บางวันหนูก็enjoyกับชีวิต แบบไปร.ร.สนุกมากๆ ได้เจอทุกคน

พอมาอีกวันรู้สึกเหนื่อย ตื่นมาเหนื่อยมาก เหนื่อยกายเหนื่อยใจสุดๆไม่
อยากคุยกับใคร เบื่อ ทำไมต้องเกิดมาอยู่ตรงนี้

พอหลายวันต่อมาคุยเป็นต่อยหอย ดีดจัด จนเพื่อนเรารำคาญ แล้วก็วนไปแบบนี้

บางครั้งหนักๆก็รู้สึก คิดมาก ทุกคนจะทิ้งเรา เรามันไม่สำคัญแล้วหนีไปนั่งคนเดียว ต้องไปนั่งเพ้อ บ่นลงเฟส บ่นใส่เพื่อน อยากตายนะ เบื่อชีวิตนะ ทุกคนอย่ามายุ่งกับเรานะเรามันน่าสมเพช เรามันขี้แพ้

ความรู้สึกเหมือนจะเป็นไบโพล่าร์ยังไงไม่รู้ ไม่ค่อยกล้ายอมรับทำไหร่ ม.5อยากโฟกัสกับการเรียนมากกว่า โรคจิตเวช