เวลามีงานกลุ่ม เราเป็นคนนึงเหมือนไม่มีใครอยากอยุ่กับเราเลย เหมือนเราไม่มีความสามรถ ด้อยกว่าคนอื่น
เเละคือวันนี้มีงานกลุ่มวิทยาศาสตร์จับกลุ่ม4คน 
เรานั่งกะเพื่อน4คนอีกคนบอกว่า เธอสนิทกับคนนั้นหนิเธอเปลี่ยนไปอยุ่โต๊ะได้ไหม ให้เธอคนนั้นมาเเทน
เราบอกว่า เราก็ไม่ได้สริทขนาดนั้นนะ
ในกลุ่มที่จะเปลี่ยน คือ มีผุ้ชาย3คน เพื่อนเราอยุ่กะผุ้ชาย3คน เเต่ว่าเราอยุ่อีกกลุ่มเราไม่ค่อยสนิทหรอก
นอกเเปป ผุ้หญิงใน4คนนั้นเขามีไรก็คุยกันสนิทกันเพราะเขาอยุ่เป็นคุ่บนหนึ่งคู่
เราก็เเอบเสียใจอยู่นะ ที่โดนเปลี่ยนสลับกะเพื่อนเรา
เพื่อนเราอยุ่เเต่อนุบาลจนปัจจุบัน
ตอนเราบอกว่าไม่สนิท เขาเหมือน ทำหน้าไส่ไม่พอใจนิดหน่อนไม่เเสดงอาการขนาดนั้น
รุ้เลยในกลุ่มที่เราอยุ่เขาไม่ให้เราอยู
เมื่อครูพูดว่าใครที่เกินหรือไม่มาอยุ่กัน5คนได้ เราเลยเรียกเพื่อนเรามาอยุ่ด้วยจนได้5 ก็ช่วยกันเเหละ

เราเสียใจรุ้เลยเราส่วนเกิน ไม่ควรอยุ่กลุ่มนี้เเต่เราอยุ่เพราะมีเพื่อนเรา เหมือนเพื่อนเราเเม้ว่าไม่มีเราคงไม่สน   เราไม่มีคนไหนที่พอพึ่งได้หรอกเเต่เราพยามพัฒนาตนให้เก่งพอ เพื่อไม่ให้ขอความช่วยเหลือจากคนอื่น

เราท้อเเท้เสียใจ นี่เเหละที่เราไม่อยากมีงานกลุ่ม เราเสียใจ ไม่อยากเก็บมาคิดเเต่คิด สักวันเราพยามพัฒนาตนเองเพื่อไม่พึ่งใครให้ได้ จะเป็นบางครั้งที่จะถามคนอื่นไม่ใช่ไม่พึ่งเลย เเต่ก็มี เสียใจๆ