สวัสดีครับ ผมอยากเล่าเกี่ยวกับความรักที่ผมมีตอนนี้ให้ทุกท่านได้ให้คำปรึกษาผมครับ
ตอนนี้ผมคุยกับรุ่นพี่อีกคณะนึงอยู่ ผมจะขอเล่าตั้งแต่เริ่มนะครับ
ตั้งแต่เริ่ม ตอนนั้นผมเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าได้ไม่นาน ผมต้องการที่จะอยู่คนเดียวและโสดไปเรื่อยๆ พี่เขาก็ทักมา แรกๆผมปฏิเสธไปเพราะต้องการจะอยู่คนเดียวจริงๆ ผมมีความสุขที่ได้อยู่คนเดียวมาก แต่ผมก็ลองเปิดใจคุยกับพี่เขา เราก็ได้นัดเจอกัน แรกๆ ก็เรื่อยๆ แต่วันนึง แฟนเก่าผมก็โทรมา ตอนที่นั่งอยู่กับพี่เขา หลังจากวันนั้นเราก็ทะเลาะกัน ผมเลยบอกเลิกพี่เขาไป เพราะไม่อยากต้องมาอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้ แต่พี่เขาก็ขอโอกาส ได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง ซึ่งพอคุยกันครั้งนี้แรกๆ ก็ดีครับ แต่หลังจากนั้นผมก็เริ่มรู้สึกว่ารักพี่เขาน้อยลง คงเพราะพี่เขาไม่ใช่สำหรับผมจริงๆ ผมพยายามถามใจตัวเองตลอดว่าควรพอดีไหม จนผมสรุปได้ว่าควรพอ และเราก็เลิกกันอีกครั้ง แต่พี่เขาก็ยังขอให้กลับไปคุยกันดีๆก่อน วันนั้นก็ทะเลาะกันอีกรอบ ทะเลาะกันหนักมาก จนตกลงคบกันจริงๆ ตอนนั้นผมมีความรู้สึกว่ารักพี่เขา เพราะพี่เขารักผม ผมไม่ได้รู้สึกว่าผมรักพี่เขาจากใจจริงๆของผม และใจหนึ่งก็ผูกพันจากความสัมพันธ์ตลอด 1-2 เดือนด้วย เพราะพี่เขาก็รักผมจริงๆ
พอคบกันได้ไม่ถึง 24 ชั่วโมง ใช่ครับ ไม่ถึง1 วัน ผมก็ขอเลิกกับพี่เขา เพราะผมก็ยังคิดว่าผมไม่ได้รักพ่ี่เขาจริงๆ ผมไม่อยากให้เขาต้องมาคิดว่าผมรักเขาทั้งๆที่ผมไม่รัก วันนั้นจบกันด้วยดีครับ ด้วยการเป็นพี่น้อง
หลังจากนั้นประมาณ 1 สัปดาห์ ผมได้อยู่กับตัวเองจริงๆ เป็นความรู้สึกที่แฮปปี้มากครับ ผมไม่คิดถึงเขา แต่มันก็คิดถึงบ้างเรื่องราวที่ผ่าน แต่ก็ไม่ได้ผูกพันอะไรมาก เพราะคิดว่าวันนั้นมันจบกันด้วยดีจริงๆ แต่พอผมอัปสตอรี่หนึ่งไป พี่เขาก็ตอบกลับมา ทำให้เราได้มาคุยกันอีก ซึ่งคราวนี้ผมก็เข้าใจทุกอย่างว่าพี่เขาคิดยังไงกับผม พี่เขายังรักผม ยังเสียดาย ยังอยากรั้งผมไว้ พอเราโทรคุยกัน ผมก็มีความลังเลอีกแล้วครับ สุดท้ายแล้ว ณ ตอนนั้นผมก็ตัดสินใจคุยกับพี่เขาต่อจริงๆ ด้วยความสับสนของตัวเอง และเหมือนหลอกตัวเองว่ารักเขา ทั้งๆที่ไม่ได้รักจริงๆ
มันแปลกมากเลยครับที่ผมใจอ่อนทุกที ผมพยายามฟังเสียงหัวใจตนเองแล้ว แต่เขาทำผมใจสลายทุกที ผมมีความสุขที่ผมได้อยู่กับตัวเอง ณ ตอนนี้ มีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตกับตัวเองและเพื่อน ซึ่งก็จริงที่ความรักอาจไม่ต้องตัวติดกันตลอดเวลา แต่ผมคิดในใจตลอดว่า ถ้าไม่รัก ก็บอกเขาตรงๆจะดีกว่า
ทุกคนคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ ผมควรจะบอกเลิกเขาอีกเลยดีไหม ผมอยากให้มันจบจริงๆแล้วครับ ผมไม่อยากให้ทั้งตัวเองและเขาต้องมาเสียใจ ทุกวันนี้เหมือนผมฝืนตัวเองทุกครั้ง จริงๆ พี่เขาเรียนสัตวแพทย์ปี6 ครับ อีกแป๊บจะจบแล้ว ผมแอบไม่อยากบอกเลิกเขาช่วงนี้เพราะมันเป็นช่วงเขาวนวอร์ด ซึ่งมันหนักมาก ผมควรทำยังไงต่อดีครับ ขอบคุณครับ
ควรบอกเลิกไปเลยดีไหม ?
