เริ่มแรกเลยนะครับ จากสภาพแวดล้อมรอบตัวผม จะเป็นชุมชนแออัด ในซอยจะมีคนเล่นยาและการพนันต่างๆนาๆ ส่วนผมอยู่กับครอบครัว ซึ่งพ่อกับแม่ผมด่าทอกันทุกวัน ไม่ยอมกันสักวัน พ่อผมติดเบียร์ จะทะเลาะกับแม่ผมตลอด คนข้างบ้านได้ยินหมด บางวันผมถึงกับต้องร้องไห้ ซึ่งทำให้ผมไม่อยากอยู่บ้าน ไปคบเพื่อนๆไม่ค่อยกลับบ้าน ตอนนั้นก็อายุ18-19ปี เเละก็ได้ลองเล่นยาไอซ์ติดหนักมาก และรู้ว่าตัวเองมีสารเสพติดก็เลยไม่ออกไปไหน ชวนเพื่อนมาเล่นยาที่บ้านแทนซึ่งตอนนั้นก็เรียนจบ ปวส.แล้ว เล่นยาทุกวัน เพื่อนก็เยอะขึ้นห้องเล็กๆอัดกันอยู่เกือบ20คน และก็ได้ลองเล่นกัญชา กินโปร ดมเฮโรอีน และกินน้ำท่อม ตอนนั้นผมไม่มีงานทำ ติดสิ่งเสพติดมา4-5ปี ตั้งแต่อายุ19ถึง25ปี จนมีอยู่วันนึงผมนอนหลับ ฝันว่า(แม่กำลังใส่เสื้อผ้าแต่ตัวเราไปโรงเรียนตอนเด็กๆดูแลเราอย่างดี ผมก็เลยคิด ว่าทำไมเราต้องทำตัว ๆเลวๆแบบนี้ ทำไมไม่รักตัวเอง ฝันไปน้ำตาไหลไป จนผมตื่นเช้ามา โทรบอกเพื่อนทุกคนว่า ไม่ต้องมาที่บ้านกูอีก กูจะเล่นเล่นยา) คือตอนนั้นผมหักดิบ นอนไม่ค่อยหลับเป็นเวลา3เดือน ปวดหลัง ปวดกระดูก มือไม้อ่อนแรง หลอนหน่อยๆ เพราะเสพยาหลายตัวเกิน แต่แล้วผมก็เลิกได้ หลังจากนั้นผมก็ไปเรียนต่อ ป.ตรี จนจบ ช่วงที่เรียนต่อผมก็ทำงานด้วยเรียนไปด้วย ผมตั้งใจเรียนมากๆ นึกถึงหน้าครอบครัวตลอดว่าจะไม่ทำให้เขาผิดหวังอีก เรียนจบผมได้เกรดเฉลี่ย3.5 ครอบครัวผมยิ่งดีใจและปลื้มมากขึ้นไปอีก จนทุกวันนี้ผมทำงานเป็นหัวหน้าคนแล้ว ปัจจุบันอายุ32ปี ครับ ผมอยากจะบอกทุกคนว่าใครที่กำลังติดยาอยู่ ทุกคนสามารถเลิกได้ ให้นึกถึงหน้าครอบครัวเยอะๆเพราะเราไม่รู้ว่าเขาจะจากเราไปวันนี่ มันอยู่ที่ใจของเรา ต้องเอาชนะใจตัวเองให้ได้ เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