วันนี้ผมจะขอมาเล้า เหตุการที่เคยเกิดขึ้นกับ เมือ8เดือนที่แล้วเป็นเรื่องราวที่มันไม่ควรเกิดขึ้นเลย
มันเกิดขึ้นเมือวันที่23เมษายน ผมได้เดินทางกลับจาก กทม. มาบ้านเพือที่จะเตรียมตัวไปเป็นทหาร แล้วในวันที่23 ผมได้เข้าไปในแอพบลูดี ที่เป็นแอพสำหรับเกย์ แล้วผมได้ไปดูไลฟ์สดของคน ชือ สมมติ  ของนาย บ. เค้าเคยมานัดมีอะไรกับผมในบลูแต่ผมไม่กล้าไปเพราะกลัวอะไรแบบนี้เลยปั่นเค้า จนเค้าด่าผม แล้วผมก็ได้ไปทักหาคนๆนึง ชือสมมติ นาย ช.  คุยเล่นกับเค้าไปสักพัก เค้าบอกว่าเค้าเป็นแฟนของนาย บ.ผมตกใจมากเลยขอโทษเค้าไป ผมได้อธิบายว่าไม่เคยนัดไม่เคยมีอะไรกับกับแฟนนายเลย แล้วเค้าก็พิมพ์กับมาแล้วไป555
แล้วหลังจากนั้นนาย.ช เค้าก็เริ่มมาคุยกับผมฟิวแฟน มีมอนิ่ง กินข้าวรึอย่าง เป็นอย่างไงบ้าง
แบบนี้ทุกวันเลย ผมถามนายช.ไปว่าไม่กลัวแหนนายรู้หรอ แล้วเค้าก็ตอบกลับมาว่า555ไม่รู้หรอกเพราะว่าแฟนนี้ค้าไม่เคยสนใจนีเลย นีมาคุยกับนายเล่นเพราะว่าเหงา5555 แล้วเค้าก็พูดมาว่าก่อนไปทหารมานอนค้างบ้านนี้ป่าว ตอนนั้นผม งงเลย😅😅ผมเลยตอบไม่ดีกว่า😅😅😅นาย ชบอกเราล้อเล่นแต่ถ้าอยากมาเราไปรับได้น่ะ ผมเลยบอกกับเค้าว่ามาคุยกับนีฟิวแฟนแบบนี้มันไม่ดีน่ะเดียวเราชอบนายจริง แล้าเค้าก็หัวเราะใหญ่เลย
วันที่ผมมาเป็นทหารช่วงตอนเดินทางมาค่ายเค้าให้กำลังใจตลอดทางเลยแต่พอเข้ามาในค่ายแล้วจะได้เล่นโทรศัพท์ ก็แค่อาทิยต์ละครั้ง พอได้เล่นโทรศัพท์ช่วงวันอาทิตย์จะเห็นแชทของเค้าเป็นคนแลกเลย พอได้คุยกันโทรคุยกันมันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆๆ แล้วผมก็บอกเค้าไปว่าผมชอบเค้าขึ้นมาแล้ว แล้วเค้าพิมกับมา555 ก็หมายความว่านี้นอกใจแฟนสิ แต่มันไม่ผิดหรอกเพราะเรารักกันนี่น่าผมเคยถามถ้าสมมุติเรายอมเป็นรับให้นายเราจะมองหน้ากันติดรึป่าว เค้าบอกถ้านายช.ไม่รู้2เราก็จะไม่มีวันห่างเหินกันตอนนั้นผมเป็นอะไรว่าทำไมผมถึงชอบเค้าไปได้ อาจจะเป็นเพราะคำหวานๆๆพวกนั้น มีอยู่2อาทิยต์ที่ปมไม่ได้เล่นโทรศัพท์ มันทำให้ผมคิดถึงเค้าเหลือเกิน แต่อีกใจนึกก็พูดกับตัวเองว่ามันไม่ถูกต้องแต่ผมก็ขัดความรู้สึกนี้ไม่ได้เลยผมทั้งอึดอัดจนร้องไห้ออกมาแล้ว จนไม่เป็นทำอะไรเลยผมเลยได้ไปหาหมอในค่ายทหารเป็นหมอ จิตแพทย์ ผมก็ได้เราทุกอย่างให้หมอฟัง หมอเค้าบอดว่าถ้าผมคนอยู่กับอะไรแบบนี้ผมก็จะติดอยู่ในวังวนแห่งความเจ็บปวด ผมก็คิดอยู่หักพัก แล้วพอถึงวันที่22เป็นวันที่ำด้กลับบ้านครั้งแรกผมก็ได้ไปนอนคิดสักนึก แต่นาย.ช ก็ทักมาหาตลอดเวลาตอนนั้นเค้ากลับบ้านที่บุรีรัม วันที่27วันที่เค้ากลับมาเค้าบอกว่ามานอนข้างที่บ้านนี้ไหมตอนนั้น ผมก็ได้ตอบตกลงไป เค้าได้มารับผมที่บ้าน ก่อนไปก็ได้นั่งเล่นแล้วก็คุยกันเป็นครั้งแรกที่ได้เจอกันเลย มันทั้งตื่นเต้นแล้วก็เขิลมากๆๆ แล้วผมก็เสียจูบแรกของผมให้เค้าไป แล้วผมก็ได้ไปนอนข้างบ้านเค้าเค้าเอาใจปมมากเลย ถึงจะเป็นแบบมันผมก็ยังรู้สึกอึดอัดมากๆๆพร้อมกับนํ้าตา
ที่ไหลคืนนั้นผมได้ทำกับข้าวกับเค้า แล้วในคืนนั้นเองผมก็ได้เสียตัวครั้งแรกไปเป็นคืนที่หวานมากแล้วเศร้าในเวลาเดียวกัน  เช้ามาเค้าไปทำกับข้าวให้ผมกิน ในชวงนั้นผมก็ได้ร้องไห้ออกมา จนตาบวม จนเค้าถามว่าเป็นอะไรรึป่าวผมบอกเค้าไปผม แค่ขยี้ตาแรงไปหน่อย 
วันที่ได้กลับไปค่ายผมนั้นคิดถึงเค้ามากเหลือเกิน
แต่พอมาวันนึงผมได้ถ้าเค้าสำหรับนายแล้วเราคืออะไรหรอเค้าเป็นเพือนกันผมนั้นรู้สึกอึดอัดจนร้องไห้ออกมาสุดท้ายแล้วเค้าก็แค่ประชดแหนเค้าที่ไม่เคยสนใจในตัวเค้าเค้าคิดว่าแฟนเค้ามีอะไรกับคนอืนได้เค้าก็ต้องมีได้แต่เค้าไม่รูหรอกว่ากับคนที่รู้สึกไปแล้วมันเต็มมากเลยมันเหมือนผมเป็นแค่ของเล่นให้เค้าแต่ก่อนน่านั้นที่ผมจะถามเค้าผมได้ตัดสินใจว่าผมจะหยุดความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้กับเค้าต่อจากที่ผมถามเค้าไปนั้นแล้วเค้าก็ตอบว่าถ้าเรามีแฟนได้2คนเราก็เป็นแฟนกันตอนนั้นมันข้างเจ็บมากเลย พอมาวันต่อมาผมได้ใช้คำที่รุ่นแรงที่สุดเพื่อที่จะตัดความรู้สึกของเค้าถ้าไม่ใช้คำแรงพวกนี้เค้าก็จะไม่หยุดทักมาเลย ถึงผมจะรู้สึกผิดแล้วเสียใจแต่ผมก็ต้องทำ เพือที่จะได้ออกจากความสัมพันธ์ที่ผมเกลียด สุดท้ายผมก็เป็นแค่FWB ตัวสำรองของเล่นสำหรับเค้า ช่วงนั้นผมเสียใจมากเลยที่ยอมให้ไป😭😭แต่คนที่ผิดคือผมเองที่เผลอใจไป
การที่ผมตัดสิ้นใจไปแบบนั้นมันเป็นสิ่งที่ดีแล้วเพราะมันเป็นสิงที่ถูกต้อง แล้วก็ควรทำมาตั้งนานแล้ว ถึงมันจะเจ็บที่จ้องเดินออกมาแต่ มันก็เป็นสิ่งที่ผมควรทำมันทำให้ผมเกลียดตัวเองมากเลยที่ทำอะไแบบนั่นไป ผมสัญญากับตัวเองว่าผมจะไม่เอาตัวเองเค้าไปในสถานะนั้นอีก จะไม่ย้อมเป็นตัวสำรองให้ใครอีกแล้ว
แต่คนที่ผิดมันก็คือผมอยู่ดี😞😞
ถ้าคำไหนตกไปหรือเขียนผิดไปก็ขอโทษด้วน่ะครับ🙏🙏🙏