เพื่อนร่วมงานในนี้คือ ยายคนนึงที่ทำงานอยู่ด้วยกัน บอกก่อนว่าเราอยู่ม.4 ทำพาร์ทไทม์อยู่ร้านลูกชิ้นทอดร้านนึง แล้วคนที่ทำงานด้วยกันก็จะมีหบายคน แต่หลักๆ ที่เจอกันบ่อยๆ มี ไม่กี่คนคือ พี่ที่เป็นวัยทำงาน 2 คน กับยายแก่คนนึง พูดก่อนว่า ยายคนนี้ ทุกคนรู้นิสัยดี ชอบด่า ชอบบ่น ไม่ชอบคุยกับใครดีๆ แม้แต่ลูกค้าที่มาซื้อ ก็ด่า แต่สาเหตุที่เจ้าของร้านไม่เอาออก เพราะว่าเป็นรุ่นพี่ที่รู้จักกันมานานหลายสิบปี ทุกๆ วันที่แกมาเปลี่ยนกะกับเรา แกจะชอบดุตลอด เราก็ชอบเอามาพูดเล่นกับพี่ที่ร้านบ่อยๆ ชอบเล่าให้กันฟังว่าโดนยายแกด่า แต่เราทุกคนในร้านรู้ดีว่านี่คือสไตล์ของแก จริงๆ เราไม่ถือสาอะไรแกนะ แกนะด่า เราก็เฉยๆ แอบขำด้วยซ้ำไป บางทีแกด่าเรา เราก็มีแอบน้อยใจไม่ได้ทำอะไร มาเล่าให้แม่ฟังบ้าง แต่ก็เล่าๆ ไปงั้น สุดท้ายไม่ได้ใส่ใจอยู่ดี วันตาอมาก็ลืม แต่วันนี้คือเราสุดจะทน คือวันนี้อีก 5 นาทีเราเปลี่ยนกะ ยายแกเข้าไปแทนเราแล้ว เราก็เลยเดี๋ยวอาสาช่วยทอด เพราะลูกค้าเข้า เราก็เลยมายืดรอทอดอีกฝั่ง (ปกติเราช่วยทอดทุดวันๆ จนกว่าลูกค้าจะซา กลับบ้านเลทประมาณ 30 นาที- 2ชม. ) แต่ยายแกบอกว่าใก้ไปเอาจะกล้าใส่น้ำจิ้มมาให้ (ขนาดเล็ก) เราก็เลยไปหามาให้ เรากำลังจะวางไว้ที่ข้างๆ แก แต่แกเป็นคนที่ชอบทำอะไรเอง แบบว่าคนอื่นทำไม่ดีเท่าตัวเอง ตอนนั้นเรากำลังจะวางลงโต๊ะให้ แต่แกจะหยิบสวยกันกับเรา คือทุกคนนึกทาง 3 แยกออกไหมคะ เดี๋ยวขอใช้รูปภาพช่วยนะคะ

ตามภาพเลย แล้วพอเราจะวาง แกหยิบสวนกัน แล้วเหมือนแกจะกะระยะผิด ทำให้ตะกร้าล่วงไปในหม้อน้ำมันที่ร้อนๆ แกเลยตะคอกใส่เรา โอ้ยยยย ทำอะไรเนี่ย เอาไปล้างเลยนะ เราก็ตกใจด้วย เฟลด้วยที่โดนตะคอก ทั้งเหนื่อยกับงานด้วย ใจเริ่มวูบวาบๆ จะร้องแหล่ไม่ร้องแหล่ แล้วตอนนั้น เจ้าของร้านก็เดินมาพอดี เลยถาม ทำไมลงไปอยู่นในนั้นล่ะ แกถามใจเย็นมากๆ เรารีบตักตะกร้าออก มันเป็นตะกร้าพลาวติก ก็แอบละลายหน่อยๆ แล้วเอาไปล้าง ตอนยืนล้างดีค่ะ มันหันหน้าเข้ากำแพง เราพยายามไม่ร้อง แต่ใจมันอยากจะร้องโฮออกมาอะ คือมันเหนื่อยทั้งกาย ทั้งใจ มันโดนจุดมา สตเป็นคนไม่ชอบโดนตะคอก โดนขึ้นเสียงด้วย สุดท้ายน้ำตาเล็ด เลยรีบไปห้องน้ำ พยายามไม่ให้ร้อง เช็ดน้ำตา แต่เชื่อว่าตอนนั้นตาคงแดง ออกไปคนคงรู้ว่าร้อง สรุป ก็เลยรอสักพักละออกไป ออกไปแล้วเจอกับเจ้าของร้าน (เจาของร้านก็ยายแก่ๆ เหมือนกันนะ) น้ำตาก็แตกพรากเลย คือยายแกรู้ว่าเราคงเสียใจอะ แกเห็นเราออกมา แกก็บอกไม่ต้องใส่ใจๆ แล้วพี่ที่ร้านอีกคนก็เห็นพอดี (ตรงห้องน้ำกับที่ตรงที่ขายคนละห้องกันนะ ยายที่ตะคอกเลยไม่เหน) แล้วเราก็ทั้งอายที่ร้อง กลัวแกไปสบายใจเลย กลับเข้ามาห้องน้ำ แกก็เดินตามมาอะแหละค่ะ เราพูดเลยตอนนั้นนิสัยเสียมา เราปิดประตูต่อหน้ายายเจ้าของร้าน แต่ตอนยั้นไม่ไหวจริงๆ สรุปก็ยืนร้องในห้องน้ำสัก 2 นาที แล้วออกมา เลยบอกเจ้าของรานว่าขอกลับก่อนนะ ยายก็ทิ้งท้ายบอกว่าเอออย่าไปใส่ใจนะ ไม่เป็นไรๆ เราก็ไม่อยากอยู่นาน รีบวิ่งผ่านตรงที่ขายมาเอารถโดยที่ไม่สวัสดียายที่ตะคอกใส่ (ปกติก่อนกลับเราสวัสดีตลอด) สุดท้ายตอนนี้ เราก็คิดว่าที่ทำไปจะทำให้เจ้าของร้านไม่สบายใจมั้ยนะ กลัวแกจะให้เลอกทำจัง เรายังอยากทำงานต่อ เราเลยคิดว่า ต่อไปนี้ถ้าเราไปทำงานจะขอไม่ช่วย ไม่สุงสิง ไม่ยุ่ง จะทำเหมิอนไม่เห็น แล้วถ้าแกสั่งให้ทำ ก็แค่ทำ แต่เราจะไม่คุย ไม่ถามอะไรทั้งนั้น เราไม่ได้ประชดหรือโกรธ เราแค่อยากสงบ และเราก็เป็นแค่คนอายุ 16 กับยายนั่นอายุ 60-70 ...