สวัสดีค่ะ เราคนไม่ดีคนเดิม อิอิ

วันนี้เราจะมาขอพื้นที่ระบาย  และเล่าค่ะ
เราเป็นคนที่เวลาโดนด่า โดนบ่นหนักๆ จะชอบได้ยินคำว่า"รักใครไม่เป็น" ไม่ก็ "ไม่สนใจใครไม่เอาใจใครบ้างเลย" แบบนี้ค่ะ เราแค่ไม่ชอบร้องไห้ต่อหน้าพ่อแม่ เพราะมีแต่คิดว่าคงโดนด่าไปเปล่าๆ มันน่าเบื่อ เราเริ่มมีพฤติกรรมไม่ดี (แต่ยังเรียนดีนะคะ เราเรียนเก่งแค่ไม่ค่อยส่งงาน เพื่อนก็บอกฉลาดนะแต่ขี้เกียจ555)

เอาง่ายๆคือ เราโดนด่าโดนว่าฟิลไร้ความรู้สึก รักใครไม่เป็นหรอ เอาใจคนอื่นบ้างอย่าเอาแตใจตัวเอง อะไรแบบนี้ค่ะ ได้ยินแล้วแรกๆโกรธค่ะ เราไม่ชอบใครตัดสินเราจากภายนอกอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้เราไม่สนใจแล้วค่ะ เวลาทำอะไรไม่ดีก็จะทำให้สุด ส่วนทำดีก็ดีสุดเหมือนกันค่ะ เหมือนคน2บุคลิก ด้านนึงดีด้านนึงไม่ดีแบบเลวทราม

สับสนตัวเองนะคะว่าสรุปเราต้องการอะไร อยากเป็นแบบไหน ชอบแบบไหน เลือกทางไหน เราเริ่มไปโรงเรียนสาย ไม่แคร์อะไรเลยค่ะ บางวันขี้เกียจก็ไม่ไป แต่ครูก็ยังจับไปแข่งนั่นนี่นะคะ ก็ไปแข่ง เราเก่งอังกฤษ เข้าใจการเรียนดีค่ะ คือคนฉลาดคนนึงเลย ไม่ออกนอกลู่เกินไป

ไม่เคยสูบบุหรี่ ไม่เคยเที่ยวดึก ไม่เคยไปกับเพื่อนที่ชวนไปไม่ดี ไม่เคยหนีออกจากบ้าน ไม่เคยแอบเที่ยว แต่ถ้าจะออกจากบ้านกับมอไซค์ก็ไปแค่หาไรกิน ไม่ก็เที่ยวเล่นตามทุ่งนาค่ะ

เพื่อนสนิทเรานิสัยดีมากๆ มี3คน เรียนดี แล้วก็เป็นคนดีคนนึงเลยค่ะ คอยบ่มนิสัยเราให้ดี แต่เราก็ดีได้นิดหน่อยค่ะ ขนาดตอนเขียนกระทู้ตอนนี้ยังตี2เลยค่ะ 555

เราเลือกไม่สนใจอะไรแล้วคะ ความผิดพลาดก็ไม่สน ไม่สนใจอะไรเลย ปล่อยทิ้งเหมือนปล่อยระเบิดเวลาให้ไหลผ่าน เหมือนด้านหลังมีสงครามแต่เราเลือกเดินออกมาไม่หันหลังกลับไปมอง กลับไปสนใจค่ะ เราอยากรู้ว่าเราผิดมั้ยคะที่เลือก "ช่าง " กับชีวิต เราผิดรึเปล่าคะ ถ้าเลือกปล่อยทุกอย่างไว้ตรงนี้ แล้วรักษาใจตัวเองแล้วกลับมาแก้ไขในตอนที่เราพร้อมรับมือกับมัน 

เราเป็นคนทิ้งทุกอย่างเพื่อรักษาใจตัวเองได้ค่ะ เราสามารถไม่สงสารไม่เห็นใจใครได้เลย แต่พี่ๆเชื่อกันมั้ยคะว่าคนที่เย็นชา เขาก็มีความหวังนะว่าเขาจะรู้สึกรัก เห็นใจอะไรซักอย่างได้ ท้ายที่สุดแล้วความหมายของการเลือกทำแบบนี้ของเราคือ " ไม่อยากจบชีวตตัวเองเพราะปัญหาตอนนี้ " ขออนุญาตทิ้งทุกอย่างไว้นะคะ เราเชื่อว่าเรารักษาตัวเองได้แล้ว เราจะแก้ไขทุกอย่างได้ค่ะ