เป็นคนที่ คิดเล็กคิดน้อยกลัวการผิดพลาดทำอะไรก็กลัวจะไม่ดี คิดมากไปหมดเก็บมาใส่ใจทุกๆเรื่อง เราทำงานกับเจ้านายมาจะ15ปีแล้ว เริ่มจากการเลี้ยงลูกเจ้านายเป็นเด็กผู้หญิงฝาแฝดลูกครึ่ง พอเด็กๆเริ่มโตก็เริ่มรักจากรักจากเอ็นดูกลายเป็นรักมากจนตอนนี้เด็กๆอยู่ม.2จะขึ้นม.3แล้วอันที่จริงตรงๆเลยก็คือไปไหนไม่ได้ไปทำอย่างอื่นไม่ได้เพราะติดตรงที่ว่าเป็นห่วงและรักลูกเจ้านายมากเป็นที่ตัวเราเองนะคะที่ไม่ไปเองแล้วทีนี้ เราก็อยู่กับเจ้านายมานานในบางครั้งก็อาจจะมีกระทบกระทั่งกันบ้างเราก็เลือกที่จะเงียบแล้วมาคิดมากอยู่คนเดียวเจ้านายก็แก่ขึ้นเข้าวัยทองก็พยายามเข้าใจ  การใช้ชีวิตการกินอยู่เหมือนกันทุกอย่างนะคะไปไหนมาไหนด้วยกันนอนด้วยกันกับเด็กๆของกินของใช้เหมือนกันหมด เจ้านายดีค่ะดีมากๆ(สามีฝรั่งเจ้านายก็ดีมากๆแกมาอยู่ด้วย3เดือนไปทำงานต่างประเทศ3เดือน)แต่บางครั้งเราก็อยากจะกินอะไรอย่างอื่นที่ไม่ใช่อาหารฝรั่ง อยากจะซื้อลูกชิ้นกินเองบ้างทอดร้อนๆน้ำจิ้มแซบๆอะไรแบบนี้ก็หาว่าอาหารที่ทำไว้อาหารที่บ้านเยอะแยะ อยากกินแกงอยากกินอาหารอีสานบ้านตัวเองอยากกินแบบที่ไปซื้อกินเองมานั่งกินสบายๆใจมันทำไม่ได้บางทีไปห้าง(ต้องไปนั่งรอเฝ้าเด็กๆไปกับเพื่อนๆของเขาก็จะให้ไปกินของที่เเกคิดว่าดีแล้วก็ให้ถ่ายรูปให้ดูแกบอกว่าฉันดีใจที่เห็นเธอมีความสุขที่ได้กินดีๆนั่งรอลูกแกในที่ดีๆ)  มันเครียดมันอึดอัดอยากลาไปนอนโง่ๆที่ริมทะเลกินของที่อยากินคนเดียวไม่บิกใครไม่ติดต่อใครซัก3วันก็ทำไม่ได้คิดถึงเด็กๆ ไปโรงเรียนตอนเช้าเจ้านายจะปลุกตรงเวลามั้ยจะถักเปียให้สวยมั้ย โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย อึดอัดมากๆค่ะ
ขอบคุณที่มารับฟัง ขอความคิดที่จะมักำลังใจให้ตัวเองได้จริงๆหน่อยค่ะ