คือหนูปัจจุบันนี้หนูมีเพื่อนอยู่2คนค่ะ ก่อนหน้านี้เราเคยเล่นด้วยกัน พวกเราจะขึ้นมัธยมปลายปีหน้าค่ะ หนูเคยผิดปากกับเพื่อน2คนนี้เพราะว่าเค้าขี้เมินและไม่อยากให้เด่นกว่า ช่วงนั้นหวาน (นามสมมุติ) กำลังชอบรุ่นพี่คนนึงค่ะที่ห่างกัน2ปี เเละเพื่อนอีกคนพิมพ์ (นามสมมุติ) ชอบอวยหวานมาก พิมพ์เคยเล่นกับหนูช่วง ม.1 ค่ะ แต่เลิกเล่นด้วยกันเพราะหนูเอาแต่ใจเขาเลยมาเล่นกับหวาน หนูเป็นคนไม่อินกับเรื่องผู้ชายค่ะ เวลาเขาชวนคุยชวนแซวหนูจะไม่ค่อยอยากคุยเท่าไหร่ ต่างกับพิมพ์ที่อวยเก่งมาก ว่า หวานสวยมากยังไงก็จีบติด จนช่วงนั้นค่ะเพื่อนหนูชอบเขาหัวปักหัวปำ วันนั้นหวานมองหารุ่นพี่คนนั้นแต่หนูยืนอยู่ข้างๆโดยที่ไม่สนใจอะไร จู่ๆหวานและพิมพ์ก็พากันจูงมือหนีหนูเพื่อที่จะไปดูรุ่นพี่คนนั้น ตอนนั้นหนูยืนอยู่ยังไม่รู้ตัวเลยค่ะคนเยอะมาก จนหันไปอีกทีไม่เจอพวกเขาเเล้วหนูเลยมานั่งรอค่ะ สัก 5 นาทีคนเริ่มน้อยลง เริ่มถึงเวลากลับบ้านเเล้ว หนูเลยไม่รอค่ะ หนูเลยเดินไปเข้าห้องน้ำดับความอาย นั่งอยู่คนเดียวตรงนั้นคนก็เยอะมันก็ยังไงอยู่ หลังจากนั้นหนูเข้าห้องน้ำเสร็จ เดินผ่านห้องดนตรีมีเพื่อนกลุ่มนึงที่เป็นเพื่อนในห้องเดียวกัน หนูเลยตัดสินใจเดินเข้าไปนั่งเล่นชาตเเบตด้วย หนูหันไปมองพวกเขาดูมีความสุขมากหนูอิจฉามากเพราะในเพื่อนกลุ่มนั้นมีคนนึงที่ออกมาจากหวานเเละพิมพ์เพื่อที่จะมาเล่นกับกลุ่มนี้ หนูฝืนใจเล่นกับหวานพิมพ์สักพักหนูก็ออกมา เพราะเขาทำเหมือนเดิมจู่ๆเขาเมินหนู หนูเลยอยู่คนเดียวสักพักค่ะ แล้วไม่นานเพื่อนกลุ่มนั้นเดินมาหาหนูแล้ว บอกว่า เป็นอะไรไหมผิดกับเพื่อนหรอ หนูก็ระบายให้เขาฟัง แล้วเขาก็ชวนให้มาเล่นด้วย แน่นอนค่ะหนูก็ไป หนูมีความสุขที่สุด พวกเขาเป็นเด็กกิจกรรมด้วยได้ออกเวทีบ่อย หนูก็อยากออกเวทีบ้างหนูชอบอะไรแบบบนี้อยู่เเล้ว พวกเขาชวนหนูออกกิจกรรมด้วยค่ะ ซัพพอร์ตหนูดีมาก ช่วงนั้นหนู happy ค่ะ เล่นด้วยกันได้ 1 เดือนหลังๆมาหนูเริ่มรู้ว่าในกลุ่มนั้นเคยมีอริช่วงประถม คนที่เขาเคยรังแกบลูลี่หนู หนูก็เคืองค่ะช่วงนั้นทำอะไรก็เกรงไปหมด เพราะเขาดูเหมือนจะจับตาดูหนูตลอด แต่ผ่านไปไม่นาน เขามาทำความรู้จักเฉยเลย เหมือนคนไม่รู้จักกันมาก่อน