สวัสดีค่ะเพื่อนๆ นี่เป็นสมาชิกใหม่นะคะ ทราบว่าปัญหาของทุกคนคงหนีไม่พ้นปัญหาเรื่องครอบครัว ฉันก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่เจอปัญหาเหล่านั้น ฉันกับแฟนไม่ได้แต่งงานกันค่ะมีแต่ผูกข้อไม้ข้อมือตามประเพณี ไม่ได้จดทะเบียนสมรส อยู่กับแฟนคนนี้ได้ 9ปีแล้วค่ะ หลังจากผูกข้อมือแฟนเราก็ได้ย้ายมาอยู่กินที่บ้านพ่อแม่เรานะคะ  แต่อยู่ได้ไม่นานก็ย้ายมาอยู่บ้านพ่อแม่เค้าคะ เราอยู่กับแฟนได้ 2ปีเราก็ตั้งท้อง เรากะเขาอยู่กันมีความสุขมาก จนเราคลอดลูก เขารักเรากะลูกมาก พอลูกอายุได้ 2 ขวบเราก็ทำงานช่วยเขา หลังจากที่เราเริ่มทำงาน เขาก็เริ่มติดยา เคยหลอกเอาเงินเราไปซื้อยา ตอนนั้นเราออกรถคันหนึ่งเป็นชื่อเขา เราช่วยส่งเขาอ้างกับเราทุกเดือนว่าเอาเงินำปส่งงวดรถ แต่จริงๆเขาเอาไปซื้อยามาเสพ ตอนนั้นเราเสียใจมากเหนื่อยมากท้อมาก เหมือนรู้ความจริงวันนั้นเลย เราไม่ได้ส่งงวดรถเกิน3 งวด เพราะทุกครั้งที่แจ้งเรื่องรถจะแจ้งเบอร์มือถือแฟนเรา  เราขับรถไปบริษัทที่ติดตามค่างวดรถ บอกเขาว่าหนูไม่มีเงินส่งพี่ยึดไปเลย แล้วเราก็เดินกลับและโทรให้รถมารับ เราต้องทำงานเราเลยออกรถใหม่เป็นชื่อเรา เพราะแฟนติดแบล็คลิสและจะติดทั้งทะเบียนบ้าน เราไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับแฟนเลยออกเป็นชื่อเราได้ และชื่อเราไม่ได้อยู่ในทะเบียนบ้านแฟน แม่แฟนเราไม่พอใจที่ออกรถเป็นชื่อเรา เขาอยากให้ออกเป็นชื่อเขาหรือชื่อแฟน แต่ออกไม่ได้เพราะแม่แฟนเราก็ติดีแบล็คลิสต์ด้วย คือแม่แฟนจะโอ๋ลูกมาก เราดาไม่ได้เลย เราต้องหาเงินส่งงวดรถเองคนเดียว ทุกงวดเราทำงานต้องกู้เงินรายวันมาจ่ายและส่งทั้งเงินกู้ และลูก ทุกอย่างเราโดนกดดันจากครอบครัวแฟนด้วย เรื่องเงินเราลำบากมาก แฟนเราไม่เคยซื้อของให้เรา ไม่เคยจ่ายค่าใช้จ่ายอะไร นอกจากช่วยแม่จ่ายค่าไฟ เราพยายามส่งรถและหาเงินเพื่อปากท้องเรากับลูก ครั้งที่เราทำงานมีคนมาจีบและเรากับแฟนเราก็ทะเลาะกันทุกวัน เรารู้สึกเหนื่อยมากๆ พอมีคนมาจีบเราสับสนมากว่าจะอยู่กับพ่อของลูกที่นิสัยแย่ๆ ไม่มีอะไรดีสักอย่าง กับคนที่มาจีบที่มีหน้าที่การงานที่ดีและดูดีกว่าแฟนเรา เราไม่ได้แอบคบกันคนใหม่แต่ด้วยความที่เจอกันบ่อยทำให้เรารู้จักนิสัยเขามากขึ้น เราลังเลมากจนกระทั้งทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราจะอยากเลิกกับแฟนและเป็นฝ่ายบอกเลิกแฟนเราทุกวัน เราให้โอกาสแฟนเรามาตลอดเพราะทำเพื่อลูก ลูกเราเป็นเด็กน่ารักนิสัยดีเพราะเราสอนให้ลูกเป็นคนดี เราไม่ค่อยถูกกันกับแม่แฟนเท่าไหร่นัก ส่วนมากที่ไม่พอใจกันสาเหตุก็เกิดจากที่เราด่าว่าลูกเขานั้นแหละ เขาไม่ทำงานติดยาแล้วไม่ทำงานไม่ทำอะไรเลย เราท้อมากเราอยากเลิกมาตลอด จนเราส่งรถหมดเรามาตกงานพอดีช่วงโควิด