เราอายุ16ไม่ได้เรียนต่อมีแฟนอายุเท่ากันตั้งแต่จบ ม.3 มาแฟนเป็นคนหาเงินเลี้ยงเราโดยที่ได้มีใครคอยชั่วเหลือแม้กระทั่งแม่เรา เราไม่มีงานทำเพราะอายุ
น้อยมีแต่แฟนที่ทำงานก่อสร้างกับพ่อเลี้ยงเราเราก็เลยได้แต่อยู่บ้านมีอยู่ช่วงนึงที่เราไม่ทำงานบ้าน แล้วแม่เราก็ไม่คุยไม่มองหน้าแต่ตอนนี้กลับมาทำงานบ้านแล้วก่อนหน้านี้พ่อบอกว่าที่แม่ไม่คุยด้วยเป็นเพราะเราไม่ทำงานบ้านแต่พอเราทำมันก็เหมือนเดิม แม่ไม่คุยด้วย ไม่มองหน้า ทั้งๆที่เราก็พยายามเข้าหาพยายามชวนคุยแต่แม่ก็ตอบมั้งไม่ตอบมั้งแล้วไม่มองหน้าเราเลยเวลามองหน้าเราสายตาที่แม่มองเหมือนเราเป็นคนที่แม่เกลียดแม่มองด้วยสายตาที่
ทำให้เรารู้สึกและคิดว่าเราเป็นลูกเขาจริงๆหรอเราไม่รู้จะทำยังไงดี พยายามเข้าหาก็แล้วชวนคุยก็แล้วแม่ก็ไม่คุยต่างจากพี่สาวเราที่อายุจะ20มีงานททำแม่คุยด้วยยิ้มแย้มมองด้วยสายตาปกติพี่สาวเรามีลูกตอนอายุ18ตอนนี้19แต่เขาไม่ได้เลี้ยงลูกคนที่เลี้ยงคือแม่เงินเกือบทุกบาทที่ซื้อของให้หลานเราคือเงินพ่อกับแม่พี่สาวเราไม่ได้เลี้ยงลูกมีแต่แม่และแม่ก็รักพี่สาวกับลูกพี่สาวมาก แต่เหมือนแม่จะไม่รักเราเลยเราควรทำยังไงให้แม่มองเราแบบเดิมและคุยกับเราแบบเดิม😕รู้สึกเสียใจที่เป็นลูกที่ดีของแม่ไม่ได้แต่ก็ไม่รู้จะทำไงให้แม่กลับมาคุย-มองเราเหมือนเดิม