เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกนะคะ ถ้าพิมพ์ไม่เข้าใจก็อภัยค่ะ
เราเหนื่อยกับชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้จริงๆ เราอายุย่างเข้า20แล้วค่ะ แต่เมื่อช่วงที่เราอายุ18 เราตรวจเจอว่าเป็นมะเร็งกระดูก (ระยะที่1) และก็ได้ทำการให้คีโม  ผ่าตัดใส่เหล็กไปในขา หลังจากนั้นก็กายภาพ ซึ่งมันค่อนข้างเจ็บจนเราท้อ แต่พอผ่านมาได้สักประมาณ1ปี โลกก็ดูจะไม่ค่อยรักเราเท่าไหร่ เพราะเราตรวจเจอว่ามะเร็งมันกลับมาขึ้นใหม่รอบสอง แถมก้อนยังไปอยู่บริเวรใต้น่องจนแพทย์ตัดสินใจว่าต้องตัดขาเพื่อไม่ให้มันลุกลาม มันเหมือนโลกทั้งใบพังลงมา เราไม่กล้าไปปรึกษาใคร พอเห็นพ่อแม่ต้องจ่ายค่ารักษาแพงๆ เห็นพวกท่านลำบาก เรายิ่งรู้สึกแย่จนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ จากคนธรรมดาต้องมากลายเป็นคนพิการ และก็ยังไม่ได้เรียนต่อ
มหาลัยเพราะยังไม่ค่อยแข็งแรงเท่าที่ควร เดินได้บ้างจากขาเทียม แต่ก็ไม่กล้าออกไปใช้ชีวิตที่ไหนเลยอยากถามเพื่อนๆว่า เวลาที่ชีวิตเรามันถึงจุดตกต่ำสุด เป็นทุกคนจะทำยังไงกันคะ เราแค่รู้สึกโลกมันไม่ยุติธรรมกับเราเลยจริงๆ แล้วก็ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