คือเมื่อก่อนเป็นคนที่เชื่อฟังพ่อแม่มาก พ่อแม่สั่งอะไรทำหมด ห้ามมีแฟนก็จะไม่มี ห้ามเที่ยวกลับดึกก็จะไม่เที่ยว ต้องตั้งไจเรียนต้องเรียนให้จบ คือเค้าคาดหวังไว้สูงมาก จนทำให้ตัวเองกดดัน จนเรียนไม่จบ ถูกพ่อแม่กดดัน ญาติพี่น้องกดดัน ทำให้ตัวเองคิดไปเองว่าตัวเองไร้ค่า ไปทำงานที่คนเยอะๆ ไม่ได้ กลัวว่าเค้าจะไม่พอใจ จนทำให้ตัวเองเครียด กดดันตัวเอง บางทีเครียดจนต้องลาออกจากงาน จนถึงตอนนี้รู้สึกว่าตัวเอง ความจำสั้น จำอะไรไม่ค่อยได้ จิตตก ไม่ชอบเข้าสังคม บางทีก็คิดจะอยู่ต่อดีไหม หายไปเลยดีกว่าไหม อยู่คนเดียวอาจจะดีกว่า เห็นใครซุบซิบไม่ได้ ก็กลัวว่าเค้าจะว่าเอา ไม่กล้าเล่าอะไรให้ครอบครัวฟัง เพราะไม่เข้าใจอยู่ดี กับสิ่งที่เราเป็น  จนถึงตอนนี้การอยู่คนเดียวคือเซฟโซนที่ดีที่สุด รู้สึกปลอดภัย ทั้งหมดนี้ฉันเข้าข่ายเป็นโรคจิตเภทไหม