ตกลงเราเป็นลูกที่แย่ กับ เป็นภรรยาที่ไม่ดีใช่ไหม
สวัสดีค่ะ ชื่อเมย์ อายุ 32 ปีนะคะ คือรู้สึกท้อมากค่ะ ต้องย้อนกลับไปประมาณ 6-7 ปีที่แล้ว เราหาเงินได้เยอะมาก จากการขายออนไลน์ ทุกคนในบ้านอยากกินไรต้องได้กิน คือเปย์ทุกคนในบ้านมาก แล้วการเงินดีมาก ธนาคารให้เครดิตเยอะมาก ให้เงินกู้อีก เราก็แบบมีบัตรแล้วเว้ย รูดซื้ออย่างเดียว แล้วเหมือนสมัครบัตรอะไรกู้อะไรต้องใส่เบอร์คนติดต่อฉุกเฉิกเราก็ใส่เบอร์แม่ไปค่ะ ก็ยังไม่มีอะไร ผ่อนดีผ่อนตรงเอาเงินมาหมุนมาลงทุนต่อยอด ต่อมาช่วงปี 64 ได้แต่งงานค่ะ คบกันมาก่อนประมาณ 4 ปี แฟนทำงานรัฐวิสาหกิจเงินเดือนยังไม่เยอะเท่าไร เรากับแฟนช่วยกันเก็บเงินทุกอย่าง แต่จะเป็นเงินของเราซะส่วนมาก พอแต่งได้ 2 เดือนตั้งท้องค่ะ แล้วช่วงนั้นคือแพ้ท้องอยากนอนมาก อยากนอนทั้งวัน แล้วคือตอนนั้นไม่ได้ขายของหาเงินเลยค่ะ เราก็เริ่มเอาเงินเก่าที่เราเก็บมาใช้ มาซื้อของเตรียมคลอดลูกของทุกอย่างที่เตรียมคลอดเราเป็นของออกค่าใช้จ่ายเองทุกอย่างค่ะ เอาเงินเก็บมาใช้หนี้ค่าบัตร ค่าเงินกู้ ส่งค่างวดรถ แต่ค่าคลอดแฟนเป็นคนออกเพราะเบิกคืนได้ พอคลอดเสร็จก็ไม่ได้ทำงานเลยค่ะ เลี้ยงลูกเอง 24 ชั่วโมง ตลอดระยะเวลาตั้งแต่ท้องจนตอนนี้ลูกอายุ 2.6 ขวบ เราไม่ได้ทำงานเลยค่ะเงินก็เริ่มหมดลงเรื่อยๆ แต่ก็ยังหาของมาขายนิดๆหน่อยๆ พอเป็นค่านม ค่าเพิสได้บ้าง ตอนนี้ลูกเข้าโรงเรียนแล้วค่ะ รร ลูกห่างจากบ้านประมาณ 20 กิโลขับไปรับไปส่งเองทุกวันค่าน้ำมันอาทิตย์ละเกือบ 1,000 บาท เราก็เป็นคนหาค่าใช้จ่ายตรงนี้เองอะไรที่เกี่ยวกับลูก ของใช้จิปาถะ ค่างวดเงินกู้เรารับผิดชอบเองหมดค่ะ แต่แฟนส่งค่างวดรถให้นะคะเดือนละ 15,000 แต่เราต้องเป็นแม่บ้านเต็มตัว แต่ต้องหาเงินไปด้วยเพื่อมารับผิดชอบในส่วนของเราเราเหนื่อยมากค่ะ บางวันลูกดือมากเหนื่อยมากจริงๆทำทุกอย่างในบ้าน แต่เรากลับถูกแฟนมองว่าทุกวันนี้เราสบายแค่อยู่บ้านเลี้ยงลูกไปวันๆ มีปากเสียงกันเรื่องเงินหลายครั้งมากค่ะ เขาคิดว่าเราสบายอยู่แต่บ้าน แต่เราก็พยายามหาเงินมารับผิดชอบในส่วนของเรานะ แล้วก็ทำได้มาตลอดค่ะ คือแฟนไม่เคยรู้เลย ค่าใช้จ่ายลูก ค่านม ค่าเพิสมันแพงมาก แฟ้บ สบู่ ยาสระผม ยาสีฟัน บาๆ ของพวกนี้เราก็เป็นคนซื้อเองทั้งหมด แต่แฟนไม่เคยมองเห็นเวลาเราหาเงิน คิดว่าเราอยู่แต่บ้าน นั่งๆนอนสบายมาก จนสามเดือนที่ผ่านมาเราไม่ไหวแล้วค่ะ ขายของได้น้อยลงขาดส่งเงินกู้มา 3 เดือน จนวันนี้ธนาคารโทรมาหาแม่ แม่เราก็โทรมาไม่ถามสักคำ เอาแต่ด่าๆๆ อย่างเดียวคือน้ำตาไหลเลยค่ะ แฟนก็ว่า แม่ก็ด่า