คือเราเป็นเด็กที่ย้ายเข้ามากลางคันค่ะขอเล่าก่อนเลยนะคะ ตามที่เราสังเกตจากในห้องและถามจากเพื่อนสนิท คือภายในห้องนี้เนี่ยะส่วนมากจะสนิทกันหรือก็คือทั้งห้องแบบคุยกันเองได้หมดเลยค่ะ (แต่ถ้าไม่โอเคกับใครทั้งห้องก็จะแบล็คลิสต์คนนั้น แล้วตีสองหน้ากีบคนๆนั้นเลยค่ะ แบบว่าต่อหน้าทำดีหน่อยๆ ลับหลังคือนินทา บูลลี่ยับเลยค่ะ)  พอเรารู้เราก็รู้สึกว่าถ้าเราทำตัวดีๆมันก็อาจจะทำให้เรารู้สึกว่าสังคมตอนนี้ดีกว่าสังคมเก่าก็ได้ค่ะ เราเลยตั้งใจจะพยายามปรับตัวให้ดูเป็นคนที่คุยเก่งขึ้น แต่ด้วยความที่ตามคนไม่ค่อยทันก็เลยทำให้ไมค่อยมีเรื่องคุยกับใครเท่าไหร่ค่ะ จริงๆเป็นคนที่ชอบฟังมากกว่าด้วยค่ะ มันเลยยาก พักหลังเลยเลือกที่จะอยู่กับเพื่อนที่เราสนิทด้วย แล้ววเราก็เป็นคนติดเพื่อนสนิทมากๆค่ะ เขาเหมือนเซฟโวนหนึ่งเดียวในห้องนั้นเลย ส่วนมากเลยใช้เวลาอยู่กับเพื่อนคนนั้นมากกว่าค่ะ แล้วก็พยายามอยู่เงียบๆแบบไม่ไปอะไรกับใครแล้วค่ะ แต่มันติดที่ว่าตอนนี้บรรยากาศในห้องมันมีบางคนที่ทั้งนินทาเราต่อหน้า พูดถึงเรา บูลลี่เราทางอ้อมงี้อ่ะค่ะ บางทีก็พูดมาแนวว่าแบบเออไม่อยู่กับ b แลเวหรอ b ไปไหนอะ (b คือเพื่อนสนิทเรานะคะ) ซึ่งเราก็พยายามตอบกลับแบบปกติ แล้วก็พยายามจะปล่อยแล้ว แต่มาวันหนึ่งก็จะมีคนๆนึงขอแทนว่า a นะคะ a พูดว่าไม่ชอบเราค่ะ คือเขาพูดภายในกลุ่มนะคะ เหมือนตั้งใจจะกระซิบ แต่มันดันดังอ่ะค่ะ แล้วเราได้ยินพอดี ตอนนั้นเราเลยใจแป๋วแล้วก็กลัวมากๆ จริงๆเปิดเทอมแรกๆ a ก็พยายามชวนเราไปนั่งด้วย เรียกเราตลอด อาจจะเพราะเพื่อนสนิทเราก็เป็นเพื่อนเขาด้วยมั้งคะ แต่ช่วงเปิดเทอมแรกๆเรายังกลัวสังคมมากๆค่ะ มันเข็ดมาจากตอนปีก่อนหน้านี้ บางช่วงเราก็เลยเผลอทำตัวไม่ดีใส่ แบบว่าปฏิเสธเขาไปค่ะ เรารู้สึกผิดมากๆค่ะ แล้วพอมาวันที่ได้ยิน a พูดเราก็รู้สึกซึมมากๆค่ะ เพราะเราอยากเป็นเพื่อนกับทุกคนจริงๆ เราเลยคิดว่าควรจะทักไปขอโทษดีมั้ย แต่ถ้าทักไปขอโทษแล้วเขาจะเอาเราไปนินทารึเปล่า เพราะเราพยายามปรับแล้ว แต่ยิ่งปรับก็ยิ่งรู้สึกแย่กับตัวเองค่ะ แล้วก็อีกเหตุผลที่คิดว่าน่าจะทำให้เพื่อนหลายๆคนเริ่มไม่ชอบ คงเป็นเพราะหน้าหยิ่งค่ะ เวลาปกติเราหน้าจะหยิ่งมากๆ เหมือนมองแรงใส่ตลอด แต่หน้าเรามันเป็นอย่างนี้อ่ะค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะทำตัวแรงใส่ใครเลย ทุกคนว่าเราควรทำยังไงดีคะ ตอนนี้อีกหนึ่งปีถึงจะเรียนจบค่ะ🥲