สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย ผิดพลาดตรงไหน ขออภัยด้วยนะคะ 
เรื่องของเรื่องเรามีแฟนเก่าคนนึงค่ะ ไม่อยากเรียกว่าแฟนเก่าเลย เพราะตัวเรายังไม่ตกลงค่ะ เรามีปากเสียงกันถามว่าถึงขั้นทะเลาะกันไหม ไม่ค่ะ มันเป็นช่วงเวลาที่ว่าเขาขอห่าง เราไม่เข้าใจในประโยคนี้ที่เขาสื่อคือบอกเลิกเราใช่ไหม เราพยายามถาม เขาก็เลี่ยงที่จะไม่ตอบค่ะ เขาจะอยู่คนเดียว เราง้อนะคะเรากลัวบางครั้งเราเผลอทำอะไรผิด เราเป็นคนอีโก้สูงค่ะ แต่ครั้งนี้เราตัดทิ้งทุกอย่าง เพื่อให้เขากลับมา เราเข้าใจนะคะคำว่าเขาอยากอยู่คนเดียว แต่เราไม่เข้าใจตรงที่มันเพราะอะไร เขาถึงต้องไป ถึงต้องผลักเราออกจากชีวิตขนาดนี้ เย็นชา หมางเมินทุกอย่าง เราเจ็บมาก ๆ เลยค่ะ ผ่านมาอาทิตย์นึงค่ะ เขายังคุยกับเรานะคะ แต่พอถามเรื่องกลับมา เขาบอกอยู่แบบนี้ก่อนดีกว่า คือเราต้องเลิกกันและหายจากกันไปเลยใช่ไหม เขามีคนอื่นรึเปล่า เขาบอกไม่ค่ะ ระยะเวลาคบกันถ้าเรียกมีสถานะจริงจัง 2 ปี 4 เดือนค่ะ เราเจอกัน กินข้าว ไปเที่ยวด้วยกันก็บ่อยนะคะ แต่ไม่ถี่ขนาดนั้น เขาอยู่บ้าน เราอยู่หอค่ะ เขาจะรับเราไปนอนบ้านเขา เขาดูปกติทุกอย่างนะคะ ไม่มีอะไรแสดงออกมาเลย เล่นเกม กินข้าวหัวเราะปกติ เราตื้อ เรายื้อมาตลอดค่ะ เรารักเขามาก ๆ คิดถึงเขามาก ๆ จนมีความคิดว่า เขายังอยากมีเราอยู่ไหม เขารักเรารึเปล่า เขาไม่เสียใจเลยเหรอคะ ถึงจะผลักเราออกอย่างเดียว เราอยากทำได้บ้างค่ะ เขามีข้อเสียก็จริง แต่เราไม่รับรู้อะไรเลย มันมีแต่ความคิดถึง ความสุข กับรอยยิ้มที่มีกับเขาค่ะ