เราเป็นเด็กพ่อแม่เลิกกันตอน 3 ขวบ แม่เราก็ย้ายไปอยบ้านยาย พ่อก็ไปอยู่บ้านกับเมียใหม่ ส่วนเราต้องอยู่บ้านปู่กับย่า เราเป็นเด็กที่ต้องเติบโตโดยที่ไม่ค่อยมีคนค่อยสั่งสอน แนะนำอะไรมาก เนื่องจากย่าก็ไม่ค่อยอยู่ตอนเช้าก็ไปทำงาน เย็นก็กลับ ส่วนปู่ก็แทงมวยเล่นไฮโล ไม่ได้งานอะไร  เราต้องอยู่บ้านกับคุณอาขี้ยา(น้องชายพ่อ ) และอาสะไภร้คุณนาย คือไม่ช่วยทำงานบ้านอะไรเลย กับข้าวก็ทำกินแค่ครอบครัวของพวกเค้าเเค่3คน (อาเรามีลูก1คน)

   ส่วนเราต้องรอย่ากลับมาหรือไม่ก็ไปกินที่บ้านยาย ย่าชอบเล่าเรื่องเคลียดให้เราฟังตั้งเย่าเต่เด็กๆ ซึ่งมันมีผลมาถึงทุกวันนี้ เช่น รู้มั้ยย่าลำบากมากนะ รู้มั้ยป้า**เค้าว่าย่า  เนทอย่าทำอย่างนั้นนะ เนททำอย่างนี้เดียวจะ... มีอยู่คืนนึงปู่เมามาทะเลาะกับย่า แล้ววเรากลัวจะหนีไปนอนกับเเม่ ย่าดึงมือเราไว้ เหตุการครั้งนั้นของเด็กป1 มันทำให้เราอยากออกไปจากบ้านหลังนี้ให้ไวที่สุด รู้สึกเหมือนโดนกักขัง  ย่าไม่ค่อยให้เราไปนอนกับแม่ ถึงขั้นกีดกั้นเลยก็ว่าได้ แต่พอเราโตขึ้นเราก็มานอนกับแม่มากขึ้น เริ่มไม่กลับบ้านย่า (ตอนนั้นปู่เสียแล้วนะคะ)

   จนเรามาอยู่กับแม่ถาวร ย่าเห็นเราไม่อยากอยู่กับเค้าเเล้ว เค้าเลยพาเราไปปิดบัญชีธนาคารที่เราหยอดกระปุกตอนอยู่บ้านย่า ย่าเราเอาไปหมดเลย เวลาก็ผ่านมาตอนเราอยู่ ปวช.3 ย่าก็โทรมาบอกว่าย่าจะยกเลิกประกันชีวิต วงเงิน200,000 ซึ่งเงินก้อนนั้นเราตั้งใจเก็บไว้เรียน ป.ตรี แม่เราก็บอกว่าของๆเค้าให้เค้าไป  ย่าก็ได้เงินไปแสนนกว่าบาท ซึ่งย่าไม่ได้ให้เราไว้เป็นทุนเรียนเลยแม้แต่บาทเดียว เราเลยกู้ กยศ. ตอนนั้นแม่ลำบากมาก พ่อเราไม่เคยส่งเสียเราเลยตั้งแต่อนุบาล (ย่าก็ด้วยตั้งแต่เราออกจากบ้านมา แม่เป็นคนส่งเสียทั้งหมด เหตุการก็ผ่านมาจะเราเรียนจบ เราทำงานสักอยู่ช่วงหนึ่ง พ่อเราเป็นคนชอบสัก พ่อเลยให้เราสักให้ทั้งคืน 10 ชม ได้ เราก็ไม่ได้หวังตังจากพ่อนะ  แล้ววแม่เลี้ยงก็สักต่อจากพ่อ พอเสร็จแม่เลี้ยงบอกพ่อว่าเอาเงินให้เรา 1000 ค่าอุปกรณ์ เราก็ดีจะได้ค่ารถไปบ้านเเม่ (พ่อกับแม่อยู่คนชะอำเภอ) พอถึงคิวรถพ่อบอกว่าตังเดี๋ยวค่อยเอานะ เราก็โอเคร
   
