สวัสดีค่ะ เราแค่อยากระบายเฉยๆที่ตั้งกระทู้นี่ขึ้นมา
  คือเราไม่เคยได้รับการซัพพอร์ตเลย ถึงจะได้รับก็เป็นแค่การซัพพอร์ตเล็กๆน้อยๆจากพ่อ (พ่อเราเป็นคนฐานะปานกลาง) ส่วนแม่ก็ให้บางไม่ให้บาง(แม่ฐานะดีมาก) พ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เด็กๆนะคะ ส่วนคนที่ส่งเสียเรามากที่สุดคือยายค่ะ แต่ตั้งแต่ท่านเสียไปก็ไม่มีใครดูแลเราเลย เพราะเราอยู่กับยายมาตั้งแต่เล็กๆ หลังจากยายเสียเราก็ทำงานหาตังใช้เองค่ะ ไม่กล้าขอ เพราะเคยขอไปแล้วก็มีโดนดุบ้าง ไม่ตอบบ้างก็มี บางครั้งแม่ก็โอนให้แบบที่เราไม่ได้ขอ แต่โอนให้3000แค่เดือนเดียว แล้วก็เว้นห่างไปหลายเดือน และเราก็ได้รายได้จากขายของออนไลน์ รับวาดภาพ กับ ทำงานเซเว่น โดยที่ไม่ขอตังที่บ้านเลย ถึงจะขอ แต่ก็ขอแค่หลัก100 ไม่เกินนั่นค่ะ  นี้แหละค่ะชีวิต มัธยมของเรา อย่างน้อยก็ยังดี ที่ยังออกค่าเทอมให้ เพราะมัธยมค่าเทอมมันค่อนข้างถูก
แต่ตอนนี้ เราขึ้นมหาลัยแล้ว หนักกว่าเดิมอีกค่ะ ไม่ช่วยออกเลย เกี่ยงกันออกทั้งสองฝ่าย ละตอนนี้ก็ขายของออนไลน์ กับรับวาดภาพ ส่วนพาร์ทไทม์กำลังจะไปหาทำ แต่งานที่มอก็ค่อนข้างหนักมาก ค่าเทอม ค่าหอ เราก็ต้องหามาจ่ายเอง เพราะที่บ้าน แทบจะไม่ช่วยออก แล้วให้เราไปกู้เอง แถม น้องเราเรียนระดับนานาชาติค่าเทอมปีละล้าน ไม่ต้องเสียสักบาท ส่วนเราต้องหาเงินมาจ่าย ค่ามหาลัยเอง รู้สึกน้อยใจมากๆค่ะ เครียดกับการเงินตอนนี้มากๆ มันทำให้เรารู้สึกว่าเกิดมาไม่เคยได้รับการซัพพอร์ตแบบเต็มที่เลยสักครั้ง เราอยากรู้ว่าจะให้เราเกิดมาทำไม ในเมื่อถ้าจะไม่พร้อมเลี้ยงดูเรา  แต่เลี้ยงอีกคนได้ดีกว่าเรา
เราไม่รู้ว่าที่บ้านใครเป็นแบบนี่บ้างหรือป่าว แต่ สู้ไปด้วยกันนะคะ😭