ลมเย็นแผ่วๆปะทะใบหน้า หลังเปิดประตูกระจกห้องนั่งเล่นออกไปที่ระเบียง บนชั้น 2   ของอพาร์ทเม้นท์สีฟ้า  ภายใต้ความเยือกเย็นที่ 5 องศา   มืดสนิทแม้จะ 6 โมงเช้าแล้ว  ได้ยินเสียงไม้กวาดของคนกวาดถนนมาไกลๆ กับน้องหมา 2-3 ตัวที่ตื่นออกมาทำหน้าที่ก่อนใครๆ   บนถนนอันเงียบสนิทและว่างเปล่าที่เราพักย่าน Abanotubani – อบาโนตูบานี่, ชื่อจะยาวไปไหน 555  แถบโรงอาบน้ำสาธารณะในทบิลิซี่ เมืองหลวงแห่งจอร์เจีย

“ยุโรปแห่งเอเชีย” ให้เห็นภาพที่เรียกจอร์เจีย ที่ติดตุรกี เป็นประตูสู่ยุโรป  มีทะเลดำคั่นกลาง  ทางเหนือมีเทือกเขาคอเคซัสแนวยาวขวงกั้นรัสเซีย  คนแก่ๆที่นีบางคนพูดภาษารัสเซียได้  ส่วยทางใต้ติดกับอาเซอไบจานและอาเมเนีย   ความทีประเทศมีเทือกเขา วิวเป็นภูเขาหิมะทางด้านเหนือ   มีทะเลสาป มีทุ่งหญ้าทะเลทรายทางใต้ ภายใต้สถาปัตยกรรมเปอร์เซีย  จอร์เจียจึงเป็นเหมือน gem ของทวีปเอเซียที่มีทิวทัศน์สวยงามแบบยุโรป   แต่ค่าครองชีพที่ถูกเหมือนเอเชีย  รายได้ประชากรต่อหัวของ Georgia ปี 2024 (GDP nominal per capital) 8,825 USD หรือ 308,000 บาทต่อคนต่อปี เทียบกับไทยที 273,000 บาทต่อคนต่อปี   จอร์เจียเลยเป็นหนึ่งในดินแดนที่หลายๆคนอยากไปสัมผัส ...รวมทั้งเรา

“ขายแบบไม่ขาย” วลีนี้ต้องยกให้คนจอร์เจียที่แท้ทรู  ตั้งแต่เท้าแตะสนามบิน นางที่เค้าเตอร์ขายซิมการ์ดโทรศัพท์ และที่เค้าท์เตอร์แลกเงิน หน้าเดียว โนสน โนแคร์ จะซื้อก็ซื้อไม่ซื้อก็ไม่ร่ำร้องใดๆ  เราเลือกใช้รถสาธารณะนั่งรถเมล์เข้าเมืองที่ราคา 20 บาทแทนที่จะเรียกแทกซี่  ไม่มีใครใดๆเลยจะสบตาให้ถามสถานีที่จะลง มีเพียงป้านั่งข้างๆที่สื่อสารภาษาอังกฤษไม่ได้ ช่วยถามผู้โดยสารอื่นก็ไม่มีใครสนเช่นกัน..ขอบคุณป้า 555

เราแวะไปทานข้าวที่ร้านอาหารไทยในทบิลิซี่ที่น้องในกลุ่มไปสานสัมพันธ์ไว้  เป็นร้านของกลุ่มพีที่เกษียณอายุจากไทยมาเปิดทำกิจการคลายเหงา 
น้องพนักงานคนไทยบอกว่า “เวลาราชการที่นีเค้าทำงานกัน 10 โมงครึ่งปิด 5 โมงเย็นก็เริ่มมืดแล้ว..ที่นีเค้าไม่รีบค่ะพี่”
“เค้าทำอาชีพอะไรกันอ่ะ 5 โมงเย็นก็เริ่มมืดแล้ว  แต่เห็นคนยังออกมาเดินเล่นกันตอนสองทุ่ม”
“บางคนยังอยู่กับพ่อแม่อยู่เลยค่ะ”
คำบอกเล่าบางส่วนจากคนไทยที่ทำงานและคลุกคลีในสังคมที่นี..

เมื่อเราเดินสำรวจเมืองหลวง พบคนเร่ร่อนที่สวนสาธารณะใกล้ที่เราพักหน้าโรงอาบน้ำ  ข้อมูลจากการพูดคุยพบว่าเป็นพวกที่ลี้ภัยจากประเทศสงคราม และคล้ายๆกับหลายเมืองใหญ่ที่มีคนขอสตางค์ตามตามไฟแดง 
มีร้านค้าร้านกาแฟเล็กๆที่เปิดโดยคนรัสเซีย สลับกับร้านขนมปัง Puri ยาวเรียวแข็งนอกนุ่มในราคาชิ้นละ 15 บาทเป็นอาหารประจำวัน  มีโรงละครที่สอนการเต้นต้นตำรับของจอร์เจียพร้อมมีรอบการแสดง   ธุรกิจในเมืองมีเป็นไปแบบกำลังพอดีๆ  ตึกสูงจะอยู่รอบนอกเขตเมือง  ร้านไวน์ บาร์ที่ไปในเมือง Kutaisi ส่วนมากเป็นนักท่องเที่ยวไม่ใช่คนท้องถิ่น   
เราเดินไปตามถนนเก่าแก่ของเมืองทีเป็น cobble stone หินเต๋าสี่เหลี่ยม  มีต้นไม้ปกคลุมสองฝั่งถนน ชื่นชมกับระเบียงบ้านที่ตกแต่งสวยงามไปคนละแบบ  วันสุดท้ายก่อนบินกลับไปทบิลิซี่คิดชาเลนจ์ตัวเองว่าจะหาเรื่องทักทายคนท้องถิ่นด้วยการขอถ่ายรูปด้วยจะได้ถ่ายกี่คน  เจอผู้หญิงวัยกลางคนผมสั้นสีบลอนด์แต่งตัวเรียบง่ายด้วยเสื้อยืดแขนสั้นกางเกงขายาว แม้สื่อสารกันไม่เข้าใจก็ยอมให้ถ่ายและยิ้มใส่กล้องด้วยเป็นมิตร   
..หนึ่งในประเทศที่เป็นมิตร (โดยการทักทายก่อนนะ)  คือคนจอเจียน แล้วจะหลงรักและคิดถึง