล้วครับ จนเพื่อนผมอีกคน นั่นก็คือบี หันไปมองฝั่งซ้ายแล้วชี้ให้พวกดู มีคุณตาคุณยายยืนมองอยู่ แบบจ้องเลยครับ พวกผมเลยถามไปว่า "คุณตาคุณยายมาทำอะไรที่โรงเรียนดึกๆหรอครับ ไม่กลับบ้านหรอ" เพราะตอนนั้นไม่มีใครคิดว่าเป็นกุ๊กกู๋หรืออะไรเลย แต่ท่านสองคนไม่ตอบ ผมเลยยิ้มๆฝห้แล้วไปถ่ายที่อื่นต่อ แต่โลเคชั่นสุดท้ายคือหลังตึกแห่งหนึ่งในโรวเรียนครับ จะมีศาลตายายของโรงเรียนอยู่ ผมกับเพื่อนๆตัดสินใจจะรีบถ่ายเพราะมันค่ำมากๆแล้ว จนถ่ายเสร็จ กำลังจะกลับบ้านกัน ผมเจอคุณตาคุณยายอีกรอบ รอบนี้เราสามคนเห็นพร้อมกันเลยครับ ว่าคุณตาคุณยายเดินเข้าไปในศาลเลย หายเข้าไปเลยครับ พวกผมตกใจมาก แต่ไม่ได้โวยวายหรืออะไร เลยตัดสินใจยกมือไหว้แล้วแยกย้ายกลับบ้าน ผมเลยมาย้อนคลิปดู (แต่กว่าจะได้ย้อนก็ทำใจนานอยู่ ผมตกใจมาก หดหู่ไปหมดเจอจังๆTT) ผมสังเกตเงาที่เดินผ่านในฉากแรกแต่แปลกมากที่ตอนเดิน เหมือนท่านไม่ได้ขยับขาเลย มันสมูทมากๆครับ ผมเลยมั่นใจแล้วล่ะครับ สุดท้ายผมก็เปลี่ยนถ่ายเรื่องใหม่ที่ต้องถ่ายตอนกลางวันเลยครับ ทุกวันนี้ก็ยังไม่กล้าอยู่ดึกๆเลย กลัวมากจริงๆ