สวัสดีค่ะ ขอมาปรึกษาหน่อยนะคะ คือหนูจบม.6ช่วงต้นปี67มาแล้วค่ะ ตอนนี้ซิ่วหาเงินเรียนต่อมหาลัย ตั้งแต่เรียนจบเราก็หาเงินมาตลอด ไม่พักเลยค่ะ เก็บหอมรอมริบไว้เรื่อยๆ จนเดือนนี้ เราตั้งใจว่าจะอ่านนส. ขออธิบายก่อนเลยนะคะว่างานของเราทำงานตั้งแต่7โมงเช้า จนถึง6โมงเย็น บางทีอาจถึง1ทุ่มเลย ได้เงินวันละ250ค่ะ ห่อข้าวไปกินเอง แม่เราไม่อยากให้ไปทำงานไกลบ้าน เลยให้ทนทำที่นี่ ก่อนหน้านี้เราทำพวกเก็บส้ม เก็บมะม่วง ใส่ปุ๋ย วันละ200เองค่ะ เราเลยไม่มีเวลาอ่านนส.ช่วงเย็นเลย กลับมาต้องซักผ้า ทำกับข้าว ทำงานบ้าน เราเลยคิดว่าช่วง3เดือนก่อนสอบ เราจะลาออกมาอ่านนส.จริงๆจังๆ แต่เราบอกแม่ว่าจะออก แม่เราถามเรียนอะไรอีก จะเรียนต่ออยู่หรอ พร้อมสีหน้าเหมือนตกใจ เราสตั้นเลยค่ะ ก่อนหน้านี่เราบอกแม่หลายรอบแล้วว่าจะหาเงินมาเรียนต่อ เจอคำถามนี้น้ำตาซึมเลยค่ะ เพราะเราอยากพาตัวเองออกจากงานพวกนี้ เพื่อมีชีวิตที่มั่นคงกว่านี้ แต่แม่เรากลับคิดว่าแค่นี้มันดีแล้ว จนข่าวไปถึงหูเพื่อนแม่ เขาเลยถามว่า จะไปเรียนที่ไหนนักหนา คือเรายังไม่ทันได้เริ่ม ก็รู้สึกว่าได้รับพลังลบๆรอบข้างมาแล้ว แม่กับเพื่อนแม่ ไม่ได้เรียนค่ะ เลยมีความคิดว่าเรียนทำไม ทำงานดีกว่า เราพูดอะไรเขาก็ไม่ฟังค่ะ ที่เราคิดอยากจะเรียนคือไปพวกรับราชการไรพวกนี้นะคะ ส่วนเรื่องเงินคือเราเก็บมาได้นิดหน่อยแล้ว เราตั้งเป้าไว้ว่า ถ้าอ่าน สอบทุกอย่างเรียบร้อย เราก็จะกลับมาหาเงินต่อ แต่สภาพจิตใจเราตอนนี้ค่อนข้างแย่ค่ะ อยากรู้ว่าเราจะมีวิธีจัดการกับความรู้สึกตรงนี้ยังไงบ้างคะ