คิดยังไงกับแม่ที่ไม่เคยฟังความคิดเห็นเราเลย?
เราเป็นคนนึงที่มีปัญหางี้แต่เด็กละไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่เราทำอะไรก็ไม่เคยจะเห็นค่าเท่าไหร่เชกเช่นเราเรียนได้ที่ดีๆก็ไม่ได้สนใจอะไรไปแข่งสิ่งต่างๆก็ชนะบ้างอะไรบ้างก็ไม่เคยสนใจอะไรทะเลาะกันบ่อยมากตอนเด็กๆก็ไม่ค่อยว่าอะไรหรอกแต่พอโตมาเราก็เริ่มตะคอกใส่บ่างเราก็รู้สึกผิดแหละแต่ถ้าเราไม่ทำงี้เราก็คงต้องยอมรับผิดในเรื่องที่เราไม่ผิดต่อไปส่วนมากก็น้อยใจแหละที่โดนงี้เราตั้งใจทำอะไรพวกงี้เพื่อเรียกร้องความสนใจมากไปรึป่าวหรือมันเป็นปมอะไรไหมล่าสุดทะเลาะกันจนหนักมากเขาก็ไม่เคยจะสนใจหัวอกเราเลยเรา
ตั้งใจทำเพื่อเขาแต่เขาไม่เคยจะสนใจเราเลยหรือเพราะแม่อายุเยอะด้วยเขาเลยไม่ค่อยมีเวลาให้เรา(มันดูเหมือนการระบายมากกว่าคำถามนะ)
คิดยังไงกับแม่ที่ไม่เคยฟังความคิดเห็นเราเลย?