หนูก็ยอมค่ะ เพราะหนูอยากอยู่กับเพื่อนกลุ่มนี้ให้นานที่สุด เราก็เข้าใจดีค่ะเพื่อนๆจับมาปรับความเข้าใจกัน เราสนิทกันมากจนน่าทึ่งไปไหนก็ไปด้วยกันอยู่ด้วยกันสองคนก็มีความสุข หนูอยู่กับกลุ่มๆนี้ได้ 3-4 เดือน ที่ผ่านมาก็ปกติดี มาวันนึงเพื่อนคนที่เคยรังแกหนู น้ำ (นามสมมุติ) ก็เริ่มแสดงงธาตุแท้ให้หนูเห็น วันนั้นวันกิจกรรมของโรงเรียน แล้วเพื่อนจะลงจากหอประชุมไปเก็บประเป๋ากลับบ้านเพื่อนสกิดหนูค่ะ แล้วรีบวิ่งออกไปเพราะคนเยอะหนูยังไม่ทันหันไปเพื่อนๆก็ไปเเล้วเหลือหนูและน้ำค่ะ ตอนนั้นหนูยอมรับหนูไม่ได้สะกิดน้ำต่อ หนูวิ่งตามเพื่อนไปเลยปล่อยน้ำไว้คนเดียวบนหอ จนลงมาพึ่งมานึกได้เพื่อนๆบอกให้หนูขึ้นไปรับน้ำลงมาเเต่พี่สภาที่คุมหอประชุมไม่เปิดให้เข้าเเล้ว หนูเลยทักหาน้ำ บอกว่าให้ตามมาที่ห้องดนตรี (ห้องประจำกลุ่มเรา) และรีบบอกขอโทษไปพร้อมกับเหตุผล หลังจากน้ำอ่านน้ำก็โกรธมาก และด่าหนูมารัวๆเลย แถมด่าค่อนข้างเเรง หนูก็ทำไรไม่ได้นอกจากขอโทษ พอถึงห้องเพื่อนๆได้บอกกันว่าลืมน้ำบนหอ เพื่อนอีกคนเลยขึ้นไปรับ ตอนนั้นหนูเกรงมาก ว่าถ้าน้ำมาเข้าห้องแล้วจะด่าหนูต่อไหม สักพัก น้ำเดินเข้ามา เพื่อนๆกับหนูเกือบจะได้เดินไปขอโทษเเล้ว แต่เพื่อนคนนึงเหมือนไม่พอใจกับนิสัยน้ำเลยชวนออกจากห้องไปที่อื่นเพื่อที่จะคุยกัน หลังจากนั้น น้ำทักมาตัดเพื่อนกับหนู หนูก็พร้อมที่จะตัด เลยตกลงไป หลังจากนั้นหนูเล่นกับเพื่อนกลุ่มนั้นมาได้ไม่นาน เพราะอึดอัด หนูเลยเดินออกมาเหมือนคราวก่อน คราวนี้หนูได้อยู่คนเดียวเเล้วจริงๆเพราะเพื่อนในห้องทุกกลุ่มหนูก็เคยเล่นมาเเล้ว จนวันนึงไม่รู้อะไรมาสะกิดให้หนูไปขอโทษขอเล่นกับหวานพิมพ์ หนูเดินไปขอโทษเขาแบบไม่อายหน้า พูดออกมาตรงๆเลยว่าขอโทษ ตอนนั้นแรกๆ พวกเขาก็ยอมรับ และบอกว่าสงสารหนูเลยเล่นด้วย ความจริงหนูอยู่คนเดียวได้สบายมาก ชอบอยู่คนเดียวด้วยซ้ำ แต่ไม่อยากให้คนรอบข้างมองเราไม่ดี อยู่กลุ่มๆไหนก็ไม่เคยรอด ช่วงแรกๆก็เข้ากันดี มีความสุขกว่าเมื่อก่อนพวกเรามาปรับความเข้าใจกัน พอมาหลังๆหนูเริ่มรู้ว่าหวานชอบรุ่นเพื่อนคนนึง หวานพึ่งบอกหนูเมื่อหลังๆ หนูก็โอเค หนูไม่อินเหมือนเดิมแต่ก็คุยได้ พยายามหาคำมาชวนคุยชวนเเซว จนมาไม่นานนี้หนูเริ่มรู้สึกว่าทุกอย่างมันปลอม พวกเขาคงไม่อยากให้หนูเด่นอีก เพราะตอนที่หนูไปเล่นกับกลุ่มนั้น หนูค่อนข้างพัฒนาทั้งสไตล์หน้าตาทรงผมรวมถึงการเรียน หนูดีขึ้น พอหนูมาเล่นกับหวานพิมพ์ทุกอย่างเลยเปลี่ยนไป หนูดูออกตั้งเเต่เเรกพวกเขาเหมือนอิจฉาหนู เวลาคุยเรื่องผู้ชายเขาจะปิดบังไม่ให้หนูฟังด้วย วันนั้นเพื่อนคุยเรื่องคนเเอบชอบหนูที่ยืนเฉยๆไม่ได้คุยอะไร จู่ๆพอเพื่อนเอ่ยชื่อคนที่ชอบ หนูก็ไปถามเขาซะงั้นว่าอะไร เขาชี้ถึงคนเก่าของผู้ชายที่ชอบ แต่หนูไปถามเขาเฉยเลยว่าคนไหน มันทำให้หนูใจสั่นมาก เกร็งมาก กลัวว่าพวกเขาจะรู้สึกเเปลกๆกับหนู หลังจากนั้นหนูเลยออกแนวเงียบๆไม่คุยเรื่องผู้ชายอีกเลย แต่หนูรู้สึกว่าหนูพยายามทำดีกับเขาเเล้ว เมื่อไม่นานมานี้งานวันเกิดหวานหนูก็สั่งเสื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดแต่คนอื่นๆไม่เห็นจะให้อะไรเลย แถมถ่ายรูปให้ด้วยถ่ายร้อยกว่ารูปเพื่อที่จะให้เอาไปแฮปปี้เบิร์ดเดย์ตัวเองลงสตอรี่ หนูยังไม่ดีพอหรอ ต้องปรับปรุงตรงไหนรึปล่าว หนูรู้สึกว่าทุกอย่างมันปลอม แต่น้ำยังไม่จบกับหนูค่ะน้ำทักมาด่าหนูตลอด พร้อมกับแซะะหนูด้วยที่โรงเรียน น้ำทำร้ายร่างกายหนูด้วยค่ะ วันนั้นกำลังรอห้องเปิดเข้าไปเรียน น้ำเดินมาพร้อมกับโยนกระเป๋านักเรียนใส่หนูจังๆ เเบบเรงมาก และหนูได้หันไปมองหน้าหวานเเละพิมพ์ น้ำยังไม่พอค่ะ โยนมาอีกใบแต่เป็นของเพื่อนโยนแรงงกว่าเดิม และทำหน้าตาเหมือนจะให้หมั่นไส้ หนูก็ไม่ได้อะไรค่ะ อยู่เฉยๆนั่งเล่นเกมต่อ พอประตูห้องเปิดทุกคนเดินเข้าห้อง น้ำใช้ทีเผลอใช้กระเป๋าตัวเองโยนใส่หน้าหนูเเบบจังๆ และเบะปากใส่ก่อนเข้าห้อง หนูเป็นคนที่อ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้มากหนูเกือบร้องไห้ และะต่อๆมาอีก น้ำจะเดินไปทิ้งเศษอาหาร (พักเที่ยง) น้ำอยู่หลังหนูพร้อมกับเพื่อนอีกคน ได้พูดเสียงดังขึ้นมาว่า เอาเลยมั้ยสาดใส่เลย พูดซ้ำๆเรื่อยๆ จนถึงที่ทิ้งเศษ น้ำสาดเศษอาหารมาทางหนู แต่ไม่ถูกค่ะ หนูเลยรีบเดินหนี … ค่ะ หนูไม่มีสิทธโกรธ น้อยใจ อะไรเลยใช่มั้ยคะ เหมือนทุกคนมองหนูเป็นหุ่นยนต์ที่ไม่มีความรู้สึก แต่ยังไงก็ต้องฝืนอยู่