สวัสดีนะคะทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ของเรา555เข้าเรื่องเลยนะคะเราฝังใจกับแฟนเก่าเราคนหนึ่งค่ะเราเนี่ยรักเขามากๆรักเขาจนลืมรักตัวเองรักแบบรักยอมเขาทุกอย่างจริงๆเลยค่ะเราคบกันมาช่วงเดือนแรกๆเรามีความสุขมากเลยค่ะแต่ก็มีความสุขแบบไม่สุดจริงๆเขาไม่สนใจเราเลยค่ะแชทนี้ไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะเราจะเป็นฝ่ายทักหาเขาเองตลอดเขาไม่เคยทักมาก่อนไม่เคยแสดงความเป็นห่วงไม่สนใจเราแทบจะร้องขอความรักจากเขาเลยค่ะยิ่งเจอกันที่ร.รนะคะไม่ทักเราเลยค่ะเดินผ่านเหมือนไม่รู้จักกันจริงๆแต่เราก็ทนนะคะทนมาประมาณ2เดือนกว่าๆจนเราเริ่มรู้สึกเหนื่อยเหมือนเราพยายามประคองความสัมพันธ์นี้คนเดียวพอเราเริ่มถามเขาว่ายังรักกันอยู่มั้ยเขาก็เหมือนจะรำคาญคำถามเราตลอดเลยค่ะถามกี่ครั้งๆก็ทะเลาะกันตลอด ยิ่งผ่านมาช่วงหลังทะเลาะแทบทุกวันจนเราเริ่มจะเหนื่อยกับความสัมพันธ์นี้แล้วร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ จนเราจะบอกเลิกเขาเหมือนเขารู้เลยมั้งค่ะ55ทำดีกับเราสุดๆจนเราเริ่มใจอ่อนไม่บอกเลิกเขาพอผ่านมาซักระยะกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว555เหนื่อยเลยมั้ยละคะ จนถึงจุดสุดท้ายเราเลือกจะบอกเลิกเขาตอนนั้นเหมือนจะบ้าเลยค่ะร้องไห้ทุกคืนความรู้สึกตอนนั้นแย่มากแย่สุดๆไม่นานเขาก็เปิดตัวคนใหม่ค่ะเรายิ่งเสียใจเลยละคนใหม่เขาโชคดีนะคะได้เขาไปแบบเขาปรับตัวแล้วอะไรที่เราเคยร้องขอเขาทำให้คนใหม่หมดเลยค่ะ555  แต่ตอนนี้เราผ่านมาได้แล้วนะรู้สึกว่าตัวเองเก่งๆมากที่ผ่านมาได้ ไม่คิดเหมือนกันนะคะว่าเราจะทนกับความสัมพันธ์แบบนั่นได้   ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