ผมรู้จัก กับ ผู้หญิงคนนึง ในแบบ  FRIEND ZONE มาเป็นเวลา 8 ปี เวลาเขามีปัญหากับแฟน ผมจะคอยช่วยปรึกษา คอยช่วยเหลือ จนบางคน คิดว่าเป็นแฟนกันด้วยซ้ำ แต่ผมเอง และ ตัวเขา ก็บอกคนอื่น ว่า เป็นแค่เพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง  ทั้งที่ในใจโครต....  แต่ไม่กล้าบอกความรู้สึก กับเขา สักที  จนแฟนคนล่าสุดของเขา คบกันจน ถึงวางแผนจะแต่งงานกัน  แต่สุดท้าย ฝ่ายผู้ชาย นอกใจ  แล้วก็เลิกกัน  เขาร้องไห้ฟูมฟาย   แล้วก็มากอดผม ผมก็เลยถือโอกาส บอกความในใจไปเลย  ผ่านไป เดือนกว่า เราก็จับเข่าคุยกัน แล้วตกลง คบกันเป็นแฟนกัน  ผมได้ไปบ้านเขาที่ต่างจังหวัด ครอบครัวเขาก็ดีกับผมทุกอย่าง

แต่มันพีค ตรงที่เวลาผ่านไปเกือบ 1 ปี เขาเปลี่ยนไป ไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิต เริ่มเปลี่ยนไป หงุดหงิดบ่อย ผมทำอะไรไม่ถูกใจเธอซักอย่าง ผมยังเคยสงสัยว่า เธอคนเดิม มันไปใหน

ใจนึงอยากเลิกนะ  แต่ไม่กล้าเลิก คิดว่า เดี่ยวมันคงดีขึ้น สักวันมันคงดีขึ้น แต่มันกลายเป็นยิ่งร้ายลง ผม เสียดาย เวลา ที่ผ่านมา เสียดาย ความใจดีของครอบตัวเขากับผม  เพราะถ้าเลิกกันจริงๆ ก็คงมองหน้ากันไม่ติด....
ตอนนี้ ก็พยายาม เอาใจออกมา พยายาม เอาความคิดเรื่องเสียดายเวลา เสียดายความเป็นเพื่อน ออกมาให้ได้ 
เพื่อนๆ เคยเป็นกันมั้ย