นามสมมุติ นางA นายB และ2คนนี้ไม่สนิทกันเลยเป็นญาติห่างๆ
วันนึงรวมญาติไปกินหมูกะทะที่ร้าน
นายB : ไปชื้อสุราข้างนอกเข้ามากินที่ร้านได้มั้ย ไม่อยากชื้อที่ร้านแพง
นางA : เสียค่าเปิดนะ50(นางAไม่อยากให้ชื้อเข้ามาเกรงใจร้านและนางAไม่รู้ว่าเสียค่าเปิดรึป่าวเลยพูดไป)ร้านไหนเขาก็เสียชื้อเข้ามากินร้านเขา
นายB : ไม่เสียหรอกชื้อมาๆ

ตอนเก็บตังบิลมาไม่เสียค่าเปิด(หรือเด็กเสิร์ฟไม่รู้)

นายBพูดลอยๆ : ใครว่าเสียค่าเปิดเตะปากมันนั่นโห ไม่เสียสะหน่อยเตะปากมัน

นางAคุยกับคนอื่นอยู่ไม่รู้ว่าได้ยินหรือเข้าใจการคำพูดการเสียดสีของนายB รึป่าว

แบบนี้เรียกว่าคำพูดเสียดสีหรือประชดหรือกระแนะกระแหนคะ

มีอีกเหตุการณ์หนึ่ง
AและBวันเงินเดือนออก
A: แม่ทักมาถามเงิน ก็เลยบอกว่าวิคนี้ได้น้อยพึ้งทำงานก็เลยไม่ได้ให้แม่ (อยู่ๆก็พูดขึ้นมา)
B: ทักมาหาขอเงินหรอ
A: ไม่ทักมาขอ ทักมาถามเฉยๆ วิคหน้านุ่นแหละถึงจะได้ให้
B: ทำไมไม่ให้ย่ากับปู่ตัวเองอยู่บ้านย่าตั้งแต่เด็ก ไม่ได้อยู่กับแม่นิทำไมไม่ให้คนที่เลี้ยงมา
A: เออก็ให้นั่นแหละ
B: ก็ไม่เคยเห็นว่าจะให้ย่าเห็นแต่ให้แม่ตลอด
A: ถึงให้ย่า ย่าก็ไม่เอา ย่าก็บอกไปชื้อนมให้ลูกอยู่ดี
B: นี่ไงคนมีความคิดรู้ว่าหลานมีภาระก็ไม่ขอ
(Bพูดแบบนี่ไปหลายรอบนะคะแต่นายAไม่รู้ว่าพูดให้แม่ของA)
ไม่รู้คือไม่รู้จริงๆ
คำพูดแบบนี้เรียกว่าอะไรกันแน่?