สวัสดีค่ะ ฉันเกิดในครอบครัวที่ฐานะปานกลาง พอมีพอกิน ตอนนี้ฉันอายุ 19 ปีเรียนอยู่ในมอรัฐดังย่านกรุงเทพ ฉันแค่อยากระบายอะไรสักหน่อยที่มันอยู่ในใจ
ตั้งแต่ตอนเรียนพ่อกับแม่ก็ส่งเสียเรียนนะคะ บางครั้งอาจได้ตังน้อย หรือบางครั้งไม่ได้เลยเราก็เอาตังเก็บเราไปเรียน ค่าเทอมต่างๆก็ผ่อนผันเขาจ่าย จนจ่ายหมดค่ะ พอขึ้นมหาลัย ก็เหมือนเดิมผ่อนผันเขาจ่าย บ้านเรากับมอห่างกันเยอะมาก เรานั่งบีทีเอสไปเรียนค่ะ ใช้เวลาชั่วโมงกว่า แค่ค่ารถก็หมดไม่รู้กี่บาทแล้วไหนจะค่ากินอีก ค่าหนังสือ มีหลายอย่างมากค่ะ ฉันกู้กยศ.นะคะ แต่เงินยังไม่เข้า ก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะพอมีเก็บบ้าง เพื่อนๆคงถามใช่ไหมละคะว่าทำไมไม่อยู่หอ หอในมอมีค่ะ แต่คนเต็มไวมาก ข้อดีของหอในคือ ราคาถูกแต่เราเข้าไม่ทัน หอนอกก็มีนะคะ แต่มันก็ต้องมีค่ามัดจำ ค่าประกัน ขั้นต่ำก็ 3 เดือน เรายังหาเงินไม่ได้ค่ะเงินเป็นหมื่นๆ ตั้งแต่เปิดเทอมมา เราหาเงินใช้เอง ทำงานทุกวัน ทำมาก็หมดกับค่าเดินทาง ค่ากินเราก็กินน้อยที่สุด เลือกร้านที่ราคาไม่แพง ไม่เกิน 40 น้ำก็กรอกไปกินเอง ชีวิตมันเหนื่อยมากๆๆๆเลยค่ะ ทุกๆวันนี้แม่ก็ทำงานเป็นพนักงานเงินเดือน วุฒิแค่ มอ 3 เงินก็ไม่ได้มากขนาดนั้น ส่วนพ่อก็ขับรถรับจ้าง ทุกวันนี้แทบจะไม่ได้ทำเลย มีแต่ฉัน น้องสาว และก็แม่ทำ พ่อชอบขอยืมเงิน เกือบทุกวันยืมทุกคน 100 บ้าง 200 บ้าง บอกว่าจ่ายนู้นนี่นั้น เขากินเหล้าค่ะ ติดเล่นหวยด้วย เขาบอกว่าเขาไม่ได้เล่นเยอะ เล่นแค่ บาท 2 บาท แต่พอรวมๆกันทั้งหมด มันก็เงินเยอะอยู่ดี เขาบอกเขาเหนื่อย เหนื่อยมาก ไม่อยากทำอะไรแล้ว
[เรื่องราวของพ่อ พ่อฉันถูกคนอื่นดูถูกสาระพัด แม้แต่แม่ตัวเอง พี่ชาย เพื่อน ดูถูกกันหมด ท่านเสียใจมากท่านทำอะไรให้พวกเขา พวกเขาไม่เคยเห็นค่าเลย เวลากินเหล้ากับมาบ้านร้องไห้เกือบทุกวัน ท่านน้อยใจที่ทุกคนดูถูกเขา ฉันก็บอกนะคะว่าพ่อไม่ต้องสนใจหรอก ชั่งมัน พ่อหนูจะไม่เก่งได้ไง ส่งหนูเรียนจนจบมอ 6 นี้ไม่ธรรดาน้า จบตั้ง 2 คน คนเล็กสุดเรียนยังไม่จบ อยู่มัธยมอยู่ แต่ใครจะรู้ละคะ ว่าพ่อของฉันเหนื่อยมากแค่ไหน ท่านถูกทำลายหัวใจจนแตกสลาย จากคนที่รักมาก แต่ไม่เป็นไรหรอก มีพวกเรารักท่านแค่นี้ก็พอแล้ว จนเราขึ้นมหาลัยท่านก็ไม่ได้ส่งเสียแล้วค่ะ
ข้อดี พ่อรักพวกเรามากค่ะ ถึงจะรักผิดวิธี ไม่ให้ใครมาดูถูกพวกเรา ปกป้องพวกเรา ซื้อสัตย์กับแม่ไม่เจ้าชู้ ไปรับไปส่งทุกวัน