มันทำให้เรามีความรู้สึกว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาเมื่อก่อนตอนที่เราสบายทำไมทุกคนไม่เคยนึกถึงบ้าง ทำไมต้องมากดกันเวลาที่เราไม่มีเงิน ไม่มีเงินทำอะไรก็ผิดมันจริงค่ะทั้งแม่เราทั้งแฟนเราไม่มีใครถามเราสักคนว่าไหวไหม แม่กลับมาถามว่าเงินหายไปไหนหมด หาว่าเราไปเล่นการพนันบ้าง นั้นบ้าง นี่บ้าง คือเสียใจหนักมากไม่มีใครรู้จริงดิว่าเลี้ยงลูกเอง 24 ชม แล้วต้องหาเงินด้วยมันเหนื่อยมาก เหนื่อยมากจริงๆ ตอนนี้เหมือนเราเป็นลูกที่แย่ทำให้แม่เดือดร้อนเรื่องเงิน แม่ด่าเรา อีนั้นอีนี่ คือแม่ไม่ใจเย็นเลยร้อนใส่เราตลอดเลย ไม่ถามสักคำจริงๆ ส่งนแฟนเราก็บอกว่าเราไม่รู้จักหางานทำ ไม่ทำงานมันจะมีเงินใช้ได้ไง บอกว่าเราขี้เกียจ ไม่ทำงานทำการ คือแฟนเราก็ยังไม่เข้าใจคำว่าแม่บ้านจริงๆอะ ทำไมเราจะไม่อยากทำงาน ใครบ้างจะไม่อยากมีเงินเอาแต่คิดว่าทุกวันนี้เราสบาย อยากจะถามแฟนว่าคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงคิดกับเราแบบนี้ ที่เราทำทั้งหมดตั้งใจเลี้ยงลูก ตั้งใจทำงานบ้าน ตั้งใจหาเงินเพื่อมารับผิดชอบในค่าใช้จ่ายที่ตัวเองต้องออก อันนี้คือเรายังไม่ดีพออีกหรอท้อมาก เหนื่อยมาก เห็นหน้าลูกแล้วร้องไห้ตลอดเลยค่ะ คือที่ผ่านมาในตอนที่เรามีเงินทุกคนไม่เคยเห็นความดีเราเลยหรา เราทำเพื่อทุกคน ตอนนี้ไม่มีเงินเหมือนหมาตัว 1 จริงๆค่ะ
เราเป็นลูกที่ไม่ดี กับเป็นภรรยาที่ไม่ดี ใช่ไหมคะ
สวัสดีค่ะ ชื่อเมย์ อายุ 32 ปีนะคะ คือรู้สึกท้อมากค่ะ ต้องย้อนกลับไปประมาณ 6-7 ปีที่แล้ว เราหาเงินได้เยอะมาก จากการขายออนไลน์ ทุกคนในบ้านอยากกินไรต้องได้กิน คือเปย์ทุกคนในบ้านมาก แล้วการเงินดีมาก ธนาคารให้เครดิตเยอะมาก ให้เงินกู้อีก เราก็แบบมีบัตรแล้วเว้ย รูดซื้ออย่างเดียว แล้วเหมือนสมัครบัตรอะไรกู้อะไรต้องใส่เบอร์คนติดต่อฉุกเฉิกเราก็ใส่เบอร์แม่ไปค่ะ ก็ยังไม่มีอะไร ผ่อนดีผ่อนตรงเอาเงินมาหมุนมาลงทุนต่อยอด ต่อมาช่วงปี 64 ได้แต่งงานค่ะ คบกันมาก่อนประมาณ 4 ปี แฟนทำงานรัฐวิสาหกิจเงินเดือนยังไม่เยอะเท่าไร เรากับแฟนช่วยกันเก็บเงินทุกอย่าง แต่จะเป็นเงินของเราซะส่วนมาก พอแต่งได้ 2 เดือนตั้งท้องค่ะ แล้วช่วงนั้นคือแพ้ท้องอยากนอนมาก อยากนอนทั้งวัน แล้วคือตอนนั้นไม่ได้ขายของหาเงินเลยค่ะ เราก็เริ่มเอาเงินเก่าที่เราเก็บมาใช้ มาซื้อของเตรียมคลอดลูกของทุกอย่างที่เตรียมคลอดเราเป็นของออกค่าใช้จ่ายเองทุกอย่างค่ะ เอาเงินเก็บมาใช้หนี้ค่าบัตร ค่าเงินกู้ ส่งค่างวดรถ แต่ค่าคลอดแฟนเป็นคนออกเพราะเบิกคืนได้ พอคลอดเสร็จก็ไม่ได้ทำงานเลยค่ะ เลี้ยงลูกเอง 24 ชั่วโมง ตลอดระยะเวลาตั้งแต่ท้องจนตอนนี้ลูกอายุ 2.6 ขวบ เราไม่ได้ทำงานเลยค่ะเงินก็เริ่มหมดลงเรื่อยๆ แต่ก็ยังหาของมาขายนิดๆหน่อยๆ พอเป็นค่านม ค่าเพิสได้บ้าง ตอนนี้ลูกเข้าโรงเรียนแล้วค่ะ รร ลูกห่างจากบ้านประมาณ 20 กิโลขับไปรับไปส่งเองทุกวันค่าน้ำมันอาทิตย์ละเกือบ 1,000 บาท เราก็เป็นคนหาค่าใช้จ่ายตรงนี้เองอะไรที่เกี่ยวกับลูก ของใช้จิปาถะ ค่างวดเงินกู้เรารับผิดชอบเองหมดค่ะ แต่แฟนส่งค่างวดรถให้นะคะเดือนละ 15,000 แต่เราต้องเป็นแม่บ้านเต็มตัว แต่ต้องหาเงินไปด้วยเพื่อมารับผิดชอบในส่วนของเราเราเหนื่อยมากค่ะ บางวันลูกดือมากเหนื่อยมากจริงๆทำทุกอย่างในบ้าน แต่เรากลับถูกแฟนมองว่าทุกวันนี้เราสบายแค่อยู่บ้านเลี้ยงลูกไปวันๆ มีปากเสียงกันเรื่องเงินหลายครั้งมากค่ะ เขาคิดว่าเราสบายอยู่แต่บ้าน แต่เราก็พยายามหาเงินมารับผิดชอบในส่วนของเรานะ แล้วก็ทำได้มาตลอดค่ะ คือแฟนไม่เคยรู้เลย ค่าใช้จ่ายลูก ค่านม ค่าเพิสมันแพงมาก แฟ้บ สบู่ ยาสระผม ยาสีฟัน บาๆ ของพวกนี้เราก็เป็นคนซื้อเองทั้งหมด แต่แฟนไม่เคยมองเห็นเวลาเราหาเงิน คิดว่าเราอยู่แต่บ้าน นั่งๆนอนสบายมาก จนสามเดือนที่ผ่านมาเราไม่ไหวแล้วค่ะ ขายของได้น้อยลงขาดส่งเงินกู้มา 3 เดือน จนวันนี้ธนาคารโทรมาหาแม่ แม่เราก็โทรมาไม่ถามสักคำ เอาแต่ด่าๆๆ อย่างเดียวคือน้ำตาไหลเลยค่ะ แฟนก็ว่า แม่ก็ด่า มันทำให้เรามีความรู้สึกว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาเมื่อก่อนตอนที่เราสบายทำไมทุกคนไม่เคยนึกถึงบ้าง ทำไมต้องมากดกันเวลาที่เราไม่มีเงิน ไม่มีเงินทำอะไรก็ผิดมันจริงค่ะทั้งแม่เราทั้งแฟนเราไม่มีใครถามเราสักคนว่าไหวไหม แม่กลับมาถามว่าเงินหายไปไหนหมด หาว่าเราไปเล่นการพนันบ้าง นั้นบ้าง นี่บ้าง คือเสียใจหนักมากไม่มีใครรู้จริงดิว่าเลี้ยงลูกเอง 24 ชม แล้วต้องหาเงินด้วยมันเหนื่อยมาก เหนื่อยมากจริงๆ ตอนนี้เหมือนเราเป็นลูกที่แย่ทำให้แม่เดือดร้อนเรื่องเงิน แม่ด่าเรา อีนั้นอีนี่ คือแม่ไม่ใจเย็นเลยร้อนใส่เราตลอดเลย ไม่ถามสักคำจริงๆ ส่งนแฟนเราก็บอกว่าเราไม่รู้จักหางานทำ ไม่ทำงานมันจะมีเงินใช้ได้ไง บอกว่าเราขี้เกียจ ไม่ทำงานทำการ คือแฟนเราก็ยังไม่เข้าใจคำว่าแม่บ้านจริงๆอะ ทำไมเราจะไม่อยากทำงาน ใครบ้างจะไม่อยากมีเงินเอาแต่คิดว่าทุกวันนี้เราสบาย อยากจะถามแฟนว่าคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงคิดกับเราแบบนี้ ที่เราทำทั้งหมดตั้งใจเลี้ยงลูก ตั้งใจทำงานบ้าน ตั้งใจหาเงินเพื่อมารับผิดชอบในค่าใช้จ่ายที่ตัวเองต้องออก อันนี้คือเรายังไม่ดีพออีกหรอท้อมาก เหนื่อยมาก เห็นหน้าลูกแล้วร้องไห้ตลอดเลยค่ะ คือที่ผ่านมาในตอนที่เรามีเงินทุกคนไม่เคยเห็นความดีเราเลยหรา เราทำเพื่อทุกคน ตอนนี้ไม่มีเงินเหมือนหมาตัว 1 จริงๆค่ะ