...ขอให้มองว่า มันเป็นแค่เรื่องราวการแสดง...เป็นศิลปะการแสดงประเภทหนึ่ง...เป็นมุกตลก...คล้าย ๆ กับหนังเรื่อง "แฮงค์โอเวอร์" ที่เคยประสบความสำเร็จมาแล้ว...ถึงแม้จะเป็นมุกตลกร้าย, ตลกเสียดสี, หรือตลกแอบติดเหยียดหน่อย ๆ ก็ตามที

*** ผมสังเกตว่า บางที พวกฝรั่ง ก็ทำหนัง ทำละคร โจมตี, เสียดสี, จิกกัด สังคมประเทศของเขาเอง...เสียดสี, จิกกัด ผู้นำของเขาเอง...แต่ในเบื้องลึก ท้ายที่สุด เขาก็รักสังคมประเทศของเขา (ของฝรั่งอเมริกันและยุโรป) เหมือนเดิมนั่นแหละ

...หันกลับมาทางฝั่งบ้านเรา, ถ้าเกิดมีคนทำหนัง ละคร โฆษณา...แนวจิกกัด, เสียดสี, เหน็บแนม, ตลกร้าย!...ในประเด็นเกี่ยวกับสังคมประเทศไทยบ้าง เช่น โสเภณี ยาเสพติด แหล่งท่องเที่ยวติดเรท R, X ในมุมมืด หรือประเพณี ค่านิยมอื่น ๆ...ก็ควรใจร่ม ๆ กว้าง ๆ เข้าไว้

...เพราะอันที่จริง การที่คนทำหนัง ทำละคร ทำโฆษณา ในประเด็นเกี่ยวกับสังคมประเทศไทยเรา--ก็ถือว่า เขาให้ค่า, เขาสนใจ, เขาให้ความสำคัญ (ก็คือ แสดงถึงการมีตัวตน มีชื่อเสียงระดับหนึ่งของสังคมประเทศไทย)

...แนวคิด/พฤติกรรม การสร้างงานศิลปะแบบเสรีนิยม ก็มีข้อดี-ข้อเสียของมัน

...แนวคิด/พฤติกรรม การสร้างงานศิลปะแบบอนุรักษ์นิยม ก็มีข้อดี-ข้อเสีย เช่นเดียวกัน