สวัสดีครับ , เรื่องราวมันเริ่มต้นจากที่ผมไปเจอผู้หญิงคนนึงในแอพไฟครับ เธออายุมากกว่าผมสองปี ผมเจอเธอช่วงที่ผมอยู่ ม.6 ตัวผมอยู่ชุมพรครับ ส่วนผู้หญิงอยู่นครปฐม เรารู้สึกดีด้วยกัน เริ่มโทรคุยกันมากขึ้น จนกระทั่งผมไปหาเธอ ที่นครปฐมครับ ผมเอาดอกทานตะวันให้เธอ1ช่อ เอ่อเรียกยังไงดีมันไม่ใช่ดอกทานตะวันสด ๆ หน่ะครับ เริ่มเขียนโน้ตเกี่ยวกับเธอ   ผมพูดตรง ๆ เลยว่า ผู้หญิงคนนี้เหมือนทำให้ผมเปลี่ยนทัศนคติในความรักไปทั้งหมด ทำให้ความรักของผมกับมาสดใสได้อีกครั้ง เหมือนตอนตกหลุมรักใครสักคนตอนเด็ก ๆ  พอหลังจากนั้นมา ผมก็เริ่มไปหาเธอบ่อยขึ้น ปฏิเสธไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนี้คือส่วนนึงของชีวิตผมไปแล้ว เพราะเข้ามาตอนช่วงต่อผมขี้นมหาวิทยาลัยปี1  เธอสอนผมต่าง  ๆ นา ๆ เรื่องวิธีการใช้ชีวิต การอยู่หอ การอยู่คนเดียว ตอนนั้นโลกทั้งใบของผมมีแค่เธอจริง ๆ ครับ เธอน่ารักสุด ๆ ไปเลยครับ จนกระทั่งคืนนึง ผมนึกอะไรไม่รู้ จู่ ๆ อยากจะเช็คโทรศัพท์เธอ ผมเข้าไปดูในไลน์ เห็นว่าเธอคุยกับคนเก่าของเธอ ไปเที่ยวด้วยกัน โทรคุยด้วยกัน มีรูป ผมช็อค5555 เรียกได้ว่าอึ้งเลยครับ จากปกติไม่เคยร้องไห้ ผมร้องไห้แบบจะเป็นจะตาย ชีวิตผมดีขึ้นและแย่ลงมาจากผู้หญิงคนเดียวกัน ช่วงนั้นผมแย่สุด ๆ ครับ แต่ความรักบังตาหรืออะไรไม่รู้นะครับ ผมให้โอกาสเธออีก1ครั้ง ผมทนอยู่กับเธอ เพราะผมไม่รู้ว่าจะหาเธอคนที่สองจากไหนแล้ว เธอให้สัญญากับผมครับ ว่าจะไม่มีเรื่องอะไรแบบนี้อีก หลังจากนั้นอีกประมาณ 4-5เดือน เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น เราเลิกคุยกันบ่อย แต่ก็ยังกลับมาคุยกันอยู่ พอปรับความเข้าใจกันได้ ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดีครับ ผมรักเธอ จนกระทั่งล่าสุด ผมไปหาเธอละคืนนี้ผมก็อยากเช็คโทรศัพท์เธออีก1ครั้ง เซอร์ไพรส์ครับ เจอทั้งแอบคุยกับคนเก่า ไปเที่ยวด้วยกัน และแอบคุยกับคนใหม่ด้วยอีก ผมตัดสินใจกลับบ้านในวันถัดไปเลยครับ 
อีกใจผมแอบสงสารเธอ ผมเป็นห่วงเธอ พอเห็นเธอร้องไห้แล้ว หัวใจผมจะแตกออกมา ผมแค่อยากได้คำปรึกษาจากพี่ ๆ ในพันทิปว่า "เราจะทำยังไงให้ลืมคนที่เรายกให้เขาเป็นโลกทั้งใบของเราได้" ผมเจ็บปวดจริง ๆ ครับ