เรานอนและถักไหมพรมขายอยู่บ้านตอนนั้นเราไม่รู้เลยว่าแฟนเป็นยังไงเรื่องยา ตกงานได้ 2 เดือน  เขาเป็นฝ่ายทำงาน เราพอใจมากที่เขาหาเงินให้ครอบครัวกินอิ่มนอนหลับ และลูกได้กินของดีๆ ต่างจากเมื่อก่อน คงจะเป็นเพราะไม่มีภาระอะไรแล้วเราสงรถหมดแล้ว เขาหาเงินเลยมาลงกับเรื่องกินอย่างเดียว จนกระทั้งเราได้สมัครงานที่ใหม่เลยได้ทำงาน เขากลับมีปัญหาเรื่องยาอีกครั้ง แต่เรากลับไม่มีปัญหาเรื่องการเงิน อาจเป็นเพราะแฟนเราขโมยของจากที่ทำงานมาขาย เพราะหัวหน้างานก็พากันขโมยและติดยา ครั้งนี้แฟนเราติดยาหนักกว่าทุกครั้ง เล่นทั้งไอซ์และยาบ้า แฟนเริ่มมีอาการไม่หลับไม่นอนที่เล่นยา อารมณ์ฉุนเฉียว หงุดหงิดง่าย ด่าเราชวนทะเลาะจนเรารู้ว่าแฟนเราติดยา ในไลน์ที่คุยงานกับหัวหน้างานก็มีข้อความเรื่องยาอยู่เราอ่านเราก็รู้สึกเสียใจ เราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกแล้วหรอ เราเริ่มปล่อยว่าในเมื่อเราก็ต้องทำงานเพื่อลูก เราเจอเรื่องนี้มา4ปีจนตอนนี้ลูกทำได้ 6 ขวบ เรากลับเฉยชารู้และเห็นว่าแฟนเป็นยังไงแต่เราไม่พูดไม่ด่า เฉยชา เราเปิดใจคุยกับแฟนอีกครั้งเรื่องเลิกยา ถามว่าเลิกได้ไหมมาคุยกัน เขาไม่พูดและชวนทะเลาะ พูดปัดไปเรื่องอื่น เราเลยปล่อยมีอยู่วันหนึ่ง เรามารู้ว่าเขาหยุดยา แต่เขาเหมือนคนจะตาย สั่น หงุดหงิด หายใจกระสับกระส่ายกระส่าย เหมือนคนจะขาดใจตาย เป็นภาพที่เราแอบแช่งให้เขาตายรึไม่ก็ติดคุกไปเลย สรุปเขากลับมาเล่นยาอีกครั้งและหนักขึ้น และถ้าไม่ได้เสพยาก็ไม่มีแรงจะทำอะไรเลย เรากลับมาหาเงินคนเดียวอีกครั้ง แฟนทพงานอาทิตย์ละ 2-3 วัน กลับมาทะเลาะกันเพราะเรื่องเงิน จนตอนนี้ปัจจุบันแฟนก็ยังติดยาอยู่ ไม่มีวี่แววจะเลิก เราบอกตัวเองว่าใครทำอะไรก็ได้อย่างนั้น ตอนนี้แฟนมีปัญหาปวดหัวและบ่นปวดหัวอยู่บ่อยๆ ทานอาหารก็มีเศษอาหารติดฟันง่าย เคยปวดฟันแล้วให้เราดูให้ ภายในปากคือทุเรศมาก ฟันของเขาเป็นรูและโดนกร่อนมันไม่เหมือนฟันผุแต่ เขาปวดหัวมากนอนไม่หลับ ระแวงนี่คือผลของคนติดยาที่ต้องได้รับ และเราคิดว่ามันจะหนักขึ้นเรื่อยๆ ถึงขั้นทำร้ายคนในบ้าน ตอนนี้แม่แฟนที่โอ๋ลูกมากๆ กลับมารับกรรมซ่ะเองเราก็รู้และเข้าใจว่าคนเป็นแม่ไม่มีใครอยาดให้ลูกเป็นแบบนี้ แฟนเราด่าว่าเราไม่พอ กลับด่าว่าะ่อและแม่ของตัวเอง อารมณ์ก้าวร้าวมาก นี่คือผลของยาเสพติด เราไม่ได้หวังให้เขามาคืนชีวิตที่เราเสียไป แต่เราขอชีวิตที่เหลือคืน เราปล่อยให้ทุกอย่างเดินไปอย่างช้าๆ เราคิดว่ายาเสพติดมันไม่อยู่แล้ว เราพยายามสอนลูกให้เป็นเด็กดี และเราไม่สนว่าเขาจะเป็นจะตายยังไง เราชินชาแล้วกับทุกอย่างที่เจอมาตลอดเกือบ 5ปี ขอให้ตัวเองมีความสุขพอ ทุกคนมีความคิดเห็นยังไงบอกได้นะคะ ขอบคุณที่อ่านเรื่องของเรา ขอบคุณค่ะ