จขกท.อายุ 27 แล้วค่ะ มีงานประจำทำรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้ ไม่ได้ขอเงินจากทางบ้านแล้ว แต่ยังอาศัยที่บ้านตัวเองอยู่เพราะแม่ไม่อยากให้ไปอยู่เองคนเดียว แม่เหงา+เป็นห่วง แต่จริงๆถ้าจะไปเช่าห้องอยู่เองเราก็ทำได้ค่ะเพราะเคยไปทำงานต่างจังหวัดคนเดียวมาแล้ว
ขอเล่าก่อนว่าโดยพื้นฐานแล้วพ่อแม่มีอิทธิพลต่อชีวิตเราค่อนข้างมากตั้งแต่ตอนเด็กๆ เช่น สมัยเด็กๆเราบ้านไกลโรงเรียนทำให้เวลาพอนัดเที่ยวกับเพื่อนๆที่โรงเรียนแม่จะต้องไปส่ง แต่พอผ่านไปได้สัก 2-3 ชม.แม่ก็จะเริ่มโทรตามเราให้กลับบ้านแล้ว จนมีน้อยครั้งมากที่เราจะได้ใช้เวลาเต็มที่กับเพื่อนๆ, เวลาเราอยากทำอะไรที่เป็นแนวทางของตัวเองแต่ไม่ถูกใจพ่อแม่ พ่อแม่จะชอบใช้คำพูดเจ็บๆให้เราเจ็บปวด หรือขู่เรา
ทีนี้ปัญหาหนักๆเริ่มเกิดขึ้นตอนปลายมิถุนาที่ผ่านมา คือเราเริ่มคบหาดูใจกับแฟนเรา (คุยกันมาได้หลายเดือนจนตัดสินใจคบเดือนนี้) โดยสัปดาห์นึงจะกินข้าวด้วยกัน 2-3 ครั้ง กลับถึงบ้าน 3-4 ทุ่ม เสาร์อาทิตย์มีเที่ยวด้วยกันบ้าง ถ้าไปเที่ยวก็กลับ 2-3 ทุ่ม (แต่ทั้งหมดนี้ไม่มีค้างคืนนะคะ) แต่พ่อแม่กลับบอกว่าเรา "ทำตัวไร้ค่า เหมือนขยะ ทำตัวแบบนี้เดี๋ยวผู้ชายก็ทิ้ง ผู้ชายมันหวังฟันเราเท่านั้นแหละ แฟนเก่าๆเราที่ผ่านมาก็เพราะเราทำตัวง่ายแบบนี้ไงเค้าถึงทิ้งเรา" (จริงๆแฟนเก่าเราเลิกกับเราเพราะกับแฟนคนแรกสมัยก่อนเราเอาแต่ใจจนเขารับไม่ไหว ส่วนแฟนคนที่สองนอกใจเราค่ะ) เราสงสัยว่า
1. แบบนี้มันปกติมั้ยคะ โดยส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าพ่อแม่ไม่ควรพูดกับลูกแบบนี้
2. แฟนปัจจุบันของเราอยากเข้ามาคุยกับพ่อแม่เราตั้งแต่แรกเพื่อแสดงตัวให้พ่อแม่เห็นว่าเขาจริงจัง แต่แม่เรามีความคาดหวังให้เราคบกับคนที่รวยกว่านี้ ฐานะชาติตระกูลดีกว่านี้ หล่อกว่านี้ รวมทั้งมองอยู่เสมอว่าแฟนเราจะมาหวังฟันเราค่ะ (แฟนเราการศึกษา ป.ตรีธรรมดา รูปลักษณ์ภายนอกปานกลางแนวไทยๆ ไม่ได้หล่อพิมพ์นิยม เป็นคนต่างจังหวัดมาทำงานในกรุงเทพ แต่เขาก็ขยันทำงานวางแผนอนาคต หนักเอาเบาสู้ จัดการการเงินตัวเองได้ดีไม่มีหนี้สิน กำลังจะซื้อห้องคอนโดของตัวเอง ดูแลเราดี อยากไปไหนพาเราไปหมด ความชอบเข้ากันได้ดีมากๆ เลี้ยงนู่นนี่นั่นเราตลอดไม่มีมาเบียดเบียนเงินทองเรา