เราอายุ 27 ปี
ใครๆ ก็บอกว่าอาชีพมั่นคง แบบนี้สิสบายแน่ๆ
แต่เรามีปัญหารุมเร้า ไม่มีความสุขกับงาน ปัญหาทางด้านการเงินก็แย่
เรามองไม่เห็นคุณค่าของตัวเองเลย เราเหนื่อยทุกวัน ท้อทุกวัน
ไม่มีใครเคยถามเราเลยว่าเป็นยังไง มีความสุขกับที่ตรงนั้นรึเปล่า กินข้าวอร่อยมั้ยวันนี้
ทำงานสนุกมั้ย
เราแค่อยากออกจากตรงนี้ ออกจากวังวนนี้ เราเหนื่อยจนบางครั้งอยากจบชีวิตไปซ่ะวันนี้คืนนี้เลย
เรารู้สึกว่าโลกใบนี้อยู่แล้วเหนื่อย เราหาเงินมาเท่าไหร่ก็ไม่พอกับค่าใช้จ่าย เราพยายามหาวิธีทําให้ตัวเองมีความสุข แต่มันก็ไม่มี
เราอยากเริ่มใหม่หมดทุกอย่าง นับหนึ่งใหม่ ไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จัก ออกจากงานไปหางานทำใหม่
แต่ติดที่ทุกคนไม่สนับสนุน คัดค้านในสิ่งที่เราเลือก เพียงเพราะงานที่เราทำมันดูมั่นคงในสายตาเขา เพราะเราอยู่ในสายงานราชการ
เพื่อนๆ คิดว่าเราควรเริ่มใหม่ดีมั้ย ทำในสิ่งทีาเราอยากทำจริงๆ
ชีวิตนี้มันเหนื่อย
ใครๆ ก็บอกว่าอาชีพมั่นคง แบบนี้สิสบายแน่ๆ
แต่เรามีปัญหารุมเร้า ไม่มีความสุขกับงาน ปัญหาทางด้านการเงินก็แย่
เรามองไม่เห็นคุณค่าของตัวเองเลย เราเหนื่อยทุกวัน ท้อทุกวัน
ไม่มีใครเคยถามเราเลยว่าเป็นยังไง มีความสุขกับที่ตรงนั้นรึเปล่า กินข้าวอร่อยมั้ยวันนี้
ทำงานสนุกมั้ย
เราแค่อยากออกจากตรงนี้ ออกจากวังวนนี้ เราเหนื่อยจนบางครั้งอยากจบชีวิตไปซ่ะวันนี้คืนนี้เลย
เรารู้สึกว่าโลกใบนี้อยู่แล้วเหนื่อย เราหาเงินมาเท่าไหร่ก็ไม่พอกับค่าใช้จ่าย เราพยายามหาวิธีทําให้ตัวเองมีความสุข แต่มันก็ไม่มี
เราอยากเริ่มใหม่หมดทุกอย่าง นับหนึ่งใหม่ ไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จัก ออกจากงานไปหางานทำใหม่
แต่ติดที่ทุกคนไม่สนับสนุน คัดค้านในสิ่งที่เราเลือก เพียงเพราะงานที่เราทำมันดูมั่นคงในสายตาเขา เพราะเราอยู่ในสายงานราชการ
เพื่อนๆ คิดว่าเราควรเริ่มใหม่ดีมั้ย ทำในสิ่งทีาเราอยากทำจริงๆ