สวัสดีค่ะ เราต้องการคำปรึกษาพร้อมหาที่ระบาย(จะสรุปคำถามไว้ข้างล่างนะคะ เล่ายาวนิดนึง)เรื่องดำเนินมาเรื่อยๆได้7ปีแล้วค่ะ

เรื่องมันมีอยู่ว่าในอดีตสมัยเราเรียน ปวช. ค่ะ เราได้เจอคนๆนึงระหว่างเริ่มเรียนวันแรกค่ะ เขาดูไม่อยากคุยกับใครฟุบที่โต๊ะตลอดเหมือนโลกของเขาอยู่แค่ในวงแขนนั้นเลยค่ะ ตัดภาพมาที่ตัวเราสดใสดี๊ด๊าอาลาเล่คนละขั้วเลยค่ะ555 พอได้มีโอกาสชวนคุยทีนี้ก็ยาวเลยค่ะเพราะชอบอะไรเหมือนๆกันเพลงอนิเมะ เกมส์เพลง อะไรประมาณนี้ค่ะ

ต่อมาหลังจากคุยยาวๆสนิทประมาณนึงค่ะเริ่มเปลี่ยนไปจากเพื่อนกลายเป็นมากกว่าเพื่อนโดยไม่ทันรู้ตัว(ฟิลแบบเนียนคบ) ก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น เดินกลับบ้านด้วยกัน คอลค้างสายข้ามคืน จับมือ ลูบหัว กินข้าวด้วยกัน(ไม่เกินเลยไปกว่านั้นค่ะ) เราก็เริ่มรู้สึกว่า เออ เราคบกันแหล่ะเนาะ ตอนนั้นเรายังไม่รู้จักคำว่ามากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนเลยค่ะ555

จนมาวันนึง...เราลืมสายชาร์จไว้ที่เขาค่ะเขาเลยเอามาคืนที่หน้าหอเรา เราก็รีบลงไปเอาสภาพแต่งตัวสไตล์เด็กหอแหล่ะค่ะไปเอาของ เพื่อนในห้องดันมาเห็นแล้วไปฟ้องอาจารย์!!!นั่นแหล่ะค่ะจุดเริ่มต้นปัญหายาวนานนี้ คือนางไปฟ้องจารย์ว่าเราพาผู้ชายขึ้นห้อง เราต้อนนั้นซีเรียสเรื่องนี้มากโมโหสุดๆ เลยบ่นไปในแชทกลุ่มค่ะว่าทำทำไมไม่จริงไรงี้ค่ะ มีโพสบ่นในเฟสด้วย ตอนนั้นแฟนเก่าเขาก็เตือนแล้วค่ะว่าอย่าไปทำอะไรดื้อออออซะงั้นก็เลยเป็นเรื่องใหญ่ไปเลยค่ะ

แล้วเราก็ทะเลาะกันแรงมากจนเขาหายไปเลยค่ะ (หายในที่นี้คือไม่มองหน้า ไม่คุยด้วย ไม่สน ไม่แคร์)นานนเลยค่ะ เราเลยรู้สึกผิดมากๆขอโทษก็แล้ว ง้อก็แล้วทำไมไม่หายสักที ทำไมจากที่ดีๆกลับแย่ไปหมด เครียด ร้องไห้นานมาก เราจมอยู่กับความไม่เข้าใจความรู้สึดผิดมาตลอด จนเราเปิดใจให้คนใหม่(คนนี้มาจีบตั้งแต่เราคบกับคนเก่าเพราะไม่รู้ว่าเราคบกันเวลาใครถามคบกันมั้ยเขาก็บอกไม่คบ)

ตอนแรกที่คนนี้มาจีบเราใหม่ๆแฟนเราหึงแรงมาก เวลาโมโห งอล หึงจะหนีไปไหนไม่รู้เราที่ต้องตามง้อตลอดก็ต้องไล่ตามหาเขา บอกตรงๆว่างี่เง่ามากแต่ก็ดันรักไปแล้วแย่ๆๆๆ แต่ทำไมเทกันง่ายเหลือเกิน เราใช้เวลาเยียวยานานมากยิ่งไปคบกับคนใหม่ทั้งๆที่ยังรักอยู่เจ็บมากๆค่ะ

