เวลาเราอายุมากขึ้น เราต้องพึ่งวัดหรอ แล้วต้องพึ่งให้ลูกไปด้วยไหม เหมือนเรากับแม่ความคิดเห็นต่างกันจนตั้งทะเลาะทุกครั้ง แม่เราอยากให้เราไปวัดเพื่อทำบุญตัดเวรตัดกรรม แต่เราคิดว่าเราทำบุญในบ้าน ทำให้คนในบ้านเย็น มีความสุข เราถือว่าเราทำบุญแล้ว ส่วนตัวไม่ชอบไปเพราะบรรยากาศมันไม่ใช่การทำบุญ เหมือนการรวมตัวเพื่อ พูดคุยของใครหลายคน ในเรื่องต่างๆ มันก็มีหลายแบบทั้งไปเพื่อบุญจริงๆ กับ........ แต่ก็นั้นแหละ เราเข้าใจเขานะ แต่เราไม่อยากไป ส่วนเขาไม่เข้าใจเรา และอยากให้เราไป สุดท้ายก็จบด้วยการที่เรากลับไปเรียน เราคิดดีแล้วใช่ไหมที่กลับบ้าน คิดว่าจะมาชาร์จแบต บ้านเป็นสิ่งแรกที่เรานึกถึงทุกครั้งที่มีโอกาสกลับ แต่ไม่รู้ทำไหมถึงไม่เคยคิดถึงอะไรแบบนี้ แล้วเราก็จะวนอยู่อย่างนี้ แบบนี้ อีกหรอ
#พอเราจะยอมไป แต่เขาก็ออกไปก่อน
#พอเวรไม่ไปก็ตัดพ้อ อย่าพบอย่าเจอกันอีก
#นี่คิดว่าคงเป็นลูกที่ไม่ดีมากใช่ไหม?
#เหล้าเราก็ไม่กิน อันไหนที่คิดว่ามันไม่ดีเราก็ไม่ทำ หรือเราต้องเลวตรงข้ามกับที่เขาอยากให้เป็นดี
#แล้วเมื่อไหร่เราจะเลิกคิดมากกับเรื่องแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่เราจะหยุดคิดสักที
#ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้เรารู้ว่าทุกคนรู้สึกไม่ดี
#แล้วเราควรทำยังไงดี
ไปเพื่อให้รู้ว่าไป หรือ ไม่ไปและไม่กลับมา