ข้อเสียของพ่อ เวลาที่โมโหจะเอาเรื่องทุกอย่างมารวมกัน ทำร้ายจิตใจ ด้วยถ้อยคำ ]
มีคนในครอบครัวเขายืมเงิน พ่อก็มายืมเงินน้องสาวไปให้เขา แต่ตอนนี้คนยืมยังไม่คืนเลยจ้า แต่พ่อพูดว่าไร เดี๋ยวไปหักเอาเอง แล้วพ่อจะรู้ไหมว่าลูกกว่าจะหาเงินได้แต่ละบาทมันเหนื่อยขนาดไหน พ่อให้คนอื่นคนในครอบครัวพ่อยืม มันใช่หรอทำไมไม่ไปทวงเวลาพวกเรามีปัญหาพวกเขาเคยช่วยไหมก็ไม่ ทั้งด่าทั้งดูถูก ทุกวันนี้ก็จะโดนไล่ออกจากบ้าน ครอบครัวเรามาอยู่บ้านแม่ของพ่อค่ะ มีครอบครัวพี่น้องพ่อด้วย อยู่ในบ้านที่ชอบดูถูกพวกเราครอบครัวเราถ้าเก็บตังได้เยอะเมื่อไหร เราออกไปแน่เราไม่ได้อยู่กันฟรีๆ ค่าน้ำไฟออกตลอด เวลาทำอาหารเราก็ทำให้กิน มาวันนึงไม่ได้ให้ นินทาเรา ด่าพวกเรา เห้อ ตลกมากค่ะ เรากับน้องคือโกธรมากแต่ทำไรไม่ได้ ได้แต่เก็บไว้ในใจ ทุกวันนี้ ค่ากิน ค่าไปเรียน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ารถ ค่าอาหารภายในบ้าน เรากับน้องออกกันทุกวัน โดยที่พ่อ ออกแค่ ค่ารร.น้องคนเล็ก บางวันไม่มี ก็มาขอยืมให้น้องไปเรียน พวกเราก็ให้เพราะเป็นน้องเรา ไหนจะค่าน้ำมันรถให้เขาอีก พอไม่มีให้ เขาด่าเราเหมือนไม่ใช่ลูก ดูถูกสาระพัด เขาตีเรา ว่าเรา ด่าเรา ตั้งแต่เด็กๆเลย แต่โตมาตอนนี้ไม่ตีแค่ แค่พูดทำร้ายจิตใจ เราทนกันมา โตกันมาได้ขนาดนี้ 555655 แกร่ง เหนื่อยจังค่ะ
เราภูมิในตัวเองมากที่ทำงานเก็บตังซื้อมือถือได้ เป็นเงินที่เยอะมากโคตรภูมิใจ ไม่เคยมีใครถามพวกเราว่า เหนื่อยบ้างมั้ย กินไรมาหรือยัง เป็นไงบ้าง ถ้าวันไหนเราไม่ได้ซื้อกับข้าวมาทำเอง ก็กินแต่ไข่ค่ะ เขาไม่ซื้อ เพราะพ่อไม่กระตืออะไรเลย พ่อคิดว่าลูกมีเงิน ถ้าลูกทำงาน แล้วจ่ายค่าเรียนเองมันจะไม่เหนื่อยมากหรอกค่ะ แต่นี้เล่นให้ลูกจ่ายเกือบทุกอย่าง ตอนนี้เราเหลือเงินไม่ถึง 400 เลยคิดภาพไม่ออกว่าจะทำยังไงต่อ ได้แต่เร่งทำงานให้เยอะๆจะได้มีตัง เรารู้ค่ะว่าพ่อเหนื่อย แม่เหนื่อย เราสัญญากับตัวเองว่าเราจะไม่ทำให้ท่านเดือนร้อน เราจะทำงานส่งตัวเองเรียนเอง ไม่ต้องห่วงเลยแค่นี้สบายมากๆๆๆๆๆ เราไม่เคยโทษพวกเขาเลยว่าทำไมถึงไม่ส่งเราเรียนทั้งๆที่บอกว่าจะให้เงินเราไปเรียน เราไม่โกธรเลยที่เขาไม่ทำงาน เอาแต่กินเหล้า หาเพื่อน เล่นหวย แค่ยากให้เขาช่วยเราบ้าง อย่าดูถูกเรา ว่าเราเลย เราไม่เคยทำตัวไม่ดี ไม่นอกลู่นอกทางแค่นั้น กอดบ้าง ให้กำลังใจบ้าง แค่นี้เอง ขอบคุณที่ทุกคนอ่านมาถึงตอนนี้นะคะ เราอยากเล่าให้ฟังเฉยๆ 🙂
