เรื่องไม่ได้เกิดจากคนไกลตัวเลยมันเกิดจาก แม่ เรานิแหละ แม่สัญญากับเราว่าอาทิตย์หน้าจะพาไปกินร้านอาหารร้านหนึ่ง แต่พอถึงเราตั้งหน้าตั้งตารออย่างดีแต่สุดท้าย แม่บอกเดี่ยวค่อยไปอาทิตย์หน้า อาทิตย์นี้แม่งานยุ่ง  อันนี้เข้าใจแต่แล้วก็ผลัดแบบนี้มาประมาณ2-3เดือนแล้วยังไม่พาไป พอเราทวงแม่ก็หาว่าเราเอาแต่ใจ ทั้งๆที่คนที่ตั้งใจเรียนเพื่อจะได้กินของอร่อยๆกลับกลายคงเป็นแค่ฝัน อีกอย่างเราไม่ได้กินข้าวนอกบ้านนานมากกก + เราเป็นคนชอบเที่ยวด้วย ในการที่เราไม่ได้ออกไปเที่ยวเหมือนคนอื่นก็แอบน้อยใจ แต่เข้าใจว่างานยุ่ง แต่นี้แบบสัญญากันไว้แล้วอ่ะ มันเสียความรู้สึกนะนัดกันวันนี้แต่ขอเลื่อนตลอด บางทีมันหมดกำลังใจเรียนล่ะ ควรจัดการยังไงดีค่ะ