คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นเด็กใหม่ของรร.นั้นตอนม.ต้น แล้วผมได้เจอผญ.คนนึงตอนแรกผมเฉยๆกับเขามากเลยครับ. แต่พอผมได้เริ่มรู้จักเขามากขึ้นๆเริ่มสนิทกันมากขึ้นมันทำให้ผมชอบเขาขึ้นมาครับ. เธอเป็นผญ.น่ารักออกแนวอ๊องๆกวนๆ.  จนมาวันนึงทำให้ผมกล้าทักเธอไปเราคุยกันมาได้2ปีครับผมถามเธอมาตลอดว่าเธอมีคนที่ชอบหรือยังเขาก็บอกว่ายังแล้วเขาก็ถามผม ผมก็บอกเขาไปว่ามีแล้วเขาก็ถามว่าใคร ผมก็เลยบอกเขาไปว่าเดี๋ยวอยากให้รู้แล้วจะบอกเอง. ด้วยความที่ผมกลัวเสียเธอไปผมเลยไม่กล้าบอกว่าผมชอบเธออยู่. จนเราคุยกันเข้าปีที่3 เธอได้มาบอกกับผมว่า เธอมีแฟนแล้ว ตอนนั้นผมรู้สึกช้อคและรู้สึกหน่วงที่อกมากๆ. ตอนนั้นผมรู้สึกแค่ว่าทำไม่ถึงไม่กล้าบอกเธอไป ผมรู้สึกดาวน์อยู่เป็นเวลาเดือนนึง จนผมได้มารู้จากเพื่อนว่าจริงๆแล้วเธอชอบผมมาตั้งแต่แรกแล้ว(พิมพ์ไปน้ำตาคลอไป5555)แล้วเธอก็มารู้ว่าจริงๆผมก็ชอบเธออยู่เหมือนกันเธอจึงส่งเพลงนึงมาให้ผมมันคือเพลง มารักทำไมตอนนี้ครับ ผมเลยส่งเพลงคำอวยพรไปให้ และหลังจากนั้นผมก็ดูเธอมาตลอด คอยปลอบเขาเวลาอกหัก คอยอยู่เป็นกำลังใจตอนเขาท้อ เคยคิดอยากกลับไปคุยนะครัยแต่ตอนนั้นผมก็มีแฟนอยู่แล้ว(รู้สึกสงสารแฟนมากกกก)จนมาวันนึงเป็นเวลาที่ผมอยู่ในสถานะนี้มา6ปี(ระหว่างนั้นผมก็มีแฟนมีคนคุยนะครับ)วันนั้นเป็นวันสงกรานต์เธอได้มาเล่นน้ำแถวบ้านผมผมจึงชวนเธอมาเล่นด้วย  แล้วเพื่อนๆผมมันก็เลยแซวตามปกติเพื่อนผู้ชาย5555 แต่ตอนนั้นผมไม่ได้เจอเธอมา4ปีเนื่องจากเธอย้ายรร.ตอนม.2  มันทำให้ผมที่ตอนแรกว่าจะตัดใจและออกมาจากสถานะ Friend Zone เเต่พอผมได้เจอเธออีกครั้ง  มันทำให้ผมกลับไปรู้สึกกลับเขาเหมือนเดิมหรือไม่แน่อาจจะมากกว่าเดิม. แต่ตอนนั้นเธอมีคนคุยอยู่แล้วทำให้ผมได้แค่เจียมตัวและรู้ตัวเองดีว่าเราควรเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดให้เธอ(ตอนที่ผมดูfriend zoneตอนแรกนึกว่าเขาเอาเรื่องผมไปทำหนังแต่เปลี่ยนพอร์ตเรื่องบางอย่าง5555)จนผ่านมาได้ไม่กี่เดือนผมตัดใจจากเธอได้แล้วจริงๆ(แต่จริงๆก็ยังรู้สึกอยู่บ้างอ่ะแหละ)และผมได้ตัดสินว่าความรักมันเป็นเรื่องไร้สาระและไม่เหมาะกับผม ซึ่งตอนนี้เธออยู่ปี1แล้วนะครับ(ขอโทษที่เล่างงๆนะครับเพิ่งเคยเขียนครั้งแรก)แต่ผมดรอปเรียนไว้เนื่องจากยังไม่รู้จะเรียนอะไรดี  จนสุดท้ายผมเลือกที่จะเรียนดนตรี(แล้วเธอก็เรียนที่มหาลัยนั้นด้วย)ผมเลยได้ไป ooen house ที่มหาลัยนั้นเพื่อไปดูคณะและสาขาที่อยากเรียน และผมได้พบเธออีกครั้ง ได้นั่งคุยกันเดินเล่นกัน มันทำให้ผมกลับไปรู้สึกกลับเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ยอ่งทำให้ผมกลับไปไม่ได้เพราะมีเพื่อนผมกำลังคุยกับเธออยู่ ผมเลยได้แต่ทำใจและคอยดูเธอ และคอยเป็นเพื่อนที่ดีกับเธอครับ
ปล.ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับมันอาจจะน้ำเน่าไปฟน่อยแต่มันคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผมครับ
ปล.รวมเวลาที่ผมอยู่ใน Friend Zone ทั้งสิ้นตอนนี้เป็นเวลา7ปีกำลังจะเข้าปีที่8แล้วครับ