คือเรื่องนี้มันเกิดมาจากว่าเรารู้จักเพื่อนคนนึงเรากับเพื่อนคนนี้แต่ก่อนสนิทกันมากๆตัวตอดเลยก็ว่าได้เราเริ่มรู้จักกันมากขึ้นตามลำดับแต่พอเราอยู่ป.4เราก็ได้รู้จักกับเพื่อนอีกคนนึงเราขอตั้งชื่อให้เขาว่าเอและคนที่สนิทกันมากชื่อบีเราก็เล่นทั้งเอและบีแต่พอนานๆเข้าเอกับบีเริ่มที่จะสนิทกันมากขึ้นตอนแรกเราคิดว่าคงคุยกันบ่อยอาจจะสนิทขึ้นก็ได้แต่พอนานไปเรารู้สึกเอกับบีสนิทกันและบีนั้นก็ไม่เล่นกับเราเหมือนตอนที่อยู่ด้วยกันตอนแรกและพอป.4เทอม2บีและเอไม่สนใจเราเลยทำเหมือนเราเป็นอากาศไปจากที่เล่นด้วยกันตอดตอนป.4เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากเกินไป.5เอและบีก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกันโดยที่ไม่มีเราเลยถามว่าคุยกันมั้ยคุยกันอยู่แต่น้อยลงพอเวลาผ่านไปจนถึงป.5เทอม2เป็นวันปัจฉิมพี่ป.6วันนั้นเป็นวันที่ทำให้เรารู้ว่าเขาเห็นเราเป็นแค่ตัวสำรองที่มีไว้ให้เขาตอนที่เขาโกรธกับเพื่อน วันปัจฉิมห้องเรามีการกินอาหารวันจบป.5แล้วครูบอกให้แยกเป็นกลุ่มกลุ่มละ5คนในกลุ่มนั้นมีเราบีและคนอื่นๆอีก3คนแต่เอกำลังคุยกับครูอยู่อยู่ๆบีก็พูดขึ้นว่า(เราขอแทนเราว่าซีนะ)(ซีออกไปอยู่กลุ่มอื่นได้ป่ะเดี่ยวเอเป็นเศษเกิน)พอเราได้ยินคำนั้นออกจากปากบีเราเสียใจมากเพราะอีก3คนเขาพึ่งรู้จักแค่4ปีบางคนรู้จักกัน2ปีบางคนรู้จักกัน1ปีเองแต่กับเรารู้จักกันมาตั้ง9ปง9ีเขากับเอาเราออกจากกลุ่มเอรู้จักกันแค่5ปีเราจึงจำฝังใจมาตลอดพอขึ้นป.6เขาก็ไม่เคยสนใจเราเลยมีแค่คุยนิดหน่อยแต่เราแค่ถามอะไรเขาก็จะดีๆ. เราผิดมั้ย.