อยากปรึกษาพี่ๆที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้หน่อยค่ะ คือตอนช่วงที่อยู่ ป.6 เรามีเพื่อนกลุ่มใหญ่มากค่ะ แต่เพื่อนที่เราสนิทมากๆแบบพูดได้ทุกเรื่องมีสองคนค่ะ จริงๆแล้วเราก็คุยได้กับทุกคนในกลุ่มเลย เราเป็นคนที่พูดเยอะมากแบบน้ำไหลไฟดับแทบจะพูดไม่หยุดด้วยซ้ำ เพื่อนชอบมาคุยกับเรา มีเรื่องอะไรก็มาคุยกับเราตลอด ช่วงนั้นเราแฮปปี้สุดๆ ชอบคุยกับคนอื่นมากๆ
พอเรียนจบ ป.6 แล้วก็เป็นช่วงปิดเทอมหยุดประมาณ 3 เดือน ช่วงนั้นเราไม่ได้คุยกับเพื่อนเลยค่ะเพราะเราไม่ค่อยชอบคุยทางแชท
จนเปิดเทอมตอน ม.1 เราก็เปลี่ยนโรงเรียนใหม่ มีเพื่อนเก่าที่อยู่กลุ่มเดียวกันสอบได้ห้องเดียวกับเราอยู่บ้าง ส่วนเพื่อนสนิทเราอยู่คนละห้องกับเราทั้งสองคนเลย จริงๆเราก็ไปกินข้าวกับเพื่อนเก่าบางคนบ่อยมากๆแทบจะทุกวัน (เพื่อนสนิทเราทั้งสองคนไม่ได้มากินด้วยนะคะ)
แต่มันไม่เหมือนเดิมตรงที่เราไม่รู้จะพูดหรือคุยอะไรเลยค่ะ เราเริ่มคิดมากก่อนพูดทั้งๆที่แต่ก่อนก็แค่คุยกับเพื่อนแบบปกติ เวลาเพื่อนถามเราก็ตอบแต่คำสองคำ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากคุยนะคะ แต่เราคิดไม่ออกเลยว่าจะพูดอะไรออกมา เวลาจะชวนคนอื่นคุยก็คิดอะไรไม่ออกเลย คุยต่อกับเพื่อนได้ไม่เกิน 5 ประโยคด้วยซ้ำ มันไม่ใช่ธรรมชาติของเราเลยค่ะ
เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราคิดไม่ออกหรือคิดเยอะไปกันแน่ จนเพื่อนเก่าเริ่มคิดว่าเรากลายเป็นคนเงียบๆ
ส่วนห้องที่เราอยู่ตอนนี้เรามีปัญหากับการเข้าหาเพื่อนใหม่มากๆ เพื่อนใหม่เราไม่ได้แย่นะคะ แต่มันเหมือนเราลืมวิธีชวนคุยกับคนอื่นไปแล้วจนบางทีเราก็คิดจนอึดอัดเพราะไม่รู้จะพูดอะไร เราก็เลยไม่พูดอะไรเลยค่ะ
เพื่อนในห้องเลยมองว่าเราเป็นคนเงียบๆไม่กล้าชวนเราคุย ถึงเราจะมีเพื่อนกลุ่มใหม่แล้วแต่เขาก็มองว่าเราเป็นคนเงียบๆอยู่ดี ตอนนี้ไม่มีใครที่เรากล้าเปิดใจคุยด้วย 100% เลยค่ะ
เหมือนพอเราถูกมองว่าเป็นคนเงียบๆแล้วเราก็กลายไปเป็นแบบนั้นจริงๆ
เราเป็นคนสร้างกำแพงขึ้นมาเองหรือป่าวคะ หรือ เราแค่ไม่ได้คุยกับคนอื่นนานเลยลืมวิธีเข้าหาคนอื่น เราจะสามารถกลับมาเป็นแบบเดิมได้มั้ยคะ เราชอบตัวเองคนเดิมมากกว่าเยอะเลยค่ะ🥹🥹🥹
ทำไมเราถึงกลายเป็นคนเงียบๆ ?
พอเรียนจบ ป.6 แล้วก็เป็นช่วงปิดเทอมหยุดประมาณ 3 เดือน ช่วงนั้นเราไม่ได้คุยกับเพื่อนเลยค่ะเพราะเราไม่ค่อยชอบคุยทางแชท
จนเปิดเทอมตอน ม.1 เราก็เปลี่ยนโรงเรียนใหม่ มีเพื่อนเก่าที่อยู่กลุ่มเดียวกันสอบได้ห้องเดียวกับเราอยู่บ้าง ส่วนเพื่อนสนิทเราอยู่คนละห้องกับเราทั้งสองคนเลย จริงๆเราก็ไปกินข้าวกับเพื่อนเก่าบางคนบ่อยมากๆแทบจะทุกวัน (เพื่อนสนิทเราทั้งสองคนไม่ได้มากินด้วยนะคะ)
แต่มันไม่เหมือนเดิมตรงที่เราไม่รู้จะพูดหรือคุยอะไรเลยค่ะ เราเริ่มคิดมากก่อนพูดทั้งๆที่แต่ก่อนก็แค่คุยกับเพื่อนแบบปกติ เวลาเพื่อนถามเราก็ตอบแต่คำสองคำ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากคุยนะคะ แต่เราคิดไม่ออกเลยว่าจะพูดอะไรออกมา เวลาจะชวนคนอื่นคุยก็คิดอะไรไม่ออกเลย คุยต่อกับเพื่อนได้ไม่เกิน 5 ประโยคด้วยซ้ำ มันไม่ใช่ธรรมชาติของเราเลยค่ะ
เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราคิดไม่ออกหรือคิดเยอะไปกันแน่ จนเพื่อนเก่าเริ่มคิดว่าเรากลายเป็นคนเงียบๆ
ส่วนห้องที่เราอยู่ตอนนี้เรามีปัญหากับการเข้าหาเพื่อนใหม่มากๆ เพื่อนใหม่เราไม่ได้แย่นะคะ แต่มันเหมือนเราลืมวิธีชวนคุยกับคนอื่นไปแล้วจนบางทีเราก็คิดจนอึดอัดเพราะไม่รู้จะพูดอะไร เราก็เลยไม่พูดอะไรเลยค่ะ
เพื่อนในห้องเลยมองว่าเราเป็นคนเงียบๆไม่กล้าชวนเราคุย ถึงเราจะมีเพื่อนกลุ่มใหม่แล้วแต่เขาก็มองว่าเราเป็นคนเงียบๆอยู่ดี ตอนนี้ไม่มีใครที่เรากล้าเปิดใจคุยด้วย 100% เลยค่ะ
เหมือนพอเราถูกมองว่าเป็นคนเงียบๆแล้วเราก็กลายไปเป็นแบบนั้นจริงๆ
เราเป็นคนสร้างกำแพงขึ้นมาเองหรือป่าวคะ หรือ เราแค่ไม่ได้คุยกับคนอื่นนานเลยลืมวิธีเข้าหาคนอื่น เราจะสามารถกลับมาเป็นแบบเดิมได้มั้ยคะ เราชอบตัวเองคนเดิมมากกว่าเยอะเลยค่ะ🥹🥹🥹