สวัสดีคะ หนูชื่อแพร อายุ 19 ครอบครัวมีกันอยู่ 4 คน มีน้องสาว หนูพี่คนโตและพ่อและแม่ เข้าเรื่องเลยนะคะ หนูไม่รู้ว่ามันเป็นปกติหรือป่าว ที่แม่หนูชอบพูดทำร้ายจิตใจ ตลอดเวลา ตั้งแต่จำความได้ ก็ตั้งแต่หนูอายุ14 หนูสูง 158 น้ำหนัก 49-50 ช่วงนั้น แม่ชอบบอกว่าหนูอ้วนมาก ขาแตกลาย สิวเยอะ ทุกครั้งที่แม่เห็นหนูแม่ก็จะพูดขึ้นมา แล้วทำสีหน้าเสียใจ ที่หนูมีสิว ขาแตก อ้วน จนเวลาผ่านไป หนูอายุ 18 เริ่มแต่งหน้า แต่งตัวบ้าง แกก็ติ แต่งหน้าเทา  แป้งไม่เข้าหน้า สิวเยอะ หน้าแก่ อ้วน ขาแตก มี้อายที่มีลูกแบบนี้ หนูโดนสารพัด โดนกดดัน หลายอย่าง  แกพูดแบบนี้มาตลอด ทุกครั้งที่เจอหน้าหนู พูดทำร้ายจิตใจหนูได้แค่แอบร้องไห้ ทำไม หน้าตาหนูแย่ขนาดนั้นเลยหรอ มันเป็นความรู้สึกที่ระบายกับใครไม่ได้เลย หนูพยายามทำตัวเองให้ดีขึ้นตามคำแม่ติ พอสิวเริ่มหายแม่ก็จะหันไปติเรื่องอื่น เล็บ ขาแตกลาย กรีดตาตลก แต่งหน้าตลก หนูพยายามทำทุกอย่างตัวเองดูแลแต่แม่ ก็เอาแต่พูดทำร้ายจิตใจ จนหนูเป็นคนขี้อายอย่างหนัก ไม่กล้าสบตาใคร เพราะเราไม่สวย หน้าเรากลม  หนูโดนมาตั้งแต่15  โดนมาตลอด  มะกี้หนูเดินอารมดีไปหาแกที่ห่อง แกเห็นหน้าหนูก็บอกว่าหนูหน้าแก่ ขึ้นทุกวันแล้วก็ชักสีหน้า หนูก็เลย เดินกลับห้องพร้อมน้ำตาไหล หนูควรทำยังไงดีคะ พี่ๆ ☹️