สวัสดีครับ ตอนนี้ผมเรียน อยู่ ปวช เป็นคน Ambivert  *จริงๆ Introvert จ๋ามาก* ที่ต้องเหนื่อยกับการแสดงละคร (เพื่อปกป้องตัวเองโดยไม่ได้ทำร้ายคนอื่น) ผมเคยใช้ชีวิตในรั้วของ สายสามัญ และ ตอนนี้ สายอาชีพ สิ่งที่สัมผัสได้ ไม่ต่างกันเลย ก็คือ คนส่วนใหญ่ แล้ว ในช่วงนี้ มีเหตุผล ที่คบเพื่อนอยู่ไม่กี่อย่าง 1.เพื่อติวหนังสือ 2.เพื่อเล่นเกม 3.เพื่อเที่ยว แต่ส่วนใหญ่แล้ว ล้วนก็ต้องมีผลประโยชน์ร่วมกันแลกเปลี่ยนกัน แน่นอนว่าตัวผมเอง ก็ไม่ปฎิเสธข้อเสนอ ที่คนอื่น มอบให้หากมันดีต่อทั้งสองฝ่าย แต่สิ่งที่อยากจะแนะนำ สำหรับคนที่ อยากจะบอกล่วงหน้า คือ คำว่า มนุษย์ (เพื่อน) ในวัยนี้ เป็นเรื่องที่ ต้องระวังอย่างมาก พวกเขา หรือ เขา คือสิ่งที่สะท้อนตัวตนของคุณเอง หากคุณเลือกที่จะรับพลังงานคนแบบไหน คุณเองก็จะเป็นคนแบบนั้น ตัวผมเอง เป็นคนที่ ไม่อยู่ในกลุ่มไหนหลัก ๆ เลย เรียกได้ว่า ป้วนเปี้ยนเข้าไปได้อยู่กับทุกคน แต่ไม่ขึ้นตรงกับใคร (สายลับแวะเวียน) ผมรู้สึกว่า คนในช่วงนี้ ชั่งสั้นและชั่วคราวยิ่งนัก เหมือนกันคนที่เคยรู้จักตอน อนุบาล 1 มันนับว่าเป็นวัฎจักร ฤดูกาลที่เข้ามาแล้วผ่านไป อยากจะบอก คนกลุ่มนี้วัยใกล้เคียงกันว่า ขออย่าให้ ใครมาชักนำ หรือ พาคุณออกนอกลู่นอกทาง จากจุดประสงค์ในชีวิตที่คุณต้องการจริง ๆ เรื่องแบบนี้ เป็นเรื่องที่ส่งผลต่อ ภาพรวมหลายอย่างในชีวิต โดยเฉพาะเรื่องสุขภาพจิต คบคนพาลพาลไปหาผิด คบบัณฑิตพาไปหาผล แต่ผมไม่คบใครเลย ผมมีเพื่อนสนิทจากโรงเรียนเก่าแค่ 2 คน โรงเรียนปัจจุบันกับโรงเรียนเก่า สภาพแวดล้อมสังคมก็ไม่ได้ต่างกันมาก แต่ที่เรียนอยู่ตอนนี้ ไม่นับว่าเพื่อนเลย งานกลุ่ม ผมก็พยายาม ขอครูว่า ต้องการจะทำคนเดียว บางครั้งครูบางคนก็พูดว่า เธอเป็นอะไร กับคนพวกนั้น ติดปัญหาอะไร เธอเข้าร่วมกันคนอื่นไม่เป็นหรอ ต่อให้พวกเขาจะทำตัวมีปัญหาเธอก็ควร รู้จักเข้าสังคมบ้าง น่าเสียดาย ที่คำพูดของครูใช้ไม่ได้กับทุกสถานที่ ผมเป็นคนที่ เรียนเก่งรอบด้าน มากกว่าจะเก่งเฉพาะด้าน ทุกวิชาสามารถไปรอดได้อย่างดี แน่นอนว่า สิ่งที่เจอเลยคือ พวกเขา คนในห้อง มักจะมาเข้าหาผมเฉพาะเรื่องงานเท่านั้น ถามเฉพาะการบ้าน ขอลอกการบ้าน ส่วนเวลาอื่น ก็ไม่ได้ทักคุย อะไร หากไม่ใช่สิ่งที่พวกเขา ต้องการ ผมก็จะไม่ได้ถูกพูดถึง ( ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรในเรื่องนี้ เพราะ ไม่ชอบสุงสิงกับใครอยู่ละ ) แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดคือ คนเหล่านี้ ชั่วคราวจริง ๆ จะเข้าหาเฉพาะเวลาตัวเองได้ประโยชน์ส่วนมาก ฝ่ายเดียว //// ต่อไป เรื่อง การถูกชักจูง จะเห็นได้ว่า วัยรุ่นมันเป็นที่ต้องการ การยอมรับจากบุคคลอื่น น่าเสียดาย ที่ ทำไมสมองวัยนี้ มันถูกโปรแกรมมาแบบนี้ ห๊ะะ วัยรุ่นส่วนใหญ่จึงถูกจูงจมูกได้ง่ายมากในเรื่อง หลงผิด เช่น โดดเรียน ดูดพ็อต แง้น ใช่ ๆ นั่นมันก็สิทธิ์ของเขาที่จะทำ แต่บางตัว มาดูด ที่สาธารณะ นี่น่าโดนสักที บางครั้งผมก็คิดว่า พวกเขา ทำไมถึงเลือกชะตา ชีวิตของตัวเองแบบนั้น ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ดี แต่ก็ชังเถอะ Is not my life i can't control anyone หากใคร ที่กำลังหลงผิดอยู่ ก็อยากให้คิดถึง สิ่งที่ตัวเองปรารถนาในชีวิต ไม่อยากให้มีอะไรมา
รบกวนทางเดินในจุดหมายเพื่อตัวเอง สาเหตุที่ผมมีเพื่อนไม่กี่คน เพียงเพราะว่าต้องการ จะปกป้องพลังงานชีวิต และ สุขภาพจิตของตัวเอง สิ่งนี้สำคัญมาก แต่ วัยรุ่นส่วนใหญ่กลัวการไม่ได้ถูกยอมรับ กลัวการแปลกแยก อื้ม สิ่งที่เขากลัว มันกลับทำร้ายตัวเองในบางครั้ง เลยพยายามอย่างมาก ที่จะอยู่ในสังคมดูดพลังงานชีวิต สิ่งที่ อยากจะบอกสุดท้าย คือ คนในวัยนี้ มันผ่านมาเดี๋ยวก็ผ่านไป เราอย่ายึดติดใส่ใจ หรือ ให้ความสำคัญกับใครมากขนาดนั้นเท่ากับ ชีวิตอนาคตของตัวเอง (ยกเว้นเพื่อนสนิทมากจริงๆ) ผมสบายใจที่มี เพื่อนน้อย สุขภาพจิตไม่เหนื่อย มากกว่า มีเพื่อนเยอะ แต่ถูกพัดให้หลงทางจากเป้าหมายของตัวเอง แน่นอนว่า นี่เป็นประสบการณ์ของผมเอง ที่จะเลือกมี ทัศนคติต่อแบบนี้

ผมทำได้แค่เล่าสิ่งที่ผมเจอมา บางอย่างอาจมีประโยชน์ต่อคุณหรือไม่นั่นก็ไม่เสมอไป