ขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่าช่วงก่อนหน้านี้สามัเราเคยคุยกันเล่นๆกับเราเรื่องขอมีภรรยา2คนได้มั้ย เราบอกว่าได้ถ้ากล้าขอก็กล้าให้มี เขาก็ตอบมาว่าไม่มีหรอกถ้าเขาทำแบบนั้นเขากลัวว่าเราจะทำบ้าง เราเลยบอกว่าเราไม่ทำหรอก ก็จบบทสนทนากันแค่นี้ หลังจากนั้นก็มีการพูดแบบนี้กันเรื่อยๆในช่วง2-3เดือนที่ผ่านมาเราก็ไม่ได้คิดอะไร จนเมื่อวานมีโอกาสได้เปิดใจคุยกันเรื่องนี้แบบจริงๆจังๆโดยเขาบอกเราว่าขอมีเมีย2คนได้มั้ยคุยแบบจริงจังนะ เราเลยบอกเขาไปว่า เราให้มีได้ แต่มีเงื่อนไขคือสามีเราต้องสามารถเลี้ยงเราแบบไม่ให้ขาดเหลืออะไรเลยมีเหลือกินเหลือใช้เหมือนที่พ่อกับแม่เราทำ เขาถามกลับมาว่าแล้วตอนนี้ขาดเหลืออะไรเงินเดือนเขาทำงานมาก็ให้เราทุกบาท(เงินเดือน25,000) เราเลยบอกว่าให้ทุกบาทก็จริงแต่ค่าใช้จ่ายในบ้านแต่ละเดือนมันก็หมดไม่เหลือเก็บเลยเราอยากซื้ออะไรเป็นของตัวเองก็ต้องมาคิดหน้าคิดหลังก่อนกลัวเงินหมดเงินไม่พอใช้ในแต่ละเดือนบางครั้งจะซื้ออะไรก็เสียดายเงิน ในนิยามของคำว่าไม่ขาดเหลือเหลือกินเหลือใช้ของเราคือเราสามารถใช้เงินแบบไม่ต้องมาคิดอะไรหรือรู้สึกเสียดายเวลาจะซื้อขอที่เป็นความสุขของเรา อยากได้อะไรเราก็ซื้อได้ สามีเราบอกว่าอยากซื้ออะไรก็ซื้อสิเงินอยู่ที่เธอทั้งหมดแล้ว เราเลยบอกว่ามันซื้อไม่ได้เพราะต้องใช้จ่ายในบ้าน เขาเลยบอกว่าทำไมจะไม่ได้เงินก็อยู่ที่เธอทั้งหมด เอาง่ายๆคือเขาไม่เข้าใจความหมายของเราค่ะ เราควรอธิบายยังไงให้เขาเข้าใจดีคะ แล้วทุกคนคิดเห็นยังไงกับการมีภรรยา2คน เขาให้เหตุผลว่าที่อยากมีเพิ่มเพราะว่าเราไม่สามารถมีอะไรกับเขาได้