เรื่องราวของฉัน
ตั้งแต่ตอนเรียนพ่อกับแม่ก็ส่งเสียเรียนนะคะ บางครั้งอาจได้ตังน้อย หรือบางครั้งไม่ได้เลยเราก็เอาตังเก็บเราไปเรียน ค่าเทอมต่างๆก็ผ่อนผันเขาจ่าย จนจ่ายหมดค่ะ พอขึ้นมหาลัย ก็เหมือนเดิมผ่อนผันเขาจ่าย บ้านเรากับมอห่างกันเยอะมาก เรานั่งบีทีเอสไปเรียนค่ะ ใช้เวลาชั่วโมงกว่า แค่ค่ารถก็หมดไม่รู้กี่บาทแล้วไหนจะค่ากินอีก ค่าหนังสือ มีหลายอย่างมากค่ะ ฉันกู้กยศ.นะคะ แต่เงินยังไม่เข้า ก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะพอมีเก็บบ้าง เพื่อนๆคงถามใช่ไหมละคะว่าทำไมไม่อยู่หอ หอในมอมีค่ะ แต่คนเต็มไวมาก ข้อดีของหอในคือ ราคาถูกแต่เราเข้าไม่ทัน หอนอกก็มีนะคะ แต่มันก็ต้องมีค่ามัดจำ ค่าประกัน ขั้นต่ำก็ 3 เดือน เรายังหาเงินไม่ได้ค่ะเงินเป็นหมื่นๆ ตั้งแต่เปิดเทอมมา เราหาเงินใช้เอง ทำงานทุกวัน ทำมาก็หมดกับค่าเดินทาง ค่ากินเราก็กินน้อยที่สุด เลือกร้านที่ราคาไม่แพง ไม่เกิน 40 น้ำก็กรอกไปกินเอง ชีวิตมันเหนื่อยมากๆๆๆเลยค่ะ ทุกๆวันนี้แม่ก็ทำงานเป็นพนักงานเงินเดือน วุฒิแค่ มอ 3 เงินก็ไม่ได้มากขนาดนั้น ส่วนพ่อก็ขับรถรับจ้าง ทุกวันนี้แทบจะไม่ได้ทำเลย มีแต่ฉัน น้องสาว และก็แม่ทำ พ่อชอบขอยืมเงิน เกือบทุกวันยืมทุกคน 100 บ้าง 200 บ้าง บอกว่าจ่ายนู้นนี่นั้น เขากินเหล้าค่ะ ติดเล่นหวยด้วย เขาบอกว่าเขาไม่ได้เล่นเยอะ เล่นแค่ บาท 2 บาท แต่พอรวมๆกันทั้งหมด มันก็เงินเยอะอยู่ดี เขาบอกเขาเหนื่อย เหนื่อยมาก ไม่อยากทำอะไรแล้ว
[เรื่องราวของพ่อ พ่อฉันถูกคนอื่นดูถูกสาระพัด แม้แต่แม่ตัวเอง พี่ชาย เพื่อน ดูถูกกันหมด ท่านเสียใจมากท่านทำอะไรให้พวกเขา พวกเขาไม่เคยเห็นค่าเลย เวลากินเหล้ากับมาบ้านร้องไห้เกือบทุกวัน ท่านน้อยใจที่ทุกคนดูถูกเขา ฉันก็บอกนะคะว่าพ่อไม่ต้องสนใจหรอก ชั่งมัน พ่อหนูจะไม่เก่งได้ไง ส่งหนูเรียนจนจบมอ 6 นี้ไม่ธรรดาน้า จบตั้ง 2 คน คนเล็กสุดเรียนยังไม่จบ อยู่มัธยมอยู่ แต่ใครจะรู้ละคะ ว่าพ่อของฉันเหนื่อยมากแค่ไหน ท่านถูกทำลายหัวใจจนแตกสลาย จากคนที่รักมาก แต่ไม่เป็นไรหรอก มีพวกเรารักท่านแค่นี้ก็พอแล้ว จนเราขึ้นมหาลัยท่านก็ไม่ได้ส่งเสียแล้วค่ะ
ข้อดี พ่อรักพวกเรามากค่ะ ถึงจะรักผิดวิธี ไม่ให้ใครมาดูถูกพวกเรา ปกป้องพวกเรา ซื้อสัตย์กับแม่ไม่เจ้าชู้ ไปรับไปส่งทุกวัน
ข้อเสียของพ่อ เวลาที่โมโหจะเอาเรื่องทุกอย่างมารวมกัน ทำร้ายจิตใจ ด้วยถ้อยคำ ]
