นิราศนุชสุดรักสุดหักจิต
หักใจไม่คิดคำนึงถึงจอมขวัญ
เพราะขอบฟ้ากว้างใหญ่พาไกลกัน
ยอดดวงใจในฝันฉันยังคอย
     ตกเป็นทาสทรมานร้าวรานหนัก
จิตโหยหาอาลัยรักสุดเอื้อมสอย
ห่างไกลบ้านวิมานดินถิ่นที่คอย
คิดถึงรอยรักรอยเล็บเจ็บถึงทรวง
     รอหยาดรุ้งพุ่งพราวราวทางลาด
ส่องนำทาสเทวีสู่แดนสรวง
โปรยหยาดเพชรเกล็ดรักปักล้นทรวง
กลับบ้านคลองบางหลวงสิ้นห่วงหา

สถาพร 20/8/2567