ขอนอกเรื่องหน่อย ผมกดเข้าไปดูกระทู้เก่าๆของ จขกท แล้วก็รู้สึกว่า อืมม.. คุณตั้งกระทู้เก่งดีนะ อ่านเพลินเลย

เข้าเรื่องล่ะ ...
ผมเอาเรื่องเก่ามารีโพส โดยเฉพาะกับน้องๆที่เพิ่งเรียนจบ เริ่มทำงานไม่นานและกำลังท้อแท้สับสนกับชีวิตตัวเอง อยากให้ได้ลองอ่านดู

ย้อนกลับไปเกือบๆ 20 ปี

ตัวผมเริ่มจากติดลบ เรียนจบมาพร้อมหนี้กับที่บ้านสร้างไว้ให้หลายแสน พ่อแม่ จบป. 4 ไม่มีมรดกใดๆ บ้านไม่เคยมี เช่าเค้าอยู่มาตลอดหรือไม่ก็อาศัยตามบ้านพักคนงาน แต่ละวันมีแต่เจ้าหนี้มาทวงเงิน พี่น้องไม่ได้เรียนได้ไม่สูง ส่วนตัวผมเองดิ้นรนหาทางเรียนเพราะอยากหนีจากความยากจน กู้เงิน กยศ เรียนจนจบยอด 3 แสนกว่า  ทำงานไปด้วยเรียนด้วยส่งเงินให้ที่บ้านด้วย ดิ้นรนส่งตัวเองเรียนจบ ตอนเรียนชีวิตไม่เคยสุขสบาย กินข้าวได้วันละมื้อ บางวันก็อดเป็นเรื่องปกติ เงินซื้อหนังสือก็ไม่มี อาศัยจดใส่กระดาษและยืมหอสมุดเรียนเอา ผ่านชีวิตมหาลัยไปแบบทุลักทุเล พาตัวเองเรียนจบมาได้ ชีวิตผมรู้สึกเหมือนวาร์ปผ่านข้ามกาลเวลามาเลย ความทรงจำของชีวิตเด็กมหาลัยแทบไม่มีเหลืออยู่

ตอนนั้นอาวุธที่ผมมีติดตัวมีอย่างเดียวคือการศึกษากับใบปริญญาที่ช่วยเบิกทางชีวิต

ตอนเรียนจบใหม่ๆ กำเงินแค่ 500 บาทก้อนสุดท้ายของตัวเอง นั่งรถตู้จาก กทม ไปสัมภาษณ์งานในนิคมต่างจังหวัด ตัวคนเดียว พอได้งานก็แบกเป้ใบหนึ่งมีชุดทำงานสองชุดผ้าห่มเล็กๆหนึ่งผืน กู้เงินเพื่อนมาเช่าห้องแถวราคา 800 บาท ใช้เป้หนุนนอนแทนหมอนทุกวัน ไปทำงานก็เดินไปกลับ ไม่มีเงินแม้แต่จะออกมอไซค์ซักคัน ไม่ดื่ม ไม่สูบ ไม่เที่ยว อดทนทำงานเก็บเงินใช้หนี้ที่บ้าน เพื่อหวังว่าจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ของตัวเอง จากชีวิตติดลบก็กลายมาเป็นเริ่มจาก 0 ตอนอายุ 30 ทำงานกินเงินเดือนมาตลอดชีวิตจนอายุ 40 ก็ขยับฐานะตัวเองมาเรื่อยๆ ปัจจุบันเงินเดือนเกิน 150k กับทรัพย์สินเกิน 10 ล้าน

อยากแชร์ประสบการณ์เล็กๆน้อยว่าคนเกิดมาจนๆธรรมดาอย่างผม เป็นแค่มนุษย์เงินเดือนมือเปล่า ไม่มีเส้นสาย ก็สามารถมี 10 ล้านได้เหมือนกัน

หากใครกำลังรู้สึกหดหู่ใจ ท้อแท้สิ้นหวัง คิดว่าตัวเองเกิดมาต่ำต้อยลำบาก ไม่มีคนซัพพอร์ตเหมือนคนอื่น อยากจะให้เชื่อแค่พลังของตัวเอง ลองดึงเอาศักยภาพของเราออกมาใช้ ถามตัวเองว่าได้ดึงมันออกมามากพอหรือยัง เราทำอะไรได้มากกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้หรือยัง ถ้าในเมื่อมันยากจนนักก็พยายามให้มากกว่าคนอื่นหลายๆเท่า สองเท่า สิบเท่า ร้อยเท่า ศักยภาพของเรามันเยอะกว่าที่เราคิดนัก มันเหนื่อยกว่าแน่นอนแต่ผลลัพธ์ของความพยายามความตั้งใจมันจะแสดงให้เห็นเอง อดทนรอจนถึงวันนั้นครับ