คือเราไม่ชอบเวลาอยู่รร. เราอยากย้ายแต่ทำไม่ได้ เราเลยต้องทนอยู่ต่อ เราไม่มีเพื่อน เพราะเราเคยมีเรื่องชู้สาวไรแบบนี้ ซึ่งทุกคนไม่กล้าคบกับเรา เพราะไม่อยากโดนนินทา เราก็เข้าใจ เราเริ่มประตัวกับการต้องอยู่คนเดียวได้แล้ว แต่มันก็ยังรู้สึกแย่อยู่ดี เพราะเวลาไปกินข้าวเราต้องนั่งคนเดียว เราไม่กล้านั่งกับคนอื่น แล้วก็ไม่มีใครอยากนั่งกับเราด้วย เราเลยเลือกที่จะไม่ไปกิน แต่วันที่เรียนพละเราจำเป็นต้องกินเพราะโรงอาหารอยู่ใกล้โรงยิม เวลาทำงานกลุ่ม
ไม่มีใครอยากอยกลุ่มเดียวกันกับเราเลย แต่เราก็ผ่านมันมาได้ เรามีคนคุยอยู่คนนึง ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบกลางภาค เราเป็นเมนส์อารมณ์ไม่ค่อยดี แล้วเราเผลอพูดไม่คิดทำให้ทะเลาะกัน จนเลิกคุยกัน เราไม่อยากจบแบบนี้ เราเลยทำทุกอย่าให้ได้กลับมาคุยกัน จนสำเร็จ เราได้กลับมาคุย แต่ความรู้สึกที่เค้ามีให้เรามันเปลี่นไปแล้ว เค้าไม่ได้รู้สึกไรกับเราแล้ว เราเสียใจมาก เราชอบนั่งเหม่อตอนเรียน มัวแต่คิดเรื่องที่ทำให้ตัวเองรู้สึกแย่ พอคะแนนสอบกลางภาคออกมา เราคะแนนแย่มาก เรางานข้างเยอะมาก เราติด0ติดมผ.พ่อแม่เราไม่โอเคกับสิ่งนี้ เราเคยบอกเค้าไปแล้วว่าเราเรียนไม่ได้เราเรียนไม่เข้าใจ เราขอย้ายรร.แต่เค้าไม่ให้ ตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเองแย่มาก ทำไรก็ไม่ดี เราเคยทำร้ายตัวเองเพราะเครียด เราเคยอยากฆ่าตัวตาย แต่เราทำไม่ลง  เราอยากพบจิตแพทย์ แต่ถ้าเราบอกเรื่องนี้พ่อกับแม่ไป เค้าคงรับไม่ได้ ที่ลูกเป็นแบบนี้ เราควรทำไงดี เรารู้สึกตัวเองด่อยค่ามาก