ตอนนี้ผมคุยกับรุ่นพี่อีกคณะนึงอยู่ ผมจะขอเล่าตั้งแต่เริ่มนะครับ
ตั้งแต่เริ่ม ตอนนั้นผมเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าได้ไม่นาน ผมต้องการที่จะอยู่คนเดียวและโสดไปเรื่อยๆ พี่เขาก็ทักมา แรกๆผมปฏิเสธไปเพราะต้องการจะอยู่คนเดียวจริงๆ ผมมีความสุขที่ได้อยู่คนเดียวมาก แต่ผมก็ลองเปิดใจคุยกับพี่เขา เราก็ได้นัดเจอกัน แรกๆ ก็เรื่อยๆ แต่วันนึง แฟนเก่าผมก็โทรมา ตอนที่นั่งอยู่กับพี่เขา หลังจากวันนั้นเราก็ทะเลาะกัน ผมเลยบอกเลิกพี่เขาไป เพราะไม่อยากต้องมาอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้ แต่พี่เขาก็ขอโอกาส ได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง ซึ่งพอคุยกันครั้งนี้แรกๆ ก็ดีครับ แต่หลังจากนั้นผมก็เริ่มรู้สึกว่ารักพี่เขาน้อยลง คงเพราะพี่เขาไม่ใช่สำหรับผมจริงๆ ผมพยายามถามใจตัวเองตลอดว่าควรพอดีไหม จนผมสรุปได้ว่าควรพอ และเราก็เลิกกันอีกครั้ง แต่พี่เขาก็ยังขอให้กลับไปคุยกันดีๆก่อน วันนั้นก็ทะเลาะกันอีกรอบ ทะเลาะกันหนักมาก จนตกลงคบกันจริงๆ ตอนนั้นผมมีความรู้สึกว่ารักพี่เขา เพราะพี่เขารักผม ผมไม่ได้รู้สึกว่าผมรักพี่เขาจากใจจริงๆของผม และใจหนึ่งก็ผูกพันจากความสัมพันธ์ตลอด 1-2 เดือนด้วย เพราะพี่เขาก็รักผมจริงๆ
พอคบกันได้ไม่ถึง 24 ชั่วโมง ใช่ครับ ไม่ถึง1 วัน ผมก็ขอเลิกกับพี่เขา เพราะผมก็ยังคิดว่าผมไม่ได้รักพ่ี่เขาจริงๆ ผมไม่อยากให้เขาต้องมาคิดว่าผมรักเขาทั้งๆที่ผมไม่รัก วันนั้นจบกันด้วยดีครับ ด้วยการเป็นพี่น้อง
หลังจากนั้นประมาณ 1 สัปดาห์ ผมได้อยู่กับตัวเองจริงๆ เป็นความรู้สึกที่แฮปปี้มากครับ ผมไม่คิดถึงเขา แต่มันก็คิดถึงบ้างเรื่องราวที่ผ่าน แต่ก็ไม่ได้ผูกพันอะไรมาก เพราะคิดว่าวันนั้นมันจบกันด้วยดีจริงๆ แต่พอผมอัปสตอรี่หนึ่งไป พี่เขาก็ตอบกลับมา ทำให้เราได้มาคุยกันอีก ซึ่งคราวนี้ผมก็เข้าใจทุกอย่างว่าพี่เขาคิดยังไงกับผม พี่เขายังรักผม ยังเสียดาย ยังอยากรั้งผมไว้ พอเราโทรคุยกัน ผมก็มีความลังเลอีกแล้วครับ สุดท้ายแล้ว ณ ตอนนั้นผมก็ตัดสินใจคุยกับพี่เขาต่อจริงๆ ด้วยความสับสนของตัวเอง และเหมือนหลอกตัวเองว่ารักเขา ทั้งๆที่ไม่ได้รักจริงๆ
มันแปลกมากเลยครับที่ผมใจอ่อนทุกที ผมพยายามฟังเสียงหัวใจตนเองแล้ว แต่เขาทำผมใจสลายทุกที ผมมีความสุขที่ผมได้อยู่กับตัวเอง ณ ตอนนี้ มีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตกับตัวเองและเพื่อน ซึ่งก็จริงที่ความรักอาจไม่ต้องตัวติดกันตลอดเวลา แต่ผมคิดในใจตลอดว่า ถ้าไม่รัก ก็บอกเขาตรงๆจะดีกว่า
ทุกคนคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ ผมควรจะบอกเลิกเขาอีกเลยดีไหม ผมอยากให้มันจบจริงๆแล้วครับ ผมไม่อยากให้ทั้งตัวเองและเขาต้องมาเสียใจ ทุกวันนี้เหมือนผมฝืนตัวเองทุกครั้ง จริงๆ พี่เขาเรียนสัตวแพทย์ปี6 ครับ อีกแป๊บจะจบแล้ว ผมแอบไม่อยากบอกเลิกเขาช่วงนี้เพราะมันเป็นช่วงเขาวนวอร์ด ซึ่งมันหนักมาก ผมควรทำยังไงต่อดีครับ ขอบคุณครับ