แต่เราอยู่ในสถานการณ์ที่เลิกกับแฟนใหม่ไม่ได้มันขู่ฆ่าตัวตายและปัญหา บลาๆๆๆ

เราเลยคิดว่าความรักของเรากับแฟนเก่ามันจบลงแล้ว จบแย่ และไม่คุยด้วยอีกเลย

หลังจากนั้นตลอดเวลา3ปีมันก็จะเป็นนรกสำหรับเราค่ะ เพื่อนในห้องบูลี่ไม่จบ แฟนเก่าก็มองเราเป็นอากาศ หลุมพักใจเราเลยมีแค่ตัวเองกับแฟนใหม่ประหลาดๆ

แต่ระหว่าง3ปีก็มีไรแปลกๆเกิดขึ้นค่ะ
-แฟนเก่าเคยเดินเฉียดเราแล้วพูดผ่านหูว่า "ระวังตัวด้วย" เราก็พยายามหันกลับไปถามคือไร ก็ไม่มีคำตอบ ต่อมา
-แฟนเก่าแอบช่วยเราลับหลังหลายย่าง เช่น เรากำลังจะติด0วิชาx นางก็แอบไปเคลียร์กับอาจารย์ให้ไม่บอกเรา,แอบวางแผนแบนเพื่อนที่บูลลี่เราได้อลังการมากกกก
-เราคุยกับแฟนใหม่ว่าจะไปต่อหาลัย แต่แฟนเก่าบอกคนอื่นว่าจะต่อปวส. พอเราชวนเรียนมหาลัยก็โอเครเลย(เราอาจจะคิดไปเองด้วยมั้ง555)

หลังจากจบปวช.แฟนใหม่ก็บอกเลิกเราค่ะเพราะเราสอบไม่ติดดันไปติด กทม. เลยแยกกันหลังจากนั้นก็เลยมีโอกาสได้คุยกับแฟนเก่าทางแชท

เรารวบรวมความกล้าอีกครั้งเพื่อที่จะคุยกับเขา เราก็คุยแบบเพื่อนที่ดีแหล่ะค่ะเราสบายใจมากอาจจะตะขิดตะขวงนิดๆแต่ก็ไม่แย่ แล้วมันยังไงวันดีคืนดีทำไมถึงคอลมาก็ไม่รู้เราก็ไม่กล้าตัดสายด้วย555 สำหรับเรามันคือการคอลที่ล้ำค่ามากสามปีที่ไม่ได้คอลแล้วนะ คอลมาก็แปลกๆ ฝั่งนั้นเหมือนไม่ค่อยมีสัญญาณพูดเบามาก...จนฝังไม่รู้เรื่อง(เหมือนแอบแม่คุย555) เราที่พยายามไปดาดฟ้า นอกบ้าน ข้างบ้านเพื่อหาสัญญาณสุดท้ายก็กลายเป็นฝั่งนู้นโทรมาเพื่อฟังเสียงเราแลัวบอกให้เราพิมพ์ตอบก็ได้ (อิหยังวะนะแต่ก็รู้สึกได้ว่าการโทรครั้งนี้สำคัญมากๆ)

เขาก็ถาม เป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย ยังทะเลาะกับเพื่อนมั้ย เรียนเป็นไง บลาๆๆ...มีแต่คำถามทั่วไปถามสารทุกข์สุขดิบ จนคุยเริ่มรู้เรื่องแล้วเราจะถามบ้างเขาก็ไม่ให้ถาม....เราคุยกันคาสายเหมือนตอนคบกันเลยค่ะมันดีใจจนน้ำตาคลอเลย

จนเช้ามาเราก็จะเตรียมตัวไปเรียนละเขาก็วางสายไป

วันนั้นทั้งวันเราhappyมากๆ คืนนี้จะได้คุยกันอีกมั้ยน้าาา อยากคุยด้วยอีกจังรอบนี้จะถามทางนั้นให้ได้เลย

ทักตั้งแต่เช้า-เย็น นานๆทักเพราะไม่อยากรบกวน...จนสองทุ่ม สี่ทุ่ม เที่ยงคืน มาส่องแชทอีกทีบล็อค???? เราก็งงและเสียใจมากๆเราทำอะไรผิดอีก เรากลับมาเริ่มต้นใหม่ไม่ได้เลยหรอเป็นเพื่อนก็ยังไม่ได้หรอ...ทำไมวะ???

