ปัจจุบันเราอายุ 25 ค่ะ แฟนอายุ 45 ค่ะ เราอยู่กันคนละจังหวัด นะคะ เมื่อคนสองคนรักกัน แต่ในโลกความจริง รัก อย่างเดียวมันคงไม่พอจริงๆค่ะ เมื่อทั้งคู่ประสบกับปัญหาทางการเงินทั้งคู่ ในช่วงปีที่3 ที่เราคบกัน จนปัจจุบันเข้าสู่ปีที่5 ทำให้อะไรๆที่ตั้งใจไว้ด้วยกัน ฝันที่วาดไว้ หรือ เป้าหมายร่วมกัน ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ แม้แต่เรื่องเล็กๆที่เขาเคยพูดไว้
มุมมอง ทัศนคติเรากับเขา เริ่มเปลี่ยนเริ่มต่าง มองคนละมุม คิดคนละแบบ แล้วก็ทะเลาะกัน
เขาไม่สามารถเป็นที่พักพิง พึ่งพาให้เราได้ยามเกิดปัญหา เรื่องร้าย หรือยามเจ็บป่วย กลับกลายเป็นเพื่อนเราที่อยู่ดูแลเรา ช่วยเหลือเรา หรือในสถานการณ์ร้ายๆ เขาไม่ใช่คนแรกที่เราหันมาละเจอ
เขาไม่สามารถทำตามสัญญา ตามคำพูดที่เคยบอกกับเราไว้ได้ แต่เราก็อดทนรอเขานะคะ เพราะเขาบอกเขาพยายามอยู่ แต่ผ่านมาตอนนี้ 5 ปีแล้วค่ะ เราเองก็อดทน รอ และ พยายามอย่างเต็มที่ ยอมเสียสละโอกาสดีๆ เพราะอยากอยู่ใกล้เขา ทิ้งโอกาสดีๆ งานดีๆ ทิ้งความฝัน เพราะต้องการอยากอยู่ใกล้เขา และรอคอยสิ่งที่เขาเคยพูด เคยสัญญาไว้ แต่อะไรๆมันกลับแย่ลง ก็ยังไม่เกิดขึ้น อย่างที่ควรจะเป็น
อะไรๆมันดูยากไปหมด มันดูเหนื่อยมาก แม้กระทั่งการไปมาหาสู่ เจอกัน โดยปกติ ตลอด 5 ปี จะเป็นเราสะมากกว่าที่คอยขับรถไปหาเขา เพราะเขาไม่มีรถและขับรถยนต์ไม่เป็น
และเราก็ต่างไม่สามารถซัพพอร์ต ส่งเสริม เกื้อหนุนกันได้อย่างที่ควรจะเป็น
ซึ่งเราทั้งคู่ก็ต่างพยายามแล้วสุดความสามารถแล้ว แก้ไขแล้ว ปรับแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ดีขึ้น หวังแล้วก็ผิดหวังมานับครั้งไม่ถ้วน กลับกลายเป็นยิ่งคบกัน คุณภาพชีวิตยิ่งทดถอย ทุกข์มากกว่าสุข กลายเป็นน้ำตามาแทนที่เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม
และตอนนี้เรามองไม่เห็นอนาคตของรักเราเลยค่ะ ทั้งที่เรามีความฝันเป้าหมายเดียวกัน แต่มันไม่เข้าใกล้เลย ไม่เหมือนที่เราตั้งใจไว้เลยค่ะ ทุกข์ทั้งคู่ ละมันยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นทุกวัน เหนื่อย ท้อ มันแย่ไปหมดเลยค่ะ และมีแต่ความเสียใจเหลือเกินค่ะ
เพื่อนๆมีมุมมอง ความเห็น อย่างไรบ้างคะ ขอขอบคุณล่วงหน้านะคะ
ยังจะฝืนว่ามันจะดีขึ้นไหมคะ ถ้ายิ่งคบแล้วชีวิตยิ่งทดถอยลง คบมา5 ปี เมื่อรักกันแล้วทุกข์มากกว่าสุข
มุมมอง ทัศนคติเรากับเขา เริ่มเปลี่ยนเริ่มต่าง มองคนละมุม คิดคนละแบบ แล้วก็ทะเลาะกัน
เขาไม่สามารถเป็นที่พักพิง พึ่งพาให้เราได้ยามเกิดปัญหา เรื่องร้าย หรือยามเจ็บป่วย กลับกลายเป็นเพื่อนเราที่อยู่ดูแลเรา ช่วยเหลือเรา หรือในสถานการณ์ร้ายๆ เขาไม่ใช่คนแรกที่เราหันมาละเจอ
เขาไม่สามารถทำตามสัญญา ตามคำพูดที่เคยบอกกับเราไว้ได้ แต่เราก็อดทนรอเขานะคะ เพราะเขาบอกเขาพยายามอยู่ แต่ผ่านมาตอนนี้ 5 ปีแล้วค่ะ เราเองก็อดทน รอ และ พยายามอย่างเต็มที่ ยอมเสียสละโอกาสดีๆ เพราะอยากอยู่ใกล้เขา ทิ้งโอกาสดีๆ งานดีๆ ทิ้งความฝัน เพราะต้องการอยากอยู่ใกล้เขา และรอคอยสิ่งที่เขาเคยพูด เคยสัญญาไว้ แต่อะไรๆมันกลับแย่ลง ก็ยังไม่เกิดขึ้น อย่างที่ควรจะเป็น
อะไรๆมันดูยากไปหมด มันดูเหนื่อยมาก แม้กระทั่งการไปมาหาสู่ เจอกัน โดยปกติ ตลอด 5 ปี จะเป็นเราสะมากกว่าที่คอยขับรถไปหาเขา เพราะเขาไม่มีรถและขับรถยนต์ไม่เป็น
และเราก็ต่างไม่สามารถซัพพอร์ต ส่งเสริม เกื้อหนุนกันได้อย่างที่ควรจะเป็น
ซึ่งเราทั้งคู่ก็ต่างพยายามแล้วสุดความสามารถแล้ว แก้ไขแล้ว ปรับแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ดีขึ้น หวังแล้วก็ผิดหวังมานับครั้งไม่ถ้วน กลับกลายเป็นยิ่งคบกัน คุณภาพชีวิตยิ่งทดถอย ทุกข์มากกว่าสุข กลายเป็นน้ำตามาแทนที่เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม
และตอนนี้เรามองไม่เห็นอนาคตของรักเราเลยค่ะ ทั้งที่เรามีความฝันเป้าหมายเดียวกัน แต่มันไม่เข้าใกล้เลย ไม่เหมือนที่เราตั้งใจไว้เลยค่ะ ทุกข์ทั้งคู่ ละมันยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นทุกวัน เหนื่อย ท้อ มันแย่ไปหมดเลยค่ะ และมีแต่ความเสียใจเหลือเกินค่ะ
เพื่อนๆมีมุมมอง ความเห็น อย่างไรบ้างคะ ขอขอบคุณล่วงหน้านะคะ