"ตั้งแต่ผมตัดสินใจเข้ามาเรียนที่วิทยาลัยแถวกังสดาลที่ชื่อย่อว่า P.TECH ผมคาดหวังว่าจะได้รับการศึกษาและพัฒนาทักษะที่จำเป็นสำหรับอนาคต แต่ความเป็นจริงที่เจอกลับไม่เป็นอย่างที่คิด ช่วงปี 1 เทอมแรก ทุกอย่างยังดูโอเค แต่พอเข้าสู่ปี 1 เทอม 2 ผมก็ถูกขอให้ช่วยงานทุกอย่าง และด้วยความเป็นนักเรียนใหม่ก็ไม่กล้าปฏิเสธอะไรเลย

พอเข้ามาปี 2 ความรู้สึกของผมเริ่มเปลี่ยนไป สิ่งที่เคยคิดว่าจะเป็นเพียงการช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ กลับกลายเป็นว่าผมถูกใช้งานบ่อยครั้งจนเริ่มรู้สึกไม่มีความสุขแทนที่จะได้มุ่งเน้นการเรียนอย่างที่ตั้งใจ แถมในบางครั้งตอนคาบเรียนก่อนพักเที่ยง ผมก็ยังถูกใช้ ทำให้เสียเวลากินข้าวไปอีก เพราะโรงอาหารคนเยอะมาก เวลาพักก็มีแค่ 12:10 ถึง 13:00 น. ทำให้ต้องรีบกินข้าวรีบขึ้นเรียนอย่างไม่มีเวลาพักผ่อน

และสิ่งที่น่าผิดหวังที่สุดคือ เมื่อผมพยายามพูดความจริงเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้น กลับถูกมองว่าเป็นเรื่องที่ไม่ควรพูด เหมือนกับว่าการพูดความจริงนั้นคือสิ่งที่ผิด ผมมาเรียนที่นี่เพื่อเรียน ไม่ได้มาเพื่อเป็นคนใช้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับตรงกันข้าม เวลาที่ควรใช้เพื่อการศึกษาและพัฒนาตนเอง กลับต้องเสียไปกับงานที่ไม่มีคุณค่า และยังถูกกดดันให้เงียบเมื่อพยายามพูดถึงปัญหาที่เจอ ถ้าสถานการณ์ยังคงเป็นแบบนี้ต่อไป ใครจะได้รับประโยชน์จริง ๆ? คงไม่ใช่นักเรียนอย่างแน่นอน"