เรื่องมีอยู่ว่า ด้วยความที่เราโตมากับการค้าขาย เห็นพ่อแม่ค้าขายตั้งแต่เด็ก เราจึ่งชอบการขายของมากๆ เราไม่ได้มีโอกาสเปิดร้านเอง เลยจะชอบช่วยเหลือคนอื่นทางการค้า แชร์ รีวิว แนะนำ ช่วยแบบบ้ามากๆ ซึ่งปัจจุบันเราช่วยกิจการทางบ้านแฟน ซึ่ง...แต่ก่อนแฟนทำคนเดียว เราเลยมาช่วย และช่วยแบบจริงใจมากๆ ใช้คำว่าอาสาก็ได้ค่ะ รับลูกค้า ดีลลูกค้าให้ พรีเซนต์ร้าน สร้างโปรไฟล์ และไม่ได้หวังอะไรเลยนอกจากหวังให้ลูกค้าเห็นร้านเรามากขึ้น กิจการก้าวหน้ามากขึ้น
แต่ปัจจุบัน เรารู้สึกเหมือนเราทำอยู่คนเดียวเลยค่ะ ขอคำปรึกษาอะไรใครไม่ได้ พอแจ้งปัญหาก็ได้คำตอบเชิงช่างมัน ปล่อยผ่าน ซึ่งปัญหามันควรจะแก้ไขอะค่ะ พอได้ยินแล้วก็แอบโมโหอยู่ในใจเหมือนกันว่าเราทำไปทำไม หาเงินให้คนอื่นเขาใช้ แล้วต้องมานั่งคิดมากคิดเยอะ เครียดทั้งๆที่มันก็ไม่ใช่ร้านเรา
เราควรจะตัดมันยังไงดีคะ หรือให้เหตุผลว่าอะไรดี ถ้าบอกว่า "ในเมื่อเราทำอยู่คนเดียว คนอื่นไม่ได้มาช่วยเราเลย ก็ให้ลองมาจัดการเองดูดีไหม เราขอพักก่อน" จะดีไหมคะ
ที่แพลนไว้คือ ช่วงพักเราก็หางานพิเศษทำ เปิดร้านออนไลน์ ถ้ามันดี เราก็ไม่กลับไปช่วย เอางานตัวเองดีกว่าค่ะ
ขอกำลังใจและความเห็นหน่อยค่ะ จะ Move on จากการช่วยคนอื่นจน Toxic กับตัวเอง
แต่ปัจจุบัน เรารู้สึกเหมือนเราทำอยู่คนเดียวเลยค่ะ ขอคำปรึกษาอะไรใครไม่ได้ พอแจ้งปัญหาก็ได้คำตอบเชิงช่างมัน ปล่อยผ่าน ซึ่งปัญหามันควรจะแก้ไขอะค่ะ พอได้ยินแล้วก็แอบโมโหอยู่ในใจเหมือนกันว่าเราทำไปทำไม หาเงินให้คนอื่นเขาใช้ แล้วต้องมานั่งคิดมากคิดเยอะ เครียดทั้งๆที่มันก็ไม่ใช่ร้านเรา
เราควรจะตัดมันยังไงดีคะ หรือให้เหตุผลว่าอะไรดี ถ้าบอกว่า "ในเมื่อเราทำอยู่คนเดียว คนอื่นไม่ได้มาช่วยเราเลย ก็ให้ลองมาจัดการเองดูดีไหม เราขอพักก่อน" จะดีไหมคะ
ที่แพลนไว้คือ ช่วงพักเราก็หางานพิเศษทำ เปิดร้านออนไลน์ ถ้ามันดี เราก็ไม่กลับไปช่วย เอางานตัวเองดีกว่าค่ะ