   หลังจากนั้น1อาทิตย์ เรากำลังจะกลับไปเรียนที่กทม พ่อไม่รับโทรศัพท์ เหมือนจะอิ้บเงินเรา เราก็ไม่กล้าบอกแม่ ทำได้แค่โทรไปบอกแม่เลี้ยง เเม่เลี้ยงเลยให้เรามา1000 เราเสียใจมากมาก เงินก็ไม่ส่งให้เรียน สักขาเค้าเราก็ไม่เอาเงิน ยังมาอุปเงินเราอีก เวลาผ่านไปหลายปี พ่อก็มีลูกใหม่อีกคนนึงกับเมียที่คบกับมา17 ปี พ่อก็เริ่มติดต่อเรามาอีกครั้งนี้ เราก็เอ็นดู โทรไปคุยกับน้องเกือบทุกวัน แต่แล้ววเหตุการณ์ความสงบสุขก็จบลง แม่เลี้ยงเรา(แม่ของน้อง) จับได้ว่าพ่อแอบบมีเมียน้อง  เค้าเลยเลิกกัน เราสงสารน้องมาก ยังไม่ครบ 1ขวบเลย Timeline คือพ่อแอบบมีเมียน้อยตั้งแต่น้องยังไม่เกิด(ตอนแม่เลี้ยงท้องพ่อต้องให้เงินแม่เลี้ยงทุก3วัน มีค่าแพมเพิสูจน์กับนมน้อง หลังจากติดเมียน้อยเงินจึงหร้อยหรอ พ่อโกหกเราว่ารถเสีย ยืมเงินเรา จริงๆคือแปลลเมียน้อย เรื่องนี้มารู้ทีหลังเจ็บมาก
   จากนั้นพ่อก็ไปอยู่กับเมียน้อย (เมีย2) ก็ทำงานอะไรกันไป สุดท้ายไปไม่รอด พ่อกลับมาคืนดีกับเเม่เลี้ยง(แม่ของน้อง)  ไม่นานมานี้ย่าเราผ่าหัวเข่า นอน รพเป็น10 คืน พ่อกับอา ก็ไม่เคยมาเยี่ยม ให้น้องมาเฝ้า(ลูกของอา)  เราสงสารน้องจึงโอนค่าขนมให้น้อง (เราคุยกับน้องอยู่2คน เรายังไม่อยากคุยกับย่าเลยมันเป็นความรู้สึกปิดกั้นกับครอบครัวนี้ไปเเล้ว) เพราะน้องยังเรียนอยู่ 
   ปัจจุบันย่าเราขายขนมหวานที่ตลาด พอผ่าตัดก็ไม่มีรายได้ พ่อกับอาก็ไม่เคยไปเยี่ยม  น้องเราบอกว่าถ้าพ่อกับอาส่งเงินให้ย่าใช้ก็คงดี เพราะน้องต้องไปเรียน ไม่ได้มาดูแลตลอด  

   วันนี้น้องทักมาขอยืมเงินเรา น้องบอกว่าย่าไม่ได้ส่งค่าหอแล้วเพราะไม่มีรายได้ เราถามน้องว่าย่าเอาเงินไหนใช้ น้องบอกว่าขอคนอื่น เช่น พี่น้องของย่า    
พ่อกับอาเราไม่สามารถที่จะเป็นที่พึ่งให้ใครได้เลย  พ่อติดเซ็ก อาติดยา เรารู้สึกสิ้นหวังกับพ่อ เรารู้สึกไม่อยากเกิดเป็นลูกเค้า เราอยากให้เค้าหายไปจากชีวิต มันเป็นปมในใจเรามากจนถึงตอนนี้ เราเกลียดเค้า มันเป็นปมในใจที่เราอยากจะหลุดพ้นไปสักที🥲