เราเข้าใจค่ะว่าพ่อหวังดีกับเราแต่การหวังดีของเขากับทำร้ายจิตใจเรา การเรียนพ่อก็เลือกวิทยาลัยให้วิทยาลัยที่เราเลือกคือค่าเทอมถูกอยู่ในตัวเมืองเป็นของรัฐบาล(20 กม.)ซึ่งเราไปกับเพื่อนได้แต่ที่พ่อเลือกคือค่าเทอมแพงมากแต่ใกล้กว่าเป็นเอกชน(12 กม.)จะทำอะไรก็ต้องบอกเวลาเรากับแม่ออกความคิดเห็นพ่อก็จะบอกว่าไม่ต้องยุ่งเขาคิดไว้หมดแล้วคือเราไม่สามารถแสดงความคิดเห็นได้เลย จะซื้อของที่ใช้เงินเราจ่ายเราก็ต้องบอกต้องขอจนตอนนี้เราจะทำอะไรเราไม่กล้าตัดสินใจเลยค่ะพอเราตัดสินใจเองแล้ว เราเปิดใจคุยกับพ่อดีๆพ่อก็ฟังแต่ฟังไม่หมดก็ด่าเราเลยค่ะ เราอยากให้พ่อฟังเรากับแม่กับน้องบ้างไม่ใช่ว่าคิดแทนตัดสินใจแทนหมด ตอนนี้พ่อก็เริ่มไปทางน้องอีกคนเพราะน้องต้องเริ่มคิดแล้วว่าจะเรียนต่อทางสามัญหรือสายอาชีพน้องอยากเรียนสายอาชีพแบบเราแต่พ่ออยากให้เรียนสายสามัญเพราะกลัวว่าน้องเรียนแบบเราไม่ได้ตอนนี้คืออยากให้ฟังเรา ซัพพอร์ตเรา ยอมรับในสิ่งที่เราเลือกและตัดสินใจ เคารพการตัดสินใจของเรา เรายอมผิดหวังในสิ่งที่เราเลือกเองดีกว่าพ่อเลือกให้แล้วทำให้พ่อผิดหวังพ่อช่วยฟังลูกคนนี้ด้วยนะคะ

คิดเห็นอย่างสุภาพนะคะขอบคุณค่ะ