จนผ่านไปเป็นปีเราดันซิ่วมาเรียนที่เดียวกับเขาที่เราเป็นคนชวนมาเรียนด้วยกัน พอเจอหน้ากันอยากจะทักเขาก็ไม่มองไม่คุยด้วยอีกแล้ว ฟุบอีกแล้วภาพเกียวกันกับที่เจอครั้งแรกเลย

จนถึงวันรับปริญญาของเขา...เราอยากคุยอยากบอกลา อยากอวยพรเป็นครั้งสุดท้าย...เลยโทรไปผ่านเบอร์โทรศัพท์ เขาก็รับ แต่ดัน....เป็นเสียงใครวะ ก็นึกว่าเบอร์ผิด ทำไมเพื่อนนางมารับสายแทนเราเลยทักไปเลยพี่fใช่มิยคะขอสายsหน่อย นางก็บอกเสียงตัวเองนั่นแหล่ะไม่ใช่คนอื่นรับหรอก ตอนนี้เราเชื่อว่าเราไม่ได้คิดไปเองเพราะ
-ฉันจำเสียงแกได้ว้อยยย
-ฉันเคยคุยกับเพื่อนแกมาก่อนฉันก็จำได้เสียงเป็นไง
-อีกอย่างแกไม่เคยพูดครับกับฉันนะแฮบไม่มีวัน

เราก็ปี้ดเลยแค่วันรับปริญญาเจอกันไม่ได้เลยหรอทำไมไม่มาวะไม่คิดจะบอกกันบ้างเลยจะหายไปง่ายๆแบบนี้หรอฉันเหมือนจะรู้เรื่องแกแต่ก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแกเลยs

เราก็เลยบอกว่าอยากให้ของขวัญเรียนจบทั้งที นางก็ไว้นัดคุยกันทีหลังก็ได้มั้งเดี๋ยวค่อยติดต่ออีกที เราก็โอเครโชคดีนะบลาๆๆ แต่ยังไม่จบ

เราก็รอได้รอเป็นเดือนไปเลยยยยย เราเลยอยากโทรไปเช็คว่าว่างมั่งมั้ยไม่ว่างเลยหรอกลับตจว.แล้วหรอ ว่าจะขอคุยด้วยอยากเคลียข้อสงสัย เลยพยายามติดต่อทั้งโทร sms ig messengerกว่าจะติดต่อได้ เราพิมพ์ไปยาวเลยรวมๆก็ ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ยเขารู้ว่าเป็นการรบกวนมากๆ ค่อนข้างเห็นแก่ตัวแต่เขาคิดว่ามีอะไรอยากถามอยากเคลียร์ เขารู้ว่าแกเกลียดเขาแต่คุยกันหน่อยได้มั้ย นางก็ตอบว่า

"ลิสคำถามมาอยากถามไร เดี๋ยวสะดวกจะตอบ ไม่ได้เกลียดแต่เราไม่มีไรต้องคุยกัน"

ไปไม่เป็นเลยค่ะทีนี้555 แต่ที่จี้ดสุดคือต่อจากนี้ค่ะ

คือเรามาพบว่านางทำงานให้อาจารย์อยู่ที่มหาลัยค่ะไม่ได้ไปไหนไกลเลยแต่มาโกหก้ราว่ากลับบ้านแล้ว(ตจว.) ไกล้มากๆหอเราก็ไกล้ ม. นะ

คือไม่เข้าใจไม่อยากคุยไม่อยากเจอพูดให้ชัดเจนไปเลยได้มั้ยและมีแต่ความสงสัยในตัวนางเราที่ไปปต่อไม่ได้สักทีเพราะมีแต่ความไม่เข้าใจหรือเราโง่คะเราก็ไม่เคยทันคนนี้ด้วยสิคะ

สรุปคำถามนะคะ
-ทุกคนว่าเราเคยคบกันหรือฉันคิดไปเอง?
-เขาไม่สน ไม่แคร์ ไม่คุยตอนนั้นแปลว่าเราเลิกกันเงียบๆใช่มั้ยคะ?
-ทำไมเขาต้องคอลหาแล้วก็บล็อคในวันต่อมาคะ?
-ทำไมเขาต้องให้คนอื่นมาคุยโทรศัพท์แทน+แถด้วยคะ?
-เขาโกหกเราทำไมคะ?
-ทุกคนว่าเขาคิดยังไงกับเราคะ?
-เร็วๆนี้ว่าจะไปหาถึงที่เลยค่ะคิดว่าควรมั้ยคะ?(เราอยากไปเจอค่ะอย่างน้อยๆฐานะเพื่อนเก่าคนนึงคงไม่ไล่หรือหนีกันหรอกใช่มั้ยคะ...)