มีคนในครอบครัวเขายืมเงิน พ่อก็มายืมเงินน้องสาวไปให้เขา แต่ตอนนี้คนยืมยังไม่คืนเลยจ้า แต่พ่อพูดว่าไร เดี๋ยวไปหักเอาเอง แล้วพ่อจะรู้ไหมว่าลูกกว่าจะหาเงินได้แต่ละบาทมันเหนื่อยขนาดไหน พ่อให้คนอื่นคนในครอบครัวพ่อยืม มันใช่หรอทำไมไม่ไปทวงเวลาพวกเรามีปัญหาพวกเขาเคยช่วยไหมก็ไม่ ทั้งด่าทั้งดูถูก ทุกวันนี้ก็จะโดนไล่ออกจากบ้าน ครอบครัวเรามาอยู่บ้านแม่ของพ่อค่ะ มีครอบครัวพี่น้องพ่อด้วย อยู่ในบ้านที่ชอบดูถูกพวกเราครอบครัวเราถ้าเก็บตังได้เยอะเมื่อไหร เราออกไปแน่เราไม่ได้อยู่กันฟรีๆ ค่าน้ำไฟออกตลอด เวลาทำอาหารเราก็ทำให้กิน มาวันนึงไม่ได้ให้ นินทาเรา ด่าพวกเรา เห้อ ตลกมากค่ะ เรากับน้องคือโกธรมากแต่ทำไรไม่ได้ ได้แต่เก็บไว้ในใจ ทุกวันนี้ ค่ากิน ค่าไปเรียน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ารถ ค่าอาหารภายในบ้าน เรากับน้องออกกันทุกวัน โดยที่พ่อ ออกแค่ ค่ารร.น้องคนเล็ก บางวันไม่มี ก็มาขอยืมให้น้องไปเรียน พวกเราก็ให้เพราะเป็นน้องเรา ไหนจะค่าน้ำมันรถให้เขาอีก พอไม่มีให้ เขาด่าเราเหมือนไม่ใช่ลูก ดูถูกสาระพัด เขาตีเรา ว่าเรา ด่าเรา ตั้งแต่เด็กๆเลย แต่โตมาตอนนี้ไม่ตีแค่ แค่พูดทำร้ายจิตใจ เราทนกันมา โตกันมาได้ขนาดนี้ 555655 แกร่ง เหนื่อยจังค่ะ
เราภูมิในตัวเองมากที่ทำงานเก็บตังซื้อมือถือได้ เป็นเงินที่เยอะมากโคตรภูมิใจ ไม่เคยมีใครถามพวกเราว่า เหนื่อยบ้างมั้ย กินไรมาหรือยัง เป็นไงบ้าง ถ้าวันไหนเราไม่ได้ซื้อกับข้าวมาทำเอง ก็กินแต่ไข่ค่ะ เขาไม่ซื้อ เพราะพ่อไม่กระตืออะไรเลย พ่อคิดว่าลูกมีเงิน ถ้าลูกทำงาน แล้วจ่ายค่าเรียนเองมันจะไม่เหนื่อยมากหรอกค่ะ แต่นี้เล่นให้ลูกจ่ายเกือบทุกอย่าง ตอนนี้เราเหลือเงินไม่ถึง 400 เลยคิดภาพไม่ออกว่าจะทำยังไงต่อ ได้แต่เร่งทำงานให้เยอะๆจะได้มีตัง เรารู้ค่ะว่าพ่อเหนื่อย แม่เหนื่อย เราสัญญากับตัวเองว่าเราจะไม่ทำให้ท่านเดือนร้อน เราจะทำงานส่งตัวเองเรียนเอง ไม่ต้องห่วงเลยแค่นี้สบายมากๆๆๆๆๆ เราไม่เคยโทษพวกเขาเลยว่าทำไมถึงไม่ส่งเราเรียนทั้งๆที่บอกว่าจะให้เงินเราไปเรียน เราไม่โกธรเลยที่เขาไม่ทำงาน เอาแต่กินเหล้า หาเพื่อน เล่นหวย แค่ยากให้เขาช่วยเราบ้าง อย่าดูถูกเรา ว่าเราเลย เราไม่เคยทำตัวไม่ดี ไม่นอกลู่นอกทางแค่นั้น กอดบ้าง ให้กำลังใจบ้าง แค่นี้เอง ขอบคุณที่ทุกคนอ่านมาถึงตอนนี้นะคะ เราอยากเล่าให้ฟังเฉยๆ 🙂