ผมกับแฟนคบกันได้สักระยะ แรกๆยอมรับว่าผมทำผิดกับเธอมาตลอด จนมาถึงตอนหลังผมรักเธอมากจริงๆ  และเลิกนิสัยแบบที่เธอไม่ชอบ พักหลังไม่รู้ว่าเกิดเหตุอะไรที่ ทำให้เราสองคนทะเลาะกันบ่อยขึ้น แต่พอปรับความเข้าใจก็ดีกันตามปกติ  แต่พอมาพักหลังเราเริ่มทะเลาะกันอีก และผมก็ไม่คิดว่าเธอจะพูดคำนี้ออกมาว่า ในชีวิตไม่มีอะไรสักอย่าง แม้กระทั้งเงินเก็บ เงินไปเที้ยวเหมือนคู่รักคนอืน ยังมาดึงตัวเขาให้ตกต่ำลง ผมรู้ว่าตัวผมไม่มีอะไรสักอย่างเป็นของตัวเอง เงินที่หามาก็ไม่พอ บางครั้งก็ต้องยิ้มเธอเลย  ในใจก็คิดอยากจะทำหน้าที่แฟนเหมือนคน  แต่ผมมีภาระที่รับผิดชอบเลยไม่สามารถพาเธอ เหมือนแฟนคนอืนได้ เธอคงจะเหนื่อยแล้วจริงๆที่มาคบกับคนไม่มีอะไร