สวัสดีค่ะ อยากขอคำปรึกษาจากทุกๆคนค่ะ

ต้องเล่าก่อนว่าพื้นเดิมเราเป็นคนที่ขาดความอบอุ่นมากๆเลยค่ะ พ่อแม่เราชอบมีปัญหากันและไม่ค่อยอยู่บ้าน พี่สาวก็เรียนตปท.กลับไทยมาก็อยู่แค่กับเพื่อน ล่าสุดเราแยกมาอยู่หอเพราะมออยู่ไกลบ้าน แต่ถึงกลับบ้านมาช่วงเสาร์อาทิตย์คนที่บ้านก็ไม่ค่อยอยู่ เพื่อนสนิทๆก็อยู่คนละมอกัน เวลาว่างไม่ค่อยตรงกันค่ะ

เราใช้ชีวิตแบบเรื่อยๆเหนื่อยๆมากค่ะ แทบจะไม่มีความสุขเลยจนกระทั่งเรามีแฟนคนนี้ค่ะ แรกๆเขาดูแลเรา อยู่กับเรา เติมเต็มสิ่งที่เราขาดหายมาตลอด แค่ไม่กี่เดือนแรกเราก็รักเขาเต็มหัวใจเลยค่ะ เราไม่ใช่คนมีเงินมากมาย แต่ถ้าเขาอยากกินอะไรอยากได้อะไรเราพร้อมจะหาเงินมาซื้อให้ได้ค่ะ
คุณแม่คุณพ่อเราก็ดีใจที่เราได้เจอคนดีๆ พวกเขาก็เคยซื้อเสื้อและให้ของแฟนเราเป็นหมื่นๆค่ะ ซึ่งแน่นอนว่าที่พูดมาทั้งหมดไม่มีความรู้สึกเสียดายเงินที่ให้ค่ะ แต่สิ่งที่เราเสียดายมากๆคือความรักที่เรามีให้เขาค่ะ

ไม่รู้มันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เขาเริ่มไม่แคร์ความรู้สึกเราค่ะ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราจะนึกออกทั้งหมดแล้วเล่าครบไหม เขาเริ่มมีการเล่นมุกนอกใจหลายๆครั้ง เช่น พูดติดตลกว่าจะกลับไปหาคนเก่า แน่นอนว่าเราโมโหค่ะ โมโหมาก และอยากให้หยุดทำ เขาเองก็รับปากหลายๆรอบแต่ก็ทำไม่ได้ จนสุดท้ายกลายเป็นว่าเราเริ่มมีนิสัยขี้โมโหเพราะการยั่วยุของเขาค่ะ ยังดีที่พอเราระเบิดลงหนักไปรออบนึงเขาก็เพลาลงมากค่ะ
แต่ก็ยังมีอีกหลายนิสัยที่ทำให้เรารู้สึกแย่ค่ะ คือเขาติดมือถือมากๆค่ะ ติดตอบแชทเพื่อนอะไรงี้ ( เขาโอเคที่จะให้เช็คนะคะ ก็คือไม่มีการนอกใจแน่นอน แค่ติดเฉยๆ ) มันทำให้เวลาเราพูดอะไรไปเขาก็ไม่ค่อยฟังไม่ค่อยตอบค่ะ เวลาเราอยากอ้อนอยากใช้เวลาร่วมกัน เขาก็เล่นๆกับเราได้แปปเดียวแล้วก็หันไปเล่นมือถือต่อค่ะ บางครั้งเราเศร้าเราร้องไห้ขอให้เขามาปลอบ เขาก็หงุดหงิดใส่แล้วก็เล่นเกมต่อค่ะ ทุกครั้งที่เขาทำเราโหวงมากๆ
ล่าสุดนี้เขาก็ยังติดเพื่อน ให้เพื่อนมาก่อนเรา เรานัดเที่ยวเขาก่อน แต่พอเพื่อนชวน เขาบอกให้เรารอไปก่อนแทน พอเราน้อยใจ เขาก็บอกว่าพวกเราอยู่ด้วยกันเยอะแล้ว ซึ่งเราไม่โอเคเลยเพราะว่าตอนอยู่ด้วยกันทางนั้นก็เอาแต่ติดมือถือติดเกม

ทุกวันนี้เรายังมีการเก็บเงินจะซื้อของแบรนด์เนมให้เขาอยู่เลยค่ะ เวลาว่างๆเราก็เอาแต่อยู่กับเขา จะกินข้าวก็ซื้อเผื่อตลอด เขาไม่สบายเราก็พร้อมดูแล เราคิดว่าเราทำหน้าที่แฟนสุดความสามารถแล้วจริงๆ เราอาจจะมีน้อยใจบ่อย แต่เราเชื่อเสมอว่ามันมีต้นเหตุของมัน ไม่ได้อยากจะน้อยใจก็น้อยใจใส่ สิ่งเดียวที่เราขอจากเขามาตลอดคือความใส่ใจ ถึงปากบอกรักแต่ถ้าการกระทำไม่ใช่ เราก็ไม่สามารถเชื่อเขาได้100%

เราเริ่มโทษหน้าตาตัวเองเริ่มโทษรูปร่างตัวเองว่าเราโทรมขึ้นหรือไม่สวยรึเปล่า เขาถึงเริ่มสนใจเราน้อยลง เราน่าเบื่อหรือขาดอะไรไปทำไมเขาถึงไม่เหมือนเดิม
แน่นอนว่าทั้งหมดนี่เคยถามเขาแล้วค่ะ เขาพูดได้แค่ขอโทษจะใส่ใจให้มากกว่านี้ แต่ก็ไม่เคยดีขึ้นได้เลยค่ะ

ตอนนี้ชีวิตเราค่อนข้างอยู่ในช่วงแย่ค่ะ แบบห่างจากเพื่อนห่างจากครอบครัว ตอนนี้เรามีแค่เขาจริงๆ ถึงเลิกกันไป เราก็คงจะยังคิดถึงเขาคนที่เข้ามาทำให้ชีวิตเรามีความสุขอยู่เสมอ อยากรู้ว่าควรทำยังไงกับเรื่องพวกนี้ดีคะ เราหาความสุขจากอะไรไม่ได้นอกจากเขาเลย แค่เขามานอนกอดด้วยแปปนึงเราก็ดีใจจะตายแล้ว แต่สิ่งที่ต้องเจอระหว่างคบกับเขามันทำให้เราทรมานมากเลยค่ะ

อยากปรึกษาทุกคนว่าเราควรทำยังไงต่อไปดีคะ เดี๋ยวถ้าได้ไปนอนคุยหรือเที่ยวกับเขา ความคิดพวกนี้อาจจะดีขึ้นก็ได้ แต่เราวางใจไม่ได้เลยว่าจะมีเรื่องให้เรากลับมาเสียใจแบบนี้อีกรึเปล่า อยากรู้ว่าอาการนี้คือเรารักมากเกินไปเองไหม และมีวิธีแก้ไขยังไงคะ ขอบคุณสำหรับพื้นที่ค่ะ