ป่วยก็ขับรถจากฝั่งธนมาพาไปหาหมอ ถ้ามารับมาส่งไปไหนได้ก็จะมาตลอด รวมทั้งกำลังพยายามปรับปรุงรูปลักษณ์ภายนอกของตัวเองให้ดูดีขึ้นอยู่ บางครั้งก็ขี้งอนและเอาแต่ใจบ้างแต่เรื่องนี้เราก็กำลังปรับจูนกันอยู่ เขารับฟังเราและบอกว่าจะแก้ให้) เราก็เลยเบรคแฟนไว้ก่อน เราสงสัยว่าสิ่งที่เรารู้จักเขาในแบบนี้คือเราเชื่อถือการรับรู้ของตัวเองได้มั้ยคะหรือว่าผู้ใหญ่เขาอาบน้ำร้อนมาก่อนแล้วดูออกกว่าเราจริงๆ
3. เราสงสัยว่าการที่เราชอบแฟนเราและอยากเรียนรู้นิสัยตัวตนแฟนเราด้วยตัวเองนี่เราคิดผิดมั้ยคะ หรือควรรอเจอคนที่ดีกว่านี้อย่างที่แม่บอก (คือเราก็ตระหนักรู้กับตัวเองเสมอนะว่าเรื่องตัวตนต้องเรียนรู้กันยาวๆ เราก็ยังไม่ได้ทุ่มความเชื่อใจ 100% แต่เราก็รู้สึกว่าถึงสุดท้ายจะไปกันได้ไม่ได้ก็ขอให้เราได้อยู่กับปัจจุบันอย่างเต็มที่และมีอำนาจตัดสินใจไปต่อหรือจบด้วยตัวเอง ไม่ใช่พ่อแม่สั่ง จะได้ไม่ต้องมานั่งโทษกันไปกันมา)
4. การใช้เวลากับแฟนแล้วกลับค่ำๆนี่มันไม่ดีจริงๆมั้ยคะ เรารู้สึกว่าเราชอบใครเราก็อยากใช้เวลาเรียนรู้เค้า แต่แม่อยากให้เราเอาเวลาหัวค่ำไปทำงานนอกเสริมมากกว่า (คือเราก็รักการทำงานนะคะ แต่แค่ช่วงนี้เรารู้สึกว่าเราก็อยากสนใจชีวิตในแง่ของความรักด้วยก็เลยแบ่งเวลาไปใช้กับเรื่องนี้บ้าง)
พ่อแม่บงการชีวิตเราเกินไปมั้ยคะ
ขอเล่าก่อนว่าโดยพื้นฐานแล้วพ่อแม่มีอิทธิพลต่อชีวิตเราค่อนข้างมากตั้งแต่ตอนเด็กๆ เช่น สมัยเด็กๆเราบ้านไกลโรงเรียนทำให้เวลาพอนัดเที่ยวกับเพื่อนๆที่โรงเรียนแม่จะต้องไปส่ง แต่พอผ่านไปได้สัก 2-3 ชม.แม่ก็จะเริ่มโทรตามเราให้กลับบ้านแล้ว จนมีน้อยครั้งมากที่เราจะได้ใช้เวลาเต็มที่กับเพื่อนๆ, เวลาเราอยากทำอะไรที่เป็นแนวทางของตัวเองแต่ไม่ถูกใจพ่อแม่ พ่อแม่จะชอบใช้คำพูดเจ็บๆให้เราเจ็บปวด หรือขู่เรา
ทีนี้ปัญหาหนักๆเริ่มเกิดขึ้นตอนปลายมิถุนาที่ผ่านมา คือเราเริ่มคบหาดูใจกับแฟนเรา (คุยกันมาได้หลายเดือนจนตัดสินใจคบเดือนนี้) โดยสัปดาห์นึงจะกินข้าวด้วยกัน 2-3 ครั้ง กลับถึงบ้าน 3-4 ทุ่ม เสาร์อาทิตย์มีเที่ยวด้วยกันบ้าง ถ้าไปเที่ยวก็กลับ 2-3 ทุ่ม (แต่ทั้งหมดนี้ไม่มีค้างคืนนะคะ) แต่พ่อแม่กลับบอกว่าเรา "ทำตัวไร้ค่า เหมือนขยะ ทำตัวแบบนี้เดี๋ยวผู้ชายก็ทิ้ง ผู้ชายมันหวังฟันเราเท่านั้นแหละ แฟนเก่าๆเราที่ผ่านมาก็เพราะเราทำตัวง่ายแบบนี้ไงเค้าถึงทิ้งเรา" (จริงๆแฟนเก่าเราเลิกกับเราเพราะกับแฟนคนแรกสมัยก่อนเราเอาแต่ใจจนเขารับไม่ไหว ส่วนแฟนคนที่สองนอกใจเราค่ะ) เราสงสัยว่า
1. แบบนี้มันปกติมั้ยคะ โดยส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าพ่อแม่ไม่ควรพูดกับลูกแบบนี้
2. แฟนปัจจุบันของเราอยากเข้ามาคุยกับพ่อแม่เราตั้งแต่แรกเพื่อแสดงตัวให้พ่อแม่เห็นว่าเขาจริงจัง แต่แม่เรามีความคาดหวังให้เราคบกับคนที่รวยกว่านี้ ฐานะชาติตระกูลดีกว่านี้ หล่อกว่านี้ รวมทั้งมองอยู่เสมอว่าแฟนเราจะมาหวังฟันเราค่ะ (แฟนเราการศึกษา ป.ตรีธรรมดา รูปลักษณ์ภายนอกปานกลางแนวไทยๆ ไม่ได้หล่อพิมพ์นิยม เป็นคนต่างจังหวัดมาทำงานในกรุงเทพ แต่เขาก็ขยันทำงานวางแผนอนาคต หนักเอาเบาสู้ จัดการการเงินตัวเองได้ดีไม่มีหนี้สิน กำลังจะซื้อห้องคอนโดของตัวเอง ดูแลเราดี อยากไปไหนพาเราไปหมด ความชอบเข้ากันได้ดีมากๆ เลี้ยงนู่นนี่นั่นเราตลอดไม่มีมาเบียดเบียนเงินทองเรา ป่วยก็ขับรถจากฝั่งธนมาพาไปหาหมอ ถ้ามารับมาส่งไปไหนได้ก็จะมาตลอด รวมทั้งกำลังพยายามปรับปรุงรูปลักษณ์ภายนอกของตัวเองให้ดูดีขึ้นอยู่ บางครั้งก็ขี้งอนและเอาแต่ใจบ้างแต่เรื่องนี้เราก็กำลังปรับจูนกันอยู่ เขารับฟังเราและบอกว่าจะแก้ให้) เราก็เลยเบรคแฟนไว้ก่อน เราสงสัยว่าสิ่งที่เรารู้จักเขาในแบบนี้คือเราเชื่อถือการรับรู้ของตัวเองได้มั้ยคะหรือว่าผู้ใหญ่เขาอาบน้ำร้อนมาก่อนแล้วดูออกกว่าเราจริงๆ
3. เราสงสัยว่าการที่เราชอบแฟนเราและอยากเรียนรู้นิสัยตัวตนแฟนเราด้วยตัวเองนี่เราคิดผิดมั้ยคะ หรือควรรอเจอคนที่ดีกว่านี้อย่างที่แม่บอก (คือเราก็ตระหนักรู้กับตัวเองเสมอนะว่าเรื่องตัวตนต้องเรียนรู้กันยาวๆ เราก็ยังไม่ได้ทุ่มความเชื่อใจ 100% แต่เราก็รู้สึกว่าถึงสุดท้ายจะไปกันได้ไม่ได้ก็ขอให้เราได้อยู่กับปัจจุบันอย่างเต็มที่และมีอำนาจตัดสินใจไปต่อหรือจบด้วยตัวเอง ไม่ใช่พ่อแม่สั่ง จะได้ไม่ต้องมานั่งโทษกันไปกันมา)
4. การใช้เวลากับแฟนแล้วกลับค่ำๆนี่มันไม่ดีจริงๆมั้ยคะ เรารู้สึกว่าเราชอบใครเราก็อยากใช้เวลาเรียนรู้เค้า แต่แม่อยากให้เราเอาเวลาหัวค่ำไปทำงานนอกเสริมมากกว่า (คือเราก็รักการทำงานนะคะ แต่แค่ช่วงนี้เรารู้สึกว่าเราก็อยากสนใจชีวิตในแง่ของความรักด้วยก็เลยแบ่งเวลาไปใช้กับเรื่องนี